Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι η τηλεόραση λειτουργεί καταστρεπτικά για τον εγκέφαλο και για την ανάπτυξη των παιδιών.
Η ΤV βλάπτει σοβαρά τα παιδιά
Οι παρενέργειες στην υγεία, στην κοινωνικοποίηση και στη νοητική ανάπτυξη των παιδιών
Αθήνα - Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009
ΚΑΝΟΥΝ ζάπινγκ, κάθονται ακίνητα (και, επιτέλους, ήσυχα!)στον καναπέ,περιμένοντας να δουν το αγαπημένο τους πρόγραμμα. Γνωρίζουν πολύ καλά τίτλους σειρών και τηλεοπτικάπρόσωπα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι σε θέση να ερμηνεύσουν με περηφάνια ακόμη και τα τραγούδια των τίτλων ενώπιον γονιών ή συμμαθητών. Τα παιδιά όλων των ηλικιών σήμερα κάνουν στενή παρέα με την τηλεόραση, η οποία αποκτά πολλαπλούς ρόλους: αυτόν της νταντάς, του φίλου,του γονιού,ο οποίος είναι μονίμως απασχολημένος, του βιβλίου, που κρίνεται «βαρετό», του παραδοσιακού παιχνιδιού,το οποίο πλέον έχει εγκαταλειφθεί. Εχει όμως και δυσάρεστα επακόλουθα αυτό το φαινόμενο...
Ηρωες από εχθρικούς γαλαξίες, θηλυκά καρτούν που αποθεώνουν την εικόνα της γυναίκας-Μπάρμπι, τερατόμορφα όντα που φέρουν βαρύ οπλισμό και απειλούν τους πάντες... Και τα απαραίτητα μουσικά διαλείμματα (διαφημίσεις για παιδικά CD), με άθλια διασκευασμένα λαϊκά τραγούδια, Ετσι, κάπως σαν να έχουν μυαλό κουκούτσι, αντιμετωπίζει η τηλεόραση τους μικρούς τηλεθεατές.
▅ Εθισμένοι από κούνια Ολα αυτά συμβαίνουν εν Ελλάδι και όχι μόνο, καθώς μια ενδιαφέρουσα έρευνα που δημοσιεύεται στον «Guardian» της περασμένης Τετάρτης φέρνει στο φως της δημοσιότητας ανησυχητικά στοιχεία για την παιδική τηλεθέαση. Οπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι στην Αυστραλία βρέφη τεσσάρων μηνών παρακολουθούν κατά μέσο όρο ημερησίως 44 λεπτά τηλεόραση, ενώ στις ΗΠΑ τα παιδιά κάτω των δύο ετών βλέπουν κατά μέσο όρο μία ως δύο ώρες ημερησίως τηλεόραση. Οσο μεγαλώνουν οι ηλικίες, αυξάνονται αναλόγως και οι ώρες τηλοψίας. Στη Βρετανία τα παιδιά βρίσκονται απέναντι από μια οθόνη τηλεοράσεως ή από ένα κομπιούτερ για περισσότερες από πέντε ώρες- λίγο λιγότερο από τους μικρούς αμερικανούς. Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι η τηλεόραση λειτουργεί καταστρεπτικά για τον εγκέφαλο και για την ανάπτυξη των παιδιών. Αμυνόμενοι οι γονείς σπεύδουν να καταθέσουν επιχειρήματα του τύπου: «Αρκετές μάχες δίνουμε κάθε μέρα με τα παιδιά μας, ας μη δώσουμε και αυτή». Ωστόσο είναι σαφές πως και οι ίδιοι είναι σε θέση να κατανοήσουν τις αρνητικές συνέπειες απλώς κοιτάζοντας τα «αποχαυνωμένα» πρόσωπα των βλασταριών τους όταν είναι μπροστά από την οθόνη.
Μπορεί πλέον, επισημαίνεται στο ίδιο άρθρο, να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στο τι τρώνε τα παιδιά μας, αλλά καλό θα ήταν να δούμε και με τι ταΐζουμε και το μυαλό τους.
▅ Οι επιστήμονες προειδοποιούν Οι επιστήμονες είναι κατηγορηματικοί: Η παρακολούθηση τηλεόρασης επιδρά αρνητικά στον εγκέφαλο, μειώνοντας την επιθυμία για ενεργητικό παιχνίδι και για κοινωνική επαφή με άλλα παιδιά, ενώ ταυτοχρόνως αποτελεί και τροχοπέδη για την ανάπτυξη της γλώσσας, της πλήρους κίνησης του ματιού, και μειώνει σημαντικά τον χρόνο συγκέντρωσής τους.
Κάποιες έρευνες μάλιστα αποδεικνύουν ότι τα παιδιά από 6 ως 30 μηνών που παρακολουθούν τηλεόραση εμφανίζουν επιθετικότητα και φτωχό λεξιλόγιο. Συμπέρασμα; Το να παρακολουθούν τα παιδιά κάτω των δύο ετών τηλεοπτικά προγράμματα, τονίζουν οι ερευνητές, είναι απαγορευτικό.
Στον αντίποδα διατυπώνεται ένα εύλογο ερώτημα: Εν μέσω ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης και ενίσχυσης της σχέσης μας με τις οθόνες (τηλεόραση, κομπιούτερ...) δεν είναι λογικό τα παιδιά να κάθονται από νωρίς μπροστά από ηλεκτρονικές οθόνες, έτσι ώστε να ενταχθούν πιο ομαλά και πιο γρήγορα στον μοντέρνο κόσμο; Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς δεν υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που να αποδεικνύουν πως τα παιδιά μπορούν να εκπαιδευτούν μέσω τηλεόρασης. Ο Μάικλ Ριτς, διευθυντής κλινικής που ασχολείται με τα μίντια και τα παιδιά στο παιδιατρικό νοσοκομείο της Βοστώνης, είναι κατηγορηματικός: «Η τηλεόραση “σκοτώνει” την ικανότητα διαχωρισμού νοημάτων και θορύβου».
Επιπλέον, ειδικοί στην παιδική ανάπτυξη ανακάλυψαν τρεις παράγοντες οι οποίοι ενισχύουν την ανάπτυξη του μυαλού και είναι οι εξής: η ενώπιος ενωπίω αλληλεπίδραση με τους γονείς, η εκμάθηση της επίδρασης ή της διαχείρισης του φυσικού κόσμου και τα δημιουργικά παιχνίδια. Οπως είναι φανερό, η μικρή οθόνη δεν είναι σε θέση να προσφέρει τίποτε από τα παραπάνω. Αντιθέτως, λειτουργεί αποτρεπτικά από την ενασχόληση με κάποιο από αυτά. Το μέλλον θα δείξει πολλά για τη σχέση παιδιών και τηλεόρασης, καθώς οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη σε θέση να γνωρίζουν τις ακριβείς επιπτώσεις της στον παιδικό εγκέφαλο και συγκεκριμένα στη γνωστική τους ανάπτυξη. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει εξαιτίας αδυναμίας κατανόησης των εσωτερικών διεργασιών του εγκεφάλου, αλλά λόγω των ραγδαίων και συνεχών αλλαγών και εξελίξεων στη χρήση των ηλεκτρονικών οθονών και πρωτίστως των τηλεοράσεων.
Ο δρ ΔημήτρηςΧριστάκης , ο οποίος συνεργάζεται με το Παιδιατρικό Ινστιτούτο Ερευνας του Σιάτλ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για κάθε επιπλέον ώρα που τα βρέφη από 8 ως 16 μηνών παρακολουθούν τηλεόραση γνωρίζουν έξι ως οκτώ λέξεις λιγότερες από τα παιδιά που δεν εκτίθενται στην τηλεόραση. Κάποιες άλλες έρευνες έφεραν στο φως σημαντικά αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα το παρακάτω: αν υπάρχει ανοιχτή τηλεόραση σε κάποιον χώρο στον οποίο παίζουν μικρά παιδιά κάτω των τριών ετών, τότε είναι πολύ πιθανό η τηλεόραση να τα αποσπάσει και να μην μπορέσουν να συγκεντρωθούν στο παιχνίδι τους. Επίσης, αποδεικνύεται περίτρανα πως η τηλεόραση έχει αποτύχει πλήρως να λειτουργήσει εκπαιδευτικά, ενώ παράλληλα απομακρύνει το παιδί από τους γονείς και μελλοντικά από το διάβασμα.
▅ Αντιδρώντας στο χαζοκούτι Στην Αυστραλία, σύμφωνα με το άρθρο του «Guardian», η κυβέρνηση σχεδιάζει ήδη να θέσει κανόνες στη σχέση παιδιών και μικρής οθόνης. Στη Βρετανία πάλι δεν φαίνεται να γίνεται κάτι τέτοιο άμεσα λόγω των αμφιβολιών που υπάρχουν, καθώς προέχει η εξοικείωση των παιδιών με την τεχνολογία. Πλέον τολμηρή αναδεικνύεται η γαλλική κυβέρνηση, η οποία απαγορεύει να προβάλλονται προγράμματα για παιδιά κάτω των τριών ετών.
Πέρυσι μάλιστα προέβη στην υποχρεωτική προβολή ενός μηνύματος στην τηλεοπτική οθόνη με το εξής περιεχόμενο: «Η τηλεόρασημπορεί να καθυστερήσει τη μαθησιακή ανάπτυξη των παιδιών ακόμη και όταν πρόκειται για προγράμματα τα οποία έχουν σχεδιαστείγι΄ αυτά».
Οσο για τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουν οι γονείς για να αμυνθούν για άλλη μία φορά, όπως «Εγώ έβλεπα τον Μίκι Μάους και δεν έπαθα τίποτα», αποδεικνύονται τουλάχιστον αστεία. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση τού τότε με το τώρα, καθώς όχι μόνο η συσκευή και η ακτινοβολία της έχουν αλλάξει άρδην με το πέρασμα του χρόνου, αλλά και ο τρόπος ζωής, οι ώρες που παρακολουθούμε και το περιεχόμενο των προγραμμάτων δεν έχουν καμία σχέση με το «τότε». Αλλωστε, δεν μιλάμε μόνο για καλή ή κακή τηλεόραση, αλλά και για τον καλό ή τον κακό τρόπο που τη χρησιμοποιούμε.
Το παρακάτω κείμενο το έλαβα πριν από περίπου 1,5 χρόνο. Περιέχει πολλά από όσα ακούμε από εδώ και από εκεί σπασμωδικά, αλλά δυστυχώς δε δίνουμε την απαραίτητη προσοχή και τα βγάζουμε γρήγορα από τη μνήμη μας...
ΑΦΟΥ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ Η ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ (ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΤΟ «ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ») ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ, ΤΟ JOHN HOPKINS ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ.
Ενημέρωση για τον καρκίνο από το νοσοκομείο John Hopkins:
1. Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια.. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δεν ανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.
2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.
3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγειών κυττάρων στο μυελό των οστών, την γαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.
7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.
8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.
9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.
10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πιο δύσκολα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.
11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.
ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ: α. Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα. Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ. παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα.
Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg's aminos ή θαλασσινό αλάτι.
β. Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερική οδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
γ. Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
δ. Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων. Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα. Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου (104 βαθμοί Φαρενάιτ).
ε. Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης. Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης. Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.
12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.
13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα κύτταρα φονείς να μπορούν να τα καταστρέψουν.
14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor ssence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ουσιαστικά λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.
15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί. Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.
(ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ JOHN HOPKINS, Η.Π.Α. - ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ
1. Μην τοποθετείτε πλαστικά δοχεία σε φούρνο μικροκυμάτων.
2. Μην τοποθετείτε δοχεία με νερό στην κατάψυξη. 3. Μην τοποθετείτε πλαστικές μεμβράνες σε φούρνο μικροκυμάτων.
Το Johns Hopkins έστειλε πρόσφατα αυτό το μήνυμα σε ένα από τα ενημερωτικά του δελτία. Οι πληροφορίες αυτές κυκλοφόρησαν και στο Walter Reed Army Medical Center. Οι διοξίνες προκαλούν καρκίνο και ειδικά καρκίνο του μαστού.
Είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδεις για τα κύτταρα του σώματός μας. Μην ψύχετε πλαστικά μπουκάλια με νερό, καθώς η διαδικασία αυτή απελευθερώνει διοξίνες από το πλαστικό. Πρόσφατα ο Δρ.. Edward Fujimoto, Διευθυντής του προγράμματος ευεξίας στο Castle Hospital εμφανίστηκε σε μία τηλεοπτική εκπομπή για να εξηγήσει αυτόν τον κίνδυνο για την υγεία μας.
Μίλησε για τις διοξίνες και για το πόσο μας βλάπτουν. Τόνισε ότι δεν πρέπει να θερμαίνουμε τρόφιμα στο φούρνο μικροκυμάτων μέσα σε πλαστικά δοχεία.
Από τα έμβρυα ως τους υπεραιωνόβιους, ευτυχία είναι το αίσθημα χαράς-ασφάλειας-αφοβίας, που είναι αποτέλεσμα αλληλοβοήθειας, γενναιοδωρίας, σωστού ύπνου*, επάρκειας ήρεμης διατροφής και ορμονικής ισορροπίας.
*Ο ΑΠΟΣΙΩΠΗΜΕΝΟΣ σωστός ύπνος με ελαφρύ στομάχι σε ήσυχο σκοτεινό δωμάτιο, στα βρέφη πρέπει να γίνεται όποτε κουράζονται, στα νήπια από τις 8μμ, στα παιδιά 9-19 ετών από τις 9μμ και στους ενήλικες από τις 10μμ το αργότερο.
Για να ξεπεράσει κάποιος τον από ατυχία επίκτητο φόβο τού σκοταδιού, βοηθά το νανούρισμα, μια μάσκα ύπνου ή ένα ΑΔΥΝΑΜΟ κόκκινο φωτάκι που δεν διαπερνά τα βλέφαρα.
ΤΟΞΙΚΗ ΔΥΣΒΙΩΣΗ εντέρου : ΥΠΟΥΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ 1.500 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΤΩΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ- ΧΟΡΩΝ-ΓΛΕΝΤΙΩΝ-
ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΠΕΝΘΟΥΝ
ΠΥΡΕΤΟ-ΑΦΟΒΙΑ
ΝΗΣΤΕΙΟΞΕΚΟΥΡΑΣΗ !
ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΤΙΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ με την ΑΠΟΣΙΩΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ! Στο τέλος τής σελίδας: Ευρετήριο ξεκουρασοθεραπευόμενων ασθενειών
ΥΠΝΟΣ από ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ και ΤΡΑΓΟΥΔΙ για ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΔΙΑΘΕΣΙΑ !
Πρέπει να θυμίζουμε στους κάθε φορά κυβερνώντες τρία πράγματα: πρώτα ότι διοικούν ανθρώπους, έπειτα ότι πρέπει να διοικούν σύμφωνα με κοινά αποδεκτούς, συμφιλιωτικούς νόμους και τέλος ότι ΔΕ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ. (Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: ότι μεν πρώτον ανθρώπων άρχει, δεύτερον δε κατά νόμους άρχει, τρίτον δε ότι ούκ αεί άρχει). 30.000 ξενύχτηδες κάηκαν μοιρολατρικά μέρα –μεσημέρι, ενώ ελάχιστοι είχαν φύγει πριν, όταν άρχισαν οι σεισμοί από την ανερχόμενη λάβα, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ από αυτοκράτορα και ιερατείο (αντίθετα από την αρχαία δημοκρατική Θήρα)… Μήπως αποφασίσουμε έτσι να μποϊκοτάρουμε τις σημερινές αρένες τής παγκόσμιας Πομπηίας, για να βοηθήσουμε να ξαναγεννηθούν οι ειρηνικές συνομοσπονδίες από αυτάρκη χωριά! Τώρα που το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ και οι 'εναλλακτικές' είναι ασύμφορες γιατί στηρίζονται κι αυτές στο πετρέλαιο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατευθυνόμενη πομπηιακή κατάρρευση: Υπερθέρμανση ή ψύξη, (λ.χ. από ξαφνικό πολυετή ηφαιστεικό χειμώνα)
KAI για τα αυτο-καταστροφικά ιερατεία,
η Aυτάρκεια φέρνει θεραπεία !
http://www.youtube.com/watch?v=ZVby8T3yg8k
Οι στίχοι στο τέλος τής σελίδας
ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΘΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ ! Με βάση το άρθρο των Dr. Paul C. Eck - Dr. Larry Wilson, ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ http://www.arltma.com/AddictionDoc.htm Εισαγωγή – 'Η, όπως έλεγαν παλιά "να μεγαλώνουν τα παιδιά ΑΦΟΒ'ΕΡΗΓΑ!" Τι είναι μια εθιστική ουσία ή συνήθεια; Οτιδήποτε προκαλεί μια ανθυγιεινή, εξαντλητική δηλ. καταστροφική υπερδιέγερση, που ακολουθείται από μελαγχολία, τείνει να είναι εθιστικό. Καθώς η υπερδιέγερση φεύγει, τα άτομα που δεν έχουν ισχυρά βιώματα αλληλοβοήθειας, επιδιώκουν άλλη μια δόση εξαρτησιογόνας ουσίας ή φόβου να τους "σπρώξει", μόνο που θα είναι πάλι προσωρινά και πάλι καταστροφικά… Μια καταστροφική εθιστική ουσία ή συνήθεια αποδυναμώνει το σώμα ή το μυαλό, φέρνοντάς το σε εξουθενωτική διέγερση παρά τρέφοντάς το...
Εθισμός και επινεφρίδια
Ένας απλός μηχανισμός που εμπλέκεται στον εθισμό είναι ότι η κορτιζόνη και η κορτιζόλη που εκκρίνεται από τα επινεφρίδια παρέχουν ένα συναίσθημα ευφορίας. Ρωτήστε κάποιον που παίρνει κορτιζόνη σε μεγάλες δόσεις. Δεν αισθάνεται κανέναν πόνο. Όπως οι σημερινοί μονομάχοι στις αρένες των γηπέδων, όταν συγκρούονται με ταχύτητα και συχνά σηκώνονται πάνω πάλι χαμογελώντας. Αυτό δεν οφείλεται πάντα στις επιγονατίδες αλλά και στις ενέσεις κορτιζόνης που κάνουν πολλοί επαγγελματίες μονομάχοι ("αθλητές") για πόνους σε γόνατα, αγκώνες, κ.λπ. Επίσης, η ένταση της ίδιας της μονομαχίας [παραπλανητικά ονομαζόμενης από των καιρό των ρωμαίων "παιχνιδιού", καθώς οι άτυχοι ανανούριστοι αλλά επικίνδυνοι άχοροι δεν έχουν μάθει, δυστυχώς να περνούν ευχάριστα και δύσκολα επιτρέπουν άλλους τρόπους –συζήτηση, γλέντι, μη ανταγωνιστικά παιχνίδια-"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΑΦΟΒΕ-ΡΗΓΑ!"] πιέζει τα επινεφρίδιά τους προσωρινά και αισθάνονται λιγότερο πόνο. Κορτιζόνη & κορτιζόλη ονομάζονται γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες επειδή βελτιώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Προκαλούν τη μετατροπή των αμινοξέων και του γλυκογόνου σε γλυκόζη. Ένας, αλλά πιθανώς όχι ο μόνος λόγος για την ευφορία ως αποτέλεσμα της υπερέκκρισης αυτών των ορμονών, είναι η αύξηση σακχάρου στο αίμα από τη δράση τους. Οποιαδήποτε ουσία ή συνήθεια που αποδυναμώνει τα επινεφρίδια (ναρκωτικά, ποτά, τζόγος, οθονοπληξία, ξενύχτι, επιθετικότητα, μοιρολατρεία), χαμηλώνει την κανονική παραγωγή κορτιζόνης και κορτιζόλης. Ένα πρόσωπο με αδύνατα επινεφρίδια αναζητά την υπερδιέγερση που θυμάται, αφού δεν έχει έντονη μνήμη μη εθιστικών ευχάριστων βιωμάτων… Η επινεφρίδια δραστηριότητα συσχετίζεται με το επίπεδο καλίου και ειδικά νατρίου. Ουσίες που αυξάνουν το νάτριο μπορεί να εντείνουν την επινεφρίδια δραστηριότητα. Οι ουσίες που αυξάνουν το νάτριο περιλαμβάνουν τις βιταμίνες Β, C και Ε, το μαγγάνιο, το χρώμιο, το μολυβδαίνιο, ενώ το ίδιο κάνει και η μεγάλη κατανάλωση χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά πρωτεΐνης [όπως οι δίαιτες που επιβάλλονται στους απλούς ανθρώπους, κατά τα πρότυπα των φαραώ… Τελευταία όλο και πιο πολύ αφήνουν να ακούγονται και οι έρευνες που απέδειξαν ότι ο εγκέφαλός μας χρειάζεται επαρκείς ζωικές πρωτεΐνες, γιατί χρειάζονται κι αυτοί επειγόντως μερικούς υγιείς για να λύνουν προβλήματα…]. Στα τοξικά μέταλλα που ανεβάζουν τα επίπεδα νατρίου περιλαμβάνεται το κάδμιο, που βρίσκεται άφθονο στον πολυδιαφημισμένο καπνό των τσιγάρων. Ένας άλλος τρόπος που αυξάνει την επινεφρίδια δραστηριότητα είναι η ελάττωση των στοιχείων που χαμηλώνουν τα επίπεδα νατρίου όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο. Παραδείγματος χάριν, το φωσφορικό οξύ στα ποτά τύπου "κόλας" κατεβάζει τα επίπεδα ασβεστίου και μαγνησίου. Ουσίες που βρίσκονται στα δημητριακά κατεβάζουν ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο. Η κατανάλωση οινοπνεύματος χαμηλώνει τον ψευδάργυρο και το μαγνήσιο. Η κατανόηση πώς ουσίες, συνήθειες ακόμα και συγκινήσεις έχουν επιπτώσεις στα επινεφρίδια είναι κλειδί για την κατανόηση της εθιστικής δύναμής τους.
Η γενιά τής κόλας
Μεταξύ των σκουπιδο"τροφών" (junk-"food"), οι σόδες και οι κόλες εκπληρώνουν τα κριτήρια για τις εθιστικές ουσίες [μήπως ακριβώς γι΄ αυτό και για να μη διευκολύνουμε κι εμείς την παραπλάνηση, πρέπει να τις αποκαλούμε δηλητήρια;]: περιέχουν τουλάχιστον 10 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη. Ρίχνοντας τόση πολλή ζάχαρη μονομιάς στο αίμα πολλοί άνθρωποι παθαίνουν υπερδιέγερση, που ακολουθείται από μια πτώση σακχάρου... Πολλά ποτά κόλας περιέχουν και καφεΐνη. Η καφεΐνη πιέζει τα επινεφρίδια να παράγουν περισσότερη αδρεναλίνη και κορτιζόνη. Αλλά οι αδένες γίνονται μετά πιο αδύναμοι, και οδηγούν σε κούραση και κατάθλιψη... Το FDA [η κρατική υπηρεσία τροφίμων των δολαριανών] προσπάθησε να απαγορεύσει το κόκα κόλα στη δεκαετία του '20 ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο. Οι διάφορες κόλες περιέχουν και φωσφορικό οξύ, που ελαττώνει την έντονη γλυκύτητα της ζάχαρης και παρέχει μια αψιά γεύση [tangy = ταγκίλας, στο πρωτότυπο]. Δεσμεύει επίσης το ασβέστιο και το μαγνήσιο και αποτρέπει την απορρόφησή τους από το έντερο. Η ανεπάρκεια μετάλλων προκαλεί προσωρινή αύξηση του μεταβολισμού. Μετά το σώμα επιστρέφει στον κανονικό μεταβολισμό, προκαλώντας συναίσθημα κατάθλιψης...
"Γλυκιά" κατάθλιψη
Οι γρήγορες άνοδοι και η ακολουθούσα πτώση τού σακχάρου στο αίμα που εμφανίζεται λόγω της κατανάλωσης ποτών κόλας και άλλων ζαχαρούχων αποδυναμώνουν τελικά τα επινεφρίδια και το σύστημα έκκρισης ινσουλίνης. Αυτό συμβαίνει μέσω της μείωσης των ζωτικής σημασίας ανόργανων αλάτων και των βιταμινών που εμπλέκονται στις κανονικές λειτουργίες αυτών των οργάνων και συστημάτων. Σχετική με αυτά θρεπτική ανεπάρκεια και δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος οδηγεί αρχικά σε συμπτώματα που συνδέονται με υπογλυκαιμία ή χαμηλό σάκχαρο, όπως βουλιμία για γλυκά, αντιδράσεις μετά κατανάλωση ζάχαρης, οξυθυμία πριν από τα γεύματα και στις πιό ακραίες περιπτώσεις, σύγχυση, τρεμούλιασμα, βία ακόμα και ψυχώσεις που συνδέονται με την έλλειψη σακχάρου στον εγκέφαλο. Αργότερα στη ζωή, μπορεί να προκύψει υψηλό σάκχαρο ή διαβήτης. Και στο χαμηλό και στο υψηλό σάκχαρο, τα κύτταρα λιμοκτονούν για καύσιμα. Αυτό το σύνδρομο παράγει βουλιμία για οποιαδήποτε ουσία φαίνεται ότι θα ενισχύσει την επινεφρίδια δραστηριότητα να βοηθήσει την άνοδο του επίπεδου γλυκόζης. Καφές, κόλες, τσιγάρα και κοκαΐνη, όλα αυτά διαφημίζονται ότι είναι απαραίτητα… Το οινόπνευμα καίγεται όπως η ζάχαρη, έτσι κι αυτό διαφημίζεται ότι χρειάζεται για να ανέβει η γλυκόζη... Όλοι οι αλκοολικοί τείνουν να έχουν τα προβλήματα σακχάρου, που μερικές φορές λέγεται αντίσταση στους υδατάνθρακες. Έχετε ακούσει στις συνεδριάσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών πόσος καφές καταναλώνεται, συχνά με ζάχαρη;
Συνοδά αποτελέσματα
Μια δυσαναλογία μετάλλων, που συνδυάζεται ειδικά με την κατανάλωση ζάχαρης, οδηγεί συχνά σε καταστάσεις όπως η χρόνια καντιντίαση, η τοξικά επικίνδυνη δηλαδή παρουσία τής μούχλας του μύκητα κάντιντα (candida) στο λεπτό έντερο ή και στο αίμα. Η ανεπάρκεια ψευδάργυρου και άλλων μετάλλων αποδυναμώνουν τις κανονικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος. Αποδυναμωμένα επινεφρίδια κάνουν τον χαλκό, τον φυσικό εχθρό της μούχλας να μην είναι βιοδιαθέσιμος, δηλαδή να απορροφάται. Επίσης η κατανάλωση της ζάχαρης τρέφει τη μούχλα αυτή και οδηγεί στην αύξησή της... Η κάντιντα παράγει οινόπνευμα και ακεταλδεΰδη, δύο τοξικές ουσίες. Το οινόπνευμα αυτό μπορεί να γίνει από μόνο του εθιστικό, ακόμα κι αν ένα πρόσωπο δεν έχει αγγίξει ούτε μια γουλιά οινόπνευμα. Και οι δύο ουσίες αποδυναμώνουν πιο πολύ το σώμα, επηρεάζοντας τη θέληση και τη διαύγεια... Κατανάλωση αντιβιοτικών, πολλών υγρών, αντισυλληπτικά χάπια, και αγωγή με στεροειδή είναι πρόσθετοι παράγοντες εθισμού, καθώς συμβάλλουν στη αύξηση της – υδρόφιλης - μούχλας και αποδυναμώνουν τη χημεία του σώματος. Είναι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες η απάντηση; Το nutrasweet και η σακχαρίνη δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα του σακχάρου. Τα τεχνητά γλυκασμένα ποτά περιέχουν φωσφορικό οξύ, πολλές αμφισβητήσιμες χημικές ουσίες και συχνά καφεΐνη. Το nutrasweet έχει την τοξικότητά του για μερικούς ανθρώπους. Με την εξαπάτηση του δείκτη γλυκύτητας του σώματος, η χημεία συνεχίζει επηρεάζεται δυσμενώς. Η βουλιμία για γλυκά συνεχίζεται. Επίσης, μελέτες αποκαλύπτουν ότι άνθρωποι που καταναλώνουν "διαιτητικά" ποτά τείνουν να υπερκαταναλώνουν άλλα ζαχαρούχα... Φαύλος κύκλος…
Εξαρτήσεις από την παιδική ηλικία
Σήμερα η κατανάλωση ζάχαρης και καφεΐνης [στην πολυβασανισμένη Ελλάδα οι καφεπότες, λιγότεροι απλό μισό εκατομμυριοστό τού παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν το 1% της παγκόσμιας παραγωγής τοξικού-καβουρδισμένου καφέ!…] είναι τόσο μεγάλες και αρχίζουν συχνά τόσο νωρίς στη ζωή που η συνεχής (και επικίνδυνη, όπως είδαμε πριν) "τραμπάλα" του σακχάρου στο αίμα φαίνεται κανονική σε πολλά παιδιά... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά παιδιά από τη διεγερμένη με κόλες γενιά μπερδεύονται και στη συνέχεια εθίζονται σε ισχυρότερες ουσίες, τόσο συνταγογραφούμενες όσο και μαυραγορίτικες... Πρόσφατα, ένας έφηβος που συμβουλεύτηκε έναν από τους συγγραφείς, παραδέχτηκε ότι εθίστηκε στην κόκα κόλα. Είχε περάσει καιρό σε ένα τοπικό ψυχιατρικό [προτείνουμε τον όρο θεραπευτικό, όταν πρόκειται για θεραπεία και ισοπεδωτικό όταν πρόκειται για βασανισμό, όπως σε όλα τα καθεστώτα φόβου] ίδρυμα με βαριά κατάθλιψη. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, είχε όση κόκα κόλα ήθελε. Κανένας δεν κατάλαβε γιατί σημείωσε μικρή πρόοδο. Όταν έκοψε το εξαρτησιογόνο αυτό, η κατάθλιψή του θεραπεύτηκε.
Το επιθετικό σύστημα απόρριψης [αφού απορρίπτει, δεν είναι κοινωνία = κοινής φιλειρηνικής ζωής, παρά αντικοινωνικό σύστημα των καταστροφικών επιθετικών …]
Το 1979, το σχολικό σύστημα της Νέας Υόρκης άρχισε να αφαιρεί όλη τη ζάχαρη, τα συντηρητικά, τις πρόσθετες ουσίες και τα χρωστικά τροφίμων από το πρόγραμμα σχολικού μεσημεριανού γεύματος. Συμμετείχαν 800.000 παιδιά. Τα αποτελέσματα των τεστ ανέβηκαν 15 ποσοστιαίες μονάδες, από κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, πάνω από το μέσο όρο. Καμία άλλη αλλαγή δεν έγινε στο σχολικό σύστημα. Το όλο πείραμα ήταν προσεκτικά τεκμηριωμένο, ελεγχόμενο και αναφερόμενο στο διεθνές περιοδικό έρευνας International Journal of Biosocial Research (τόμος 8 (2): 196-203). Ακόμα και χωριστό κείμενο γράφτηκε που προσπάθησε αλλά δε βρήκε ούτε ένα ελάττωμα στο πείραμα. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι οι τηλεοπτικές διαφημίσεις για σκουπιδο"τροφές" είναι εντελώς ψέματα. Η κατανάλωση κόλας δεν θα σας καταστήσει λεπτούς, όμορφους ή δημοφιλείς, ακόμα κι αν πίνετε γαλόνια καθημερινά. Ώσπου ν΄ αντιμετωπιστούν απλά ζητήματα όπως αυτά, πολύς χρόνος και χρήμα σπαταλιούνται για ανεπαρκείς στάσεις στην εκπαίδευση, τη χρήση ναρκωτικών, τις διανοητικές ασθένειες και ακόμα τους άστεγους. Αυτά τα πιεστικά προβλήματα θα λυθούν πολύ πιο εύκολα με μια επιστροφή στις υγιεινές συνήθειες διατροφής και διαβίωσης, άρα συλλογικών αποφάσεων για ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΖΩΗ, ΕΠΑΡΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ και ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ.
Αποδυναμώνοντας τη θέληση
Με την αποδυνάμωση των επινεφριδίων, αδυνατίζει επίσης και η αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου. Τα επινεφρίδια λέγονται και αδένες πάλης-ή-φυγής. Η δυνατότητά μας να εκκρίνουμε τις επινεφρίδιες ορμόνες καθορίζει, σε μεγάλο βαθμό, την ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε τις πιέσεις. Αποδυναμωμένα επινεφρίδια από την κατανάλωση ζάχαρης ή συνεχή θυμό μπορεί να μειώσουν την ικανότητα ενός προσώπου να αντισταθεί στους πειρασμούς και άλλων επικίνδυνων ουσιών. Με άλλα λόγια, η δυνατότητά μας να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα εξαρτάται και από μια εσωτερική χημική ισορροπία. Η χρήση οποιασδήποτε ουσίας ή συνήθειας που αποδυναμώνει τη χημεία του σώματος μειώνει τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η πραγματικότητα. Ο πειρασμός για άρνησή της αυξάνεται και μαζί με αυτόν ο πειρασμός να χρησιμοποιηθούν ουσίες ή άλλες συνήθειες ώστε ο εθισμένος να αρνηθεί την πραγματικότητα. Είναι δυνατό να υπερνικηθούν αυτές οι συνήθειες μέσω επαρκούς ξεκούρασης, συγκέντρωσης ή άλλου ισχυρού κινήτρου, όσο κι αν οι χημικές ανισορροπίες κάνουν τη διαδικασία αυτή δύσκολη. Γι΄ αυτό και η ανάγκη για ισχυρή κοινωνική αλληλεγγύη είναι επιτακτική.
Συγκινήσεις και επινεφρίδια
Οι συγκινήσεις επίσης μπορούν να είναι έντονα εθιστικές: η παρακολούθηση βίαιων κινηματογραφικών ταινιών, φρίκης ή άλλων ακατάλληλων, η ακρόαση δυνατής μουσικής ή τρομακτικών τίτλων στις νυχτερινές ειδήσεις είναι άλλοι τρόποι να διεγερθούν τα επινεφρίδια. Επίσης οι καυγάδες με τον/τη σύντροφό σας, το μίσος, οι προκαταλήψεις και η συνεχής δυσφορία... Πολλοί άνθρωποι έχουν μια φοβική (εθισμένη στο φόβο) προσωπικότητα. Ο φόβος τείνει να παραλύει, να προκαλεί συναισθήματα ανικανότητας και μιας νοοτροπίας θύματος, θυματικής. Παραλύουν τα επινεφρίδια που υπάρχουν για τη δράση (είτε παλεύοντας την πίεση είτε φεύγοντας μακριά της). Για μερικούς ανθρώπους, η κατάληξη σε αυτή την αδυναμία είναι να γίνουν εσωστρεφείς και καταθλιπτικοί... Μια άλλη περίπτωση είναι να γίνουν μοχθηροί. Τέτοια αρνητικά συναισθήματα διεγείρουν τα επινεφρίδια. Το μίσος μπορεί να γίνει ναρκωτικό. Πολλοί άνθρωποι είναι συνέχεια κρυφά θυμωμένοι. Πρέπει συνεχώς να βρουν κάτι ή κάποιον με τον οποίο να μαλώσουν για να "αισθανθούν καλά". Για ό,τι δεν τους αρέσει φταίνε οι άλλοι, είναι συνέχεια ταραγμένοι. Αλλά "το γινάτι βγάζει μάτι". Τα εξίσου εθιστικά ξενύχτια (παιδιά μετά τις 9μμ, μεγ. μετά τις 10-11) εντείνουν τα προβλήματα, αλλά οι περισσότεροι φορείς …είναι ξενυχτισμένοι. Δεν είναι και τόσο περίεργο γιατί είναι δύσκολο να λύσουμε προβλήματα όπως η βία, η μοιρολατρία και οι άλλοι εθισμοί. Δε θα λυθούν όσο πολλοί τα χρησιμοποιούν θολωμένοι για να διεγείρουν τα, συχνά από άσχημη εμβρυακή ηλικία, εξαντλη-μένα επινεφρίδιά τους... Καιρός για εκεχειρία επιτέλους!
Συνερχόμενοι Όπως μερικοί άνθρωποι έχουν ζήσει, συχνά πριν από την πραγματική θεραπεία μπορεί κάποιος να νιώσει να αισθανθεί πόνο ή εξουθένωση. Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί το λένε "να φτάσουν στον πάτο". Αν αυτό οδηγήσει σε μια αλλαγή συμπεριφοράς, το άτομο δεν επιδιώκει πλέον προσωρινή διέγερση, αλλά μάλλον ζητά την αλήθεια γι' αυτό που έπαθε, πώς έφτασε σε τέτοια κατάσταση. Αυτό ξεκουράζει τα επινεφρίδια. Χωρίς ξεκούραση, δεν έχουμε θεραπεία. Η βάση για τις παλαιές αρετές της συγχώρεσης, της αγάπης, της ανοχής, της αποδοχής και της αποφυγής κατάκρισης, της αποσιωπημένης σωστής νηστείας, με περιορισμό τής τροφής για λίγες μέρες, είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές ξεκουράζουν το σώμα, επιτρέποντας μια αποκατάσταση της προσαρμοστικής ενέργειας. Όταν κάποιος εξουθενωμένος σταματά πάλη και φυγή, τότε μπορεί να συμβεί η αληθινή ανοικοδόμηση. Μαζί με μια ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, ΕΠΑΡΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ, ΥΠΝΟ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, οι εξαντλημένοι αδένες και η κατεστραμμένη χημεία του σώματος μπορούν να συνέλθουν με επιστημονική τροποποίηση της διατροφής. Άλλες αφάρμακες θεραπείες μπορεί επίσης να βοηθήσουν αυτές τις ευεργετικές αλλαγές. Μόλις οι συναισθηματικές και φυσικοχημικές πτυχές του εθισμού γίνουν κατανοητές, ανοίγει ο δρόμος για μια σταθερή βάση στην υγεία.pdf: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.
To prevent self-destructive aggression addiction of roman duels-arenas. Για πρόληψη της αυτο-καταστροφικής εξάρτησης στην επιθετικότητα των ρωμαϊκών μονομαχιών-αρένων.
Όσοι δεν έχουν νιώσει αρκετή αγάπη στη βρεφική τους ηλικία, εθισμένοι στον φόβο, εχθρικοί και ανασφαλείς, χρησιμοποιούν νεορωμαϊκές μεθόδους εκφοβισμού-επιβολής τύπου "διαίρει και βασίλευε", που οδηγούν στον εξουθενωτικό και διχαστικό ανταγωνισμό των ανθρώπων και παρεμποδίζουν τη συναδέλφωση και την αναγκαία συνεργασία, τη δημιουργία ευεργετικών εγκεφαλικών συνάψεων και φιλικών σχέσεων ανάμεσα σε όλα τα μέλη κάθε κοινωνίας. Έτσι αναπαράγεται μια παθητική στάση απέναντι στις αντικοινωνικές εξελίξεις. Με συνέπεια την οργή, των νέων ιδίως, την παραβατικότητα, τη ροπή στα εξαρτησιογόνα (από το πρώτο και χειρότερο, που οδηγεί στα υπόλοιπα, τον φόβο, την τηλεόραση και τη ζάχαρη ως το οινόπνευμα και τα λοιπά ναρκωτικά), τη γενικευμένη ανασφάλεια και τη δυστυχία. Αν, πάντως, για τα λάθη μας ζητάμε συγγνώμη από τα παιδιά, τα διευκολύνουμε στον αναπροσανατολισμό τους, για να μην τα εθίσουμε στην απαισιοδοξία και ξεχάσουν να χαίρονται, αλλά να γίνουν πρόσχαροι διασώστες και θεραπευτές!
Πώς μπορεί να αντιστραφεί αυτό το ανθυγιεινό από κάθε άποψη κλίμα και να απεγκλωβιστούμε; Η πολύτιμη συσσωρευμένη εμπειρία χιλιετιών των αιωνόβιων διεθνώς, η οποία καταγράφεται στις συνεντεύξεις τους και στις έρευνες τού Μέτσνικοφ ("Κάθε θάνατος ανθρώπου πριν τα 100 είναι βίαιος") στον Καύκασο, του Κέντρου Ερευνών Δημόκριτος για τους υπεραιωνόβιους στην Ελλάδα, των κατοίκων τής Οκινάουα, καθώς και οι πολυάριθμες ειρηνικές παραδόσεις των λαών, μας οδηγούν στην επιτυχή εφαρμογή των κοινών αρχών τους: αλληλοβοήθεια, ύπνος από νωρίς το βράδυ και γενικότερα προτεραιότητα στην ξεκούραση, ήρεμα - ελαφριά γεύματα, καθημερινό περπάτημα και δημιουργικές (=για χάρη τού Δήμου, δηλαδή όλης τής κοινωνίας) ασχολίες.
Επειδή η κούραση με το συνακόλουθο άγχος προκαλούν υπερέκκριση κορτιζόλης, έντονη δίψα, λαιμαργία, πολυ/ταχυφαγία και οι άνθρωποι ζουν όσο ξεκουράζονται, (σε πρόσφατο συνέδριο ανακοινώθηκε ότι οι εργαζόμενοι με νυχτερινές βάρδιες έχουν 5 χρόνια λιγότερο προσδόκιμο επιβίωσης...) πρέπει να ενθαρρύνουμε συνεχώς τα παιδιά και τους γονείς για ύπνο από νωρίς το βράδυ: 8-9μμ οι μικροί, 9-10μμ οι μεγάλοι-χωρίς το άπεπτο, τοξικό βραδινό, για να μπορούν ξεκούραστοι να έχουν αυτοέλεγχο στη ζωή, τη διατροφή και τις συνέπειές της: "ΚΑΛΛΙΟ ΥΠΝΟ, ΠΑΡΑ ΔΕΙΠΝΟ!". Σημειώνουμε τα παρακάτω για το θέμα τής επαρκούς ξεκούρασης και του αναγκαίου ύπνου από νωρίς το βράδυ (οι μεγάλοι με άδειο στομάχι), ώστε να ξυπνάμε ευδιάθετοι χωρίς ξυπνητήρι ή έγνοια και με όρεξη για ένα ήρεμο πρωινό γεύμα: Οι ερευνήτριες της Ιατρικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών Δ. Μ. Μιχαηλίδου και Π. Γαλανοπούλου-Κούβαρη σε άρθρο τους στο περιοδικό "Ιατρική" 2001, (79 / 1: 48-59) αναφέρουν σχετικά με τη ρυθμίστρια του ύπνου "μητέρα"-ορμόνη μελατονίνη, ότι συντίθεται μόνο όταν επικρατεί σκοτάδι, ανάμεσα στη δύση και την ανατολή, θέλει αρκετό χρόνο για να δράσει πλήρως και έχει ακόμα τις εξής σημαντικότατες ιδιότητες: 1. ενισχύει το α ν ο σ ο π ο ι η τ ι κ ό [γι΄αυτό και πολλές "εποχιακές" λοιμώξεις μετά από τα ξενύχτια θερινών, χειμερινών και εαρινών διακοπών...]
2.συλλέγει επικίνδυνες ελεύθερες ρίζες κι έχει επιπλέον ιδιότητες:
3. ογκοστατικές (αντικαρκινικές) 4. αντιοξειδωτικές
5. αντιγηραντικές
6. νευροπροστατευτικές [ξενύχτια και αύξηση εντάσεων, ατυχημάτων κοκ...]
7. ορεξιορυθμιστικές [ξενύχτια και υπερφαγία, διαβήτης, εξαρτησιογόνα...]
8. καρδιαγγειοπροστατευτικές [ξενύχτια και νεανικά εμφράγματα...]
9. θερμορυθμιστικές και
10. αναλγητικές.
Επιβεβαιώνονται, λοιπόν, οι πρόγονοί μας που μας έμαθαν ότι ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Η ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ ΠΙΚΡΑ..: ραγδαία αύξηση εντάσεων, ατυχημάτων, καρδιαγγειακών, μαθησιακών, συμπεριφορικών κοκ προβλημάτων... Μετά από ξενύχτι ο οργανισμός θέλει 4 μέρες σωστού ύπνου για να ξαναρυθμίσει το βιολογικό του ρολόι! Κι "αλί στο νιο που δέρνεται (βασανίζεται να κοιμηθεί)". Το συνεχές ξενύχτι είναι θανάτου δίχτυ...
ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΒΡΑΔΙΣ, Ο ΥΠΝΟΣ ΘΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ!
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟ ΥΠΝΟ
1. Να έχουμε περπατήσει τουλάχιστο μισή με μια ώρα την ημέρα
2. Να μην έχουμε φάει τίποτα μετά το, πάντα ξεκούραστο, μεσημεριανό οι ενήλικες, και
3. Να προετοιμαστούμε χωρίς φώτα, τηλεόραση και άλλες εντάσεις, που ανεβάζουν την εοχλητική κορτιζόλη σε βάρος τής υπναγωγού μελατονίνης.
ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΥΠΝΟΥ
1. Ξυπνάμε πάντα πριν από την ανατολή,
2. Ευδιάθετοι και γελαστοί και
3. Χωρίς ξυπνητήρι ή έγνοια τής ώρας!
ΟΙ "ΑΤΑΞΙΕΣ" ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ
Το ποσοστό των παιδιών προσχολικής ηλικίας που εμφανίζουν προβλήματα ύπνου είναι εξαιρετικά αυξημένο, σύμφωνα με μελέτη αμερικανών επιστημόνων, οι οποίοι επισημαίνουν ότι η έλλειψη ύπνου καθώς και η κακή ποιότητα ύπνου έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Ειδικότερα η καθηγήτρια Παιδιατρικής Τζούντιθ Οουενς και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο Μπράουν μελέτησαν τις συνήθειες ύπνου 494 παιδιών προσχολικής ηλικίας και διαπίστωσαν ότι το 37% αυτών εμφάνιζε τουλάχιστον ένα πρόβλημα ύπνου. Στα προβλήματα ύπνου συγκαταλέγονται η καθημερινή άρνηση των παιδιών να πάνε στο κρεβάτι τους, η δυσκολία να αποκοιμηθούν και να διατηρηθούν κοιμισμένα, ο διακοπτόμενος ύπνος, η ενούρηση κατά τη διάρκεια του ύπνου, το ροχαλητό ή τα αγκομαχητά κατά τη διάρκεια του ύπνου, η υπνοβασία και τέλος η υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Προκειμένου να διαπιστώσουν την παρουσία αυτών των προβλημάτων στα παιδιά οι αμερικανοί ερευνητές μίλησαν με τα ίδια τα παιδιά, με τους γονείς τους, αλλά και με τους δασκάλους τους στους παιδικούς σταθμούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παιδιά ανέφεραν περισσότερα προβλήματα από όσα είχαν αντιληφθεί οι γονείς τους και ότι οι εκπαιδευτικοί υπήρξαν ιδιαίτερα καλοί στο να ανιχνεύουν τα προβλήματα αυτά καθώς είναι εκείνοι που διαπιστώνουν τα αποτελέσματα της έλλειψης ύπνου ή της κακής ποιότητας ύπνου των παιδιών. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσαν ορισμένοι εκπαιδευτικοί, πρόκειται για κάτι το οποίο είναι εύκολο να παρατηρηθεί, αφού πολλά παιδιά έχουν δυσκολίες να "κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά" κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα αποτελέσματα της μελέτης των αμερικανών ερευνητών δημοσιεύονται σε σχετικό άρθρο στο τεύχος Φεβρουαρίου της ιατρικής επιθεώρησης "Developmental and Behavioral Pediatrics". Σύμφωνα με το άρθρο, η ανάγκη ενημέρωσης των γονέων για το τι είναι ένα πρόβλημα ύπνου των παιδιών και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή τους τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της συνεχούς έλλειψης ύπνου είναι πολύ καλά τεκμηριωμένα τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενηλίκους είναι επείγουσα. Η αμερικανίδα γιατρός δήλωσε χαρακτηριστικά: "Αν, π.χ., ένα εξάχρονο παιδί δεν έχει μια συγκεκριμένη ώρα κατά την οποία πηγαίνει στο κρεβάτι του και αντίθετα παραμένει μπροστά από την τηλεόραση ώσπου να εξαντληθεί, οι γονείς του πρέπει να ανησυχούν. Και πρέπει να γνωρίζουν ότι, αν επιθυμούν αυτό να είναι υγιές και να έχει καλές επιδόσεις στο σχολείο, αυτό θα πρέπει να κοιμάται 10-12 ώρες κάθε βράδυ, αλλά και να πηγαίνει στο κρεβάτι του σε συγκεκριμένη ώρα". ΑΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 8-9μμ.
ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ - ΤΟ ΒΗΜΑ
ΤΑ ΕΘΙΣΤΙΚΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Ο.Η.Ε., 20 Νοεμβρίου 1959 (Απόφαση 1386):
Η Γενική Συνέλευση,
Προκηρύσσει αυτή τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ΠΑΙΔΙΟΥ, που αποσκοπεί στο να μπορεί να έχει μια ευτυχή παιδική ηλικία και ν' απολαμβάνει, για το καλό το δικό του και της κοινωνίας, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που μ΄ αυτή (τη διακήρυξη) θεσπίζονται και καλεί τους γονείς, τους άνδρες και τις γυναίκες ως άτομα, και τους οργανισμούς εθελοντών, τις τοπικές αρχές και τις εθνικές Κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν αυτά τα δικαιώματα και να αγωνιστούν για την εφαρμογή τους με νομοθετικά και άλλα μέτρα που παίρνονται προοδευτικά, σύμφωνα με τις ακόλουθες αρχές:
Αρχή 1.
Το ΠΑΙΔΙ θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα που εκτίθενται σε αυτή τη Διακήρυξη. Κάθε παιδί χωρίς καμιά εξαίρεση, θα έχει αυτά τα δικαιώματα, χωρίς διάκριση ή διαχωρισμό λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικής ή άλλης γνώμης, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, φτώχειας, γέννησης ή άλλης κατάστασης δικής του ή της οικογένειάς του.
ΠΟΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΔΕΝ ΞΕΝΥΧΤΑΝΕ;
Αρχή 2.
Το ΠΑΙΔΙ θα απολαμβάνει ειδικής προστασίας, και θα του δίνονται ευκαιρίες και διευκολύνσεις από το νόμο ή άλλα μέσα, για να μπορεί να αναπτυχθεί σωματικά, διανοητικά, ηθικά, πνευματικά και κοινωνικά με υγιεινό και φυσικό τρόπο και με συνθήκες ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Στην ενεργοποίηση των νόμων γι' αυτό το σκοπό, τα ιδιαίτερα διαφέροντα του παιδιού θα είναι η υπέρτατη σκέψη.
ΠΟΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΔΕΝ ΞΕΝΥΧΤΑΝΕ;
Αρχή 3.
Το ΠΑΙΔΙ από την γέννησή του θα φέρει ένα όνομα και μια εθνικότητα.
ΑΛΛΟΥ ΕΝΟΣ ΞΕΝΥΧΤΗ;
Αρχή 4.
Το ΠΑΙΔΙ θα απολαμβάνει τα αγαθά της κοινωνικής ασφάλισης. Θα έχει το δικαίωμα να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται υγιεινά γι' αυτό θα παρέχεται ειδική φροντίδα και προστασία και σ' αυτό και στη μητέρα του, περιλαμβάνουσα επαρκή προγεννητική και μεταγεννητική φροντίδα. Το παιδί θα έχει το δικαίωμα για επαρκή διατροφή, στέγαση, ψυχαγωγία και ιατρική βοήθεια.
ΠΟΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΔΕΝ ΞΕΝΥΧΤΑΝΕ;
Αρχή 5.
Στο παιδί που είναι σωματικά, πνευματικά ή κοινωνικά μειονεκτικό θα παρέχεται ειδική μεταχείριση, εκπαίδευση και φροντίδα που απαιτείται από την ιδιαίτερη κατάστασή του.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ;
Αρχή 6.
Το ΠΑΙΔΙ, για την πλήρη και αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, χρειάζεται αγάπη και κατανόηση. Θα μεγαλώνει, όπου είναι δυνατό, με τη φροντίδα και την ευθύνη των γονέων του και, «εν πάση περιπτώσει», σε μια ατμόσφαιρα στοργής και ηθικής και σωματικής (υλικής) ασφάλειας ένα παιδί τρυφερής ηλικίας δε θα αποχωρίζεται από τη μητέρα του, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Η κοινωνία και οι δημόσιες αρχές θα έχουν καθήκον να προσφέρουν ιδιαίτερη φροντίδα σε παιδιά χωρίς οικογένεια και σ' αυτά που δεν έχουν επαρκή μέσα υποστήριξης. Κρατική επιχορήγηση και άλλη βοήθεια για την υποστήριξη των παιδιών μεγάλων οικογενειών, είναι επιθυμητή.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ;
Αρχή 7.
Το ΠΑΙΔΙ έχει το δικαίωμα για εκπαίδευση που θα ναι δωρεάν και υποχρεωτική, τουλάχιστον στα βασικά στάδια.
Θα του προσφέρεται μια εκπαίδευση που θα προάγει τη γεννητική του μόρφωση και θα του δίνει τη δυνατότητα, με βάση τις ίσες ευκαιρίες, να αναπτύξει τις δυνατότητές του, την ατομική του κρίση, και την αίσθησή του για ηθική και κοινωνική υπευθυνότητα και να γίνει ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας.
Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του παιδιού θα είναι η καθοδηγητική αρχή εκείνων που είναι υπεύθυνοι, για την εκπαίδευση και τη συμβουλευτική του, η ευθύνη αυτή βρίσκεται στην πρώτη θέση και για τους γονείς του.
Το παιδί θα έχει πλήρη ευκαιρία για παιγνίδι και διασκέδαση, που θα κατευθύνεται προς τους ίδιους σκοπούς όπως και η εκπαίδευση η κοινωνία και οι δημόσιες αρχές θα προσπαθούν να προάγουν την απόλαυση αυτού του δικαιώματος.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ;
Αρχή 8.
Το ΠΑΙΔΙ σ΄όλες τις περιπτώσεις θα είναι μεταξύ των πρώτων που θα απολαμβάνουν προστασία και περίθαλψη.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ;
Αρχή 9.
Το ΠΑΙΔΙ θα προστατεύεται από κάθε μορφή αμέλειας, σκληρότητας και εκμετάλλευσης και δε θα είναι το υποκείμενο οποιασδήποτε δοσοληψίας.
Το ΠΑΙΔΙ δε θα επιτρέπεται να εργάζεται πριν από κάποια ελάχιστη ηλικία σε καμιά περίπτωση δε θα γίνεται αιτία ή θα του επιτρέπεται να ασχολείται σε οποιοδήποτε επάγγελμα ή εργοδοσία, που θα ζημίωνε την υγεία του ή την εκπαίδευσή του ή θα ερχόταν σε σύγκρουση με τη σωματική, πνευματική η ηθική του ανάπτυξη.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ;
Αρχή 10.
Το ΠΑΙΔΙ θα προστατεύεται από δραστηριότητες που θα μπορούσαν να δυναμώσουν φυλετική, θρησκευτική και κάθε άλλης μορφής διάκριση. Θα ανατρέφεται σ' ένα πνεύμα κατανόησης, ανεκτικότητας, φιλίας ανάμεσα στους λαούς, ειρήνης και παγκόσμιας αδελφοσύνης, και με πλήρη συνείδηση ότι η ενεργητικότητα και το ταλέντο του θα αφιερώνονται στην εξυπηρέτηση των συνανθρώπων του.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ;
Τόσο εκτεταμένη είναι διεθνώς η εξουθένωση, ώστε ελάχιστοι συμβουλεύουν καθημερινά τα παιδιά να κοιμούνται νωρίς για να ξυπνούν ευδιάθετα και χρήσιμα στους συνανθρώπους τους.
80 ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΦΩΤΟΕΠΙΛΗΨΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟMΑΝΙΑ
Τουλάχιστον 80 παιδιά εκδηλώνουν κάθε χρόνο επιληψία που σχετίζεται με την υπερβολική ενασχόλησή τους με την τηλεόραση και τα βιντεοπαιχνίδια. Τα παιδιά αυτά πάσχουν από φωτοευαισθησία, η οποία ενεργοποιείται από την τηλεόραση στο 68,7% των περιπτώσεων. Η φωτοεπιληψία, όπως αποκαλείται η διαταραχή, προσβάλλει τα αγόρια ηλικίας 5 έως 19 ετών με πενταπλάσια συχνότητα απ' ό,τι τα κορίτσια. Αυτά ανέφερε χθες ο κ. Αθανάσιος Κοβάνης, διευθυντής τού Νευρολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο Παίδων "Αγία Σοφία" και πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Ένωσης κατά της Επιληψίας.
Οι ειδικοί εκτιμούν πως από επιληψία πάσχουν, συνολικά, 100.000 άτομα στη χώρα μας (το 33% είναι παιδιά), ενώ παγκοσμίως ο αριθμός των ασθενών εκτιμάται πως υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τον κ. Κοβάνη, πολλοί ασθενείς ζουν σε διαρκή κατάσταση άγχους και συχνά δεν μιλούν για την κατάστασή τους ούτε καν στον στενό τους περίγυρο. Η τάση αυτή, όμως, δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα, διότι η ενημέρωση των οικείων κυρίως για την αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων αποδεικνύεται σωτήρια.
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΟΠΛΗΞΙΑ
Έρευνα μας αποκαλύπτει ότι όσο πιο πολλή τηλεόραση βλέπουμε, τόσο λιγότερο ικανοποιημένοι απ' τη ζωή και απαισιόδοξοι δηλώνουμε...
Η TV ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!
Οι φανατικοί μάλιστα του καθοδικού σωλήνα -οι πιστοί της TV- ανησυχούν συχνά για την οικονομική τους κατάσταση, δίνουν μεγάλη βαρύτητα στα πλούτη, δεν αισθάνονται ιδιαίτερα ασφαλείς, δεν πολυεμπιστεύονται τους γύρω τους και δεν διακρίνονται για τον ευρύ κύκλο των κοινωνικών επαφών τους.
Δεν τα λέμε εμείς όλα αυτά, τα λέει μια έρευνα των διδασκόντων στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, Μπρούνο Φρέι, Κριστίν Μπενές και Αλόις Στούτζερ. Και η Ελλάδα μοιάζει με κλασικό παράδειγμα, που αποδεικνύει αυτοστιγμεί τα λεγόμενά τους. Αν κοιτάξουμε τους σχετικούς πίνακες που παραθέτουμε σήμερα, θα δούμε ότι Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΟΠΛΗΚΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ, που "ζουν". Τόμπολα!
Ορισμένοι ξενύχτηδες υπόσχονται ακριβώς το αντίστροφο. Αρα; Αρα, όπως και στις περιπτώσεις του αλκοόλ, του καπνού, των ναρκωτικών, καταναλώνουμε σε μεγάλες δόσεις ένα προϊόν που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν μας κάνει καλό. Ήτοι, έχουμε σοβαρό πρόβλημα αυτοελέγχου.
Το έχουμε το πρόβλημα αυτό, γιατί Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΑΣ ΥΠΝΩΤΙΖΕΙ. ΜΑΣ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ. Τα πληρώνουμε, βέβαια, στο μέλλον τα κάλλη της TV, καθώς ΧΑΝΟΥΜΕ ΥΠΝΟ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΑΣ. Και πού είναι εκείνοι οι λίγοι ακριβώς που νοιάζονται για το μέλλον και τη διάσωση των εξαρτημένων;
* Ακριβώς ανάμεσα σε όσους βλέπουν λιγότερο από μισή ώρα τηλεόραση καθημερινά και είναι πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους σε σχέση με όσους βλέπουν από μισή έως δυόμισι ώρες. *Κι όσοι βλέπουν πάνω από δυόμισι ώρες, αφήστε το καλύτερα, είναι μάλλον απαισιόδοξοι και ζοφεροί.
*Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο των ερευνητών: Όσοι απασχολούνται σε δουλειές με ευέλικτο ωράριο (και μπορούν να ελέγχουν ευκολότερα τον "ελεύθερο" χρόνο τους) μειονεκτούν σημαντικά στον τομέα «ικανοποίηση» σε σχέση με όσους απασχολούνται με σταθερό ωράριο, έχουν συνταξιοδοτηθεί.
*Γιατί; Γιατί ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ TV ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ: ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΝΟΥ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΑΦΩΝ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.
ΤΑ ΜΑΤΙΑ
(με βάση το ομώνυμο στιχούργημα του Γ. Σουρή)
Κυρίες, κύριοι και παιδιά δε θα σας πούμε έπη, παρά, όπως τα ΄πε κι ο Σουρής, τί μάτια κανείς βλέπει!
Μάτια που σε νυστάζουνε κι αρχίζεις χασμουρήματα, και μάτια που σε βάζουνε σε πειρασμούς και κρίματα!
Μάτια που τα θόλωσανε μαύρης ζωής καημοί, μάτια που σ΄ ανεβάζουνε στα ουράνια νύχτα μέρα, και μάτια που σε κάνουνε και θέλοντας και μη μακριά να φεύγεις μην τα δεις, κι ακόμα παραπέρα!
Μάτια που λες αληθινά με μίσος σε κοιτάνε, μάτια που μ΄ ένα κοίταγμα θαρρείς πως θα σε φάνε, μάτια που σε ματιάζουνε γιατί σε βλέπουν "πλούσιο", και ας γυρνάς για να ζητάς μόνο τον επιούσιο...
Μάτια που στρέφονται ψηλά προς επουράνια καλά, κι άλλα που ψάχνουν χαμηλά να βρούνε τίποτα ψιλά!
Μάτια που σκιάζονται το φως ωσάν τη νυχτερίδα, μάτια που λες πως πάντοτε θ΄αστράφτουν ανοιχτά, μάτια σαν της γλαυκώπιδας και μάτια σα γαρίδα, οπού σε κάνουν να κρατάς τις τσέπες σου σφιχτά!
Μάτια που κάθε τι στραβό φάινεται μπρος τους ίσο, και κάτι μάτια μοχθηρά που σε τρομάζουν και κλειστά, και γίνονται και τέσσερα και βλέπουν κι από πίσω!...
Μάτια κουτά, μάτια χαζά, που τίποτα δε λένε, μάτια που λες πως έγιναν μονάχα για τα μάτια, και μερικά, που κουτουρού συνήθισαν να κλαίνε, και στάζουν δίχως αφορμή σαν πήλινα κανάτια!
Μάτια που μόνο η ψευτιά τ΄ ανοιγοκλείνει πάντα, και μερικά που βλέπουνε χωρίς να ξέρουν γιάντα! Ποικίλος και στην όραση κάποιος κόσμος κανάγιας, άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας! Άλλα οι ανανούριστοι, άλλα οι νανουρισμένοι: Τα μάτια τα ξεκούραστα χαρά που σ΄ ομορφαίνει !
Έτσι περίπου έγραφε ο Σουρής τα χρόνια εκείνα, χωρίς να τον προσέξουνε οι άτυχοι κουρασμένοι Μήπως οι ανανούριστοι λιγόστεψαν καθόλου, κι αυξήθηκαν οι πρόσχαροι για να γλιτώσει ο κόσμος; Άραγε με τα μάτια μας τι θέλουμε να δούμε, ταλαίπωροι από υπερπληθυσμό στη Γη που κατοικούμε;
Θ΄ αρχίσει η ξεκούραση πρώτο να παίζει ρόλο, γλέντια ν΄ αρχίζουν το πρωί, το βράδυ να τελειώνουν νωρίς για να κοιμόμαστε, με γέλιο να ξυπνάμε, χωρίς ξενύχτια περιττά, αρένες, χαζοκούτι; Ή μάτια κόκκινα, μαβιά παντού θ΄ αργοπεθαίνουν με νεύρα, μίσος, άρρωστα, που το χαμό γυρεύουν;
Οι πρόγονοι οι πάνσοφοι "ο ύπνος θρέφει", λέγαν, "ο ύπνος μάς θεραπαεί", "από άϋπνους φυλάξου!" Νωρίς ο ύπνος ωφελεί, κι αργά, ύπνος δεν είναι, για να ΄ναι η ζωή γλυκιά, ύπνος γλυκός τη θρέφει !!! ΟΠΟΙΟΣ ΤΡΩΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ, ΕΝΩ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ
"Κάλλιο λάχανο με αγάπη, παρά ζάχαρη με γκρίνια"
Η χώνεψη του φαγητού είναι μια διαδικασία που γίνεται από τα πεπτικά όργανα που συντονίζονται και ενεργοδοτούνται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Άρα για να γίνει η χώνεψη σωστά, ανώδυνα, πρέπει αυτά τα δύο συστήματα να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Προετοιμασία για την ιερή διαδικασία τού γεύματος
Δυο βασικές προϋποθέσεις για να χωνέψουμε είναι να είμαστε ΗΡΕΜΟΙ και ΑΚΜΑΙΟΙ. Για παράδειγμα: Το πρωί, πριν από την ανατολή τού ήλιου, μπορεί να είμαστε ήρεμοι αλλά δεν είμαστε ακόμα σε πλήρη εγρήγορση, δηλαδή δεν είμαστε ακμαίοι. Αφού όμως κάνουμε κάποιες δουλειές, ίσως ένα περίπατο ή ένα κρύο ντους και αφού ξημερώσει, το πεπτικό μας σύστημα ξυπνάει και, αν αισθανόμαστε ευδιάθετοι, μπορούμε να γευματίσουμε. Το φως τής ημέρας αφυπνίζει τόσο το αυτόνομο νευρικό, όσο και το πεπτικό σύστημα για την πέψη. Το σκοτάδι αντίθετα αναστέλλει την ετοιμότητα τους να αντιδράσουν στο ερέθισμα του φαγητού.
Για το "ξύπνημα" του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι επίσης πολύ κατάλληλη η επαφή με κρύο: Ένα σύντομο κρύο μπάνιο (30") ή κρύο ντους (30"), ένα σύντομο ξυπόλητο περπάτημα (3') πάνω σε κρύα ή βρεγμένη γη ή πάνω στη πρωινή πάχνη, ένα περπάτημα σε κρύο αέρα (20'). Αυτά όλα, μόνον εφ' όσον το σώμα είναι πριν ζεστό.
Το ξύπνημα που γίνεται έτσι στο αυτόνομο νευρικό σύστημα συνοδεύεται από μια ευχάριστη διέγερση του πεπτικού συστήματος που τώρα αναγγέλλει: "Τώρα μπορώ να δουλέψω". Μπορούμε να φαντασθούμε το αυτόνομο νευρικό σύστημα σαν έναν καβαλάρη και το πεπτικό σύστημα σαν ένα άλογο. Πριν να κάνουν μία δύσκολη και γρήγορη διαδρομή μετ΄ εμποδίων (πέψη), πρέπει να έχουν ξεκουραστεί καλά (με ύπνο, ή ζεστό μπάνιο, ή χαλάρωση) και εν συνεχεία να έχουν προθερμανθεί (π. χ. φως τής ημέρας, επαφή με κρύο). Τότε λένε: "Τώρα είμαστε έτοιμοι για κάθε διαδρομή (πέψη κάθε τροφής) ακόμα και την πιο δύσκολη".
Το μεσημέρι, γυρίζοντας από τη δουλειά, είμαστε σε ένταση και κουρασμένοι. Αυτή είναι ακατάλληλη ώρα για γεύμα. Αν ξεκουραστούμε (ένα τέταρτο της ώρας είναι συνήθως αρκετό, εκτός αν χρειάζεται να κοιμηθώ, ώστε ξυπνώντας να), αισθάνομαστε ήρεμοι και ακμαίοι! Τώρα μπορούμε να φάμε ευδιάθετοι.
Επίσης ένα χαλαρωτικό μπάνιο, ένα παρατεταμένο ζεστό και στη συνέχεια κρύο ντους, μπορούν να φέρουν αυτή τη στροφή από την κούραση στην ευδιαθεσία.
Είναι ώρα φαγητού, αλλά ξαφνικά κάτι έκτακτο μας αναστατώνει. Αναβάλλουμε το γεύμα, ώσπου να ηρεμήσουμε.
Το βράδυ συνήθως είμαστε κουρασμένοι και επιπλέον από τις 4μμ σταδιακά ως τις 7μμ η διαδικασία τής πέψης σχεδόν αναστέλλεται. Αν υπάρχει αίσθημα πείνας αυτό οφείλεται στη δράση τής κορτιζόλης ή σε κακοχωνεμένο προηγούμενο γεύμα, οπότε στους ενήλικες ιδιαίτερα το βραδυνό γεύμα να αποφεύγεται. Ανάπαυση και ελαφρύς ύπνος θα μας προετοιμάσουν άριστα για το πρωινό!
Πριν να πάρω το (πρωινό ή μεσημεριανό) γεύμα πρέπει πάντα να αναρωτιέμαι: Σε τι κατάσταση είμαι; Αν μέσα μου δεν αισθάνομαι ήρεμος και ακμαίος, πρέπει οπωσδήποτε να φέρω το σώμα μου σ' αυτήν την κατάσταση. Αλλιώς είναι καλύτερα να αναβάλω το γεύμα για αργότερα ή για την άλλη μέρα. Το σώμα δεν έχει πρόβλημα. Μπορεί ακόμα και με ένα γεύμα να καλύψει τις ανάγκες μιας ή και δύο ημερών. Αρκεί να είναι το γεύμα σωστό. Αντίθετα ένα γεύμα σε λάθος ώρα δηλ. με το αυτόνομο νευρικό μου σύστημα κουρασμένο ή και ανήσυχο έχει σαν αποτέλεσμα τη σήψη τής τροφής στο έντερο με δραματικές συνέπειες για όλο το σώμα. Άρα είμαστε έτοιμοι να γευματίσουμε μόνο όταν νιώθουμε ευδιάθετοι, όχι ανυπόμονοι, δηλ. θα μπορούσαμε και να το αναβάλλαμε!
Μία άλλη βασική προϋπόθεση είναι να έχει χωνευτεί το προηγούμενο γεύμα. Στους ενήλικες χρειάζεται γύρω στις 6-8 ώρες. Στα παιδιά γύρω στις 5 ώρες και στα βρέφη γύρω στις 3-4 ώρες.
Αν ένα γεύμα δε γίνει ήρεμα, για να μασηθεί πολύ καλά μέχρι πλήρη ρευστοποίηση πριν από την κατάποση και με επαρκή χρόνο και δραστηριότητα για την πέψη, μπορεί να περάσουν μέχρι και 24 ώρες για να χωνευτεί!
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για τους ενήλικες είναι αρκετό 1 γεύμα την ημέρα, ή 2 γεύματα σε απόσταση 6 - 8 ωρών (πρωινό και μεσημεριανό ως τις 3-4, μετά από ξεκούραση). Για τα παιδιά αρκούν 3 γεύματα την ημέρα και για τα βρέφη γύρω στα 5 γεύματα ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Μαγειρεύουμε σιγο-βράζοντας/σιγοψήνοντας, όχι τοξικά τηγανητά- τσιγαριστά - καβουρδιστά και χύτρες ταχύτητας, φούρνοι μικροκυμάτων. Λάδι - σάλτσες αφού χλιαρύνει το φαγητό.
2. Πολύ καλή μάσηση: Παίρνω μία μπουκιά άσπρο παξιμάδι ή ξερό άσπρο ψωμί με λίγο λάδι και αλάτι. Την μασάω μέχρι πλήρους υγροποίησης. Τότε δεν αισθάνομαι πλέον κανένα ψιχουλάκι και η μπουκιά έχει μεταμορφωθεί σε ένα λεπτόρρευστο γλυκό υγρό. Αυτό δεν το καταπίνω, αλλά προσθέτω μία κουταλιά γιαούρτι ή ό,τι άλλο τρώω και ξαναμασώ αρκετές φορές. Εδώ εκπτύσσεται η πλήρης γεύση τής τροφής που πρέπει να είναι διαφορετική από την αρχική και προέρχεται από την ένωσή της με το σάλιο. Καταπίνω ήρεμα και περιμένω να αδειάσει το στόμα τελείως πριν να πάρω την επόμενη μπουκιά.
3. Προσέχω σε κάθε μπουκιά να μην καταπιώ πρόωρα, δηλαδή πριν από την πλήρη υγροποίηση. Αυτό απαιτεί λίγη προσοχή! Χωρίς να το καταλαβαίνω μπορεί να ξεφεύγει ένα μέρος τού περιεχομένου τού στόματος και κατεβαίνει, πριν ολοκληρωθεί το μέρος τής πέψης που γίνεται στο στόμα. Σ' αυτό μπορώ να βοηθηθώ ως εξής:
α. Δεν μιλάω όση ώρα διαρκεί η μάσηση κάθε μπουκιάς. Καλό θα ήταν και καθ' όλη τη διάρκεια του γεύματος. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, μιλάω ανάμεσα στις μπουκιές, αφού περιμένω να καταπιώ ήρεμα.
β. Κατά τη μάσηση κάμπτω το κεφάλι προς τα μπρος, για να μη διαφεύγει τροφή ή σάλιο προς τα πίσω. Αυτή η στάση διευκολύνει τη συγκέντρωση στη διαδικασία, αυξάνει την παραγωγή τού σάλιου, εντείνει εξαιρετικά την γευστική απόλαυση.
γ. Ο καθένας επιλέγει το μέγεθος της μπουκιάς που του ταιριάζει, ώστε να μασήσει μέχρι το τέλος με άνεση και ηρεμία. Αν η μπουκιά είναι πολύ μεγάλη, δημιουργείται ένταση στο νευρικό σύστημα. Επίσης λόγω της παραγωγής τού σάλιου αυξάνεται υπερβολικά ο όγκος στο στόμα και δημιουργείται δυσφορία. Η πιθανότητα να καταπιώ αμάσητη τροφή αυξάνεται. Αν η μπουκιά είναι πολύ μικρή, μπορεί η μάσηση να διαρκέσει πολύ λίγο και να μην γίνει ικανή έκκριση σάλιου. Η γεύση τής τροφής δεν εκπτύσσεται πλήρως.
Η πολύ μικρή μπουκιά έχει λιγότερους κινδύνους από την πολύ μεγάλη. Μόλις αισθανθώ ένα λεπτό αίσθημα κορεσμού ή και πριν απ' αυτό σταματώ, έστω και αν δεν έχω τελειώσει και το παραδοσιακό "ένα πιάτο φαγητό". Όταν αυτή η ποσότητα τελειώσει, σταματώ ακόμα και όταν δεν έχω αίσθημα κορεσμού. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δημιουργηθεί αίσθημα φουσκώματος, δυσφορίας, ή έστω και βάρους στην κοιλιά. Αν φάω περισσότερο απ' ό,τι μπορώ να χωνέψω, είναι πολύ πιθανό να έχω τις επόμενες ώρες πείνα. Αντίθετα, αν η ποσότητα είναι λιγότερη απ' ό,τι μπορώ να χωνέψω, δεν θα παρουσιαστεί πείνα σε καμιά φάση τού 24ώρου. (Δρ Γ. Παπαγιαννόπουλος) - http://www.bis.gr/nist pdf: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης. Αν περισσέψει φαγητό, το αφήνουμε για το επόμενο γεύμα. Αρκετά μας ταλαιπώρησε το κατοχικό σύνδρομο...
Κατά συνέπεια ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΡΕΜΟΙ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΙ, για να μπορούμε να εφαρμόζουμε τη σοφή συμβουλή των αιωνόβιων "πίνουμε το φαγητό και μασάμε το νερό". Έτσι, εστιάζουμε εύκολα στην ήρεμη αναπνοή και δε γευματίζουμε ποτέ πριν από ύπνο, αλλά, αν μας λείπει, καλύτερα να κοιμηθούμε πρώτα για να ξυπνήσουμε και να γευματίσουμε ευδιάθετοι. Μασάμε ήρεμα και αρκετά κάθε μικρή μπουκιά ώσπου να σιελωθεί καλά και να γίνει γουλιά, ώστε και να απορροφηθούν πλήρως τα θρεπτικά συστατικά και να μην πεινάσουμε ξανά σε λίγο, μπλέκοντας σ΄ έναν φαύλο κύκλο νευρικής λαιμαργίας από εξάντληση - αμάσητης τροφής - εντερικής σήψης και τραυματισμού τού πεπτικού - δυσθυμίας - δηλητηριώδη εγωισμού. Παρόμοια κρατάμε λίγο στο στόμα και τις γουλιές των (απολύτως απαραίτητων μόνο, άρα των λιγότερων δυνατών, για ξεκούραση και αποτοξίνωση των νεφρών, του συκωτιού και του εντέρου) υγρών με απομυζήσεις σάλιου. Την ιερή στιγμή τού φαγητού ας θυμόμαστε: ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΙ - ΗΡΕΜΑ - ΛΙΤΑ. Η σήψη των κακομασημένων τροφών στο έντερο και ο πλημμύρα τοξινών σ' αυτό προκαλούν τη φλεγμονή / παράλυση / διάτρησή του, διόγκωση κοιλιάς και θώρακα, δυσφορία στην αναπνοή, αύξηση της πίεσης και των σφυγμών, βλάβες στα δόντια και στα ούλα, πρήξιμο ή ατροφία τού προσώπου, κακή στάση τού σώματος, πόνους στη μέση και στον αυχένα, χειροτέρευση αμυντικού συστήματος και ύπνου, ποικίλες οξείες και χρόνιες αρρώστιες, μείωση της πνευματικής διαύγειας, δυσθυμία, εγωισμό, σταδιακό εκφυλισμό. Ο καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής Α. Καφάτος στο βιβλίο τού ΟΕΔΒ "Διατροφή και Υγεία" (2000), αναφέρει ότι εκτός από τον δείκτη μάζας σώματος, καλό είναι να προσέχουμε το πηλίκο "περιφέρεια μέσης : λεκάνη" να είναι μικρότερο από 0,8 ( μεσάτοι με επίπεδη κοιλιά). Κι αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να επιτευχθεί με την άκρατη υγροποσία και το εξοντωτικό τσιμπολόγημα τής μόδας... Αν, όπως λένε οι μελέτες, χρειαζόμαστε περίπου 2 λίτρα νερό ΣΥΝΟΛΙΚΑ κατά μέσο την ημέρα και το 1,5 περίπου το παίρνουμε από τις τροφές των γευμάτων, τότε μπορεί να χρειαστούμε μόνο 1 ποτήρι νερό ή αφέψημα μισή ώρα πριν από το πρωινό και το δεύτερο, το πολύ, γεύμα μας. Αντίθετα, οι κακές βουλιμικές συνήθειες βλάπτουν, καθώς δεν αφήνουν το πεπτικό να ξεκουράζεται και να πλήττονται τα παθογόνα, υδρόφιλα μικρόβια... (βλ. στο τέλος τού παρόντος άρθρου και παρακάτω στη σελ. 26 για την τοξική δυσβίωση).
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πώς μπορούμε να ελαττώσουμε κατακόρυφα την παιδική και εφηβική επιθετικότητα (καθώς και τα τροχαία) συστήνοντας τον αποτοξινωτικό ύπνο από νωρίς το βράδυ ώστε να μπορεί να τον ακολουθεί ένα ήρεμο πρωινό κι ένα ελαφρύ μεσημεριανό γεύμα το πολύ για τους ενήλικες, με το παραδοσιακό, αργό μάσημα σπιτικών τροφών των αιωνόβιων και με τον, νόμιμο, αποκλεισμό των επεξεργασμένων θολωτικών "τροφίμων" από τα κυλικεία των σχολείων - με πρώτη την ύπουλη, εθιστική ζάχαρη και όλα τα τεχνητά γλυκαντικά, όπως συμβαίνει στην πολιτεία τής Ν. Υόρκης (!) εδώ και χρόνια - πριν να είναι αργά, όπως συμβαίνει σε όσες χώρες δεν αντιστέκονται στο αδιέξοδο μανιοκαταναλωτικό πρότυπο.
Τα ξεκούραστα γεύματα δε μας εμποδίζουν, αντίθετα μας δυναμώνουν ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε, με ελαφριές εργασίες στην αρχή ή ευεργετικό περπάτημα.
"Κράτα τα πόδια σου ζεστά, την κεφαλή σου κρύα, τον στόμαχό σου ελαφρύ: γιατρού δεν έχεις χρεία!"
Με το χαμόγελο, προσανατολισμό και προτεραιότητα την αποτοξινωτική ξεκούραση και την αλληλοβοήθεια, τις συλλογικές αποφάσεις και δημιουργίες, τις κληρωτές αλλαγές και ομάδες και την ήρεμη, ελαφριά διατροφή απεγκλωβίζεται ειρηνικά η δύναμη της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, μειώνονται οι συνέπειες του διχασμού και του ανταγωνισμού προς όφελος της ευγενικής άμιλλας, της συντροφικότητας και της συλλογικής ευημερίας, βελτιώνεται άμεσα το παιδαγωγικό και το κοινωνικό κλίμα, φέρνουμε αισιοδοξία, μεγάλη ικανοποίηση από τη συμμετοχή και ενδιαφέρον για τη ζωή και τις χαρές της! ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ !
Παρόμοια με το περιβάλλον στοργής και αυτάρκειας που χρειάζεται ένα βρέφος για να μεγαλώσει ευτυχισμένο και με αφθονία πολύτιμων νευρικών συνάψεων, έτσι έχει παρατηρηθεί, ήδη από τον Αριστοτέλη, ότι και μια ανθρώπινη κοινωνία χωρίς συγκρούσεις έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μεγαλύτερη ισορροπία και ασφάλεια για τα μέλη της, που γίνονται έτσι ελεύθερα, άφοβα, γενναιόδωρα, υγιή !
"Όταν αλληλοβοηθιόμαστε, ευημερούμε όλοι και βρίσκουμε βοήθεια στις δυσκολίες, ενώ όταν ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του, τότε καταστρεφόμαστε".
Από το: Too Much Water May Be Deadly [: ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΥΔΡΟΠΟΣΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ - ΥΓΡΟΜΑΝΕΙΣ 'Η ΜΕΣΑΤΟΙ ;]
By LINDA A. JOHNSON, Associated Press Writer, 14-4-5 Runners, hikers, bikers, even soldiers on long maneuvers should think twice before reaching for that water bottle: A study confirms that drinking too much can be dangerous, even deadly. Researchers who studied 488 runners in the 2002 Boston Marathon found that 62, or more than one in eight, had a serious fluid and salt imbalance from drinking too much water or sports drinks. Three of them had extreme imbalances. One 28-year-old woman died after the race from the condition, called hyponatremia, in which the excess water dilutes the salt level in the body too much. "More is definitely not better when it comes to fluids, but it's a hard message to get across," said Leslie Bonci, director of sports nutrition at Pittsburgh Medical Center. Endurance athletes have long been warned about getting dehydrated, and many tend to drink more on race day than they do during training. The study was reported in Thursday's New England Journal of Medicine. The researchers, led by Dr. Christopher Almond, a cardiologist at Harvard Medical School and Children's Hospital Boston, tested Boston Marathon runners' blood after the race and collected information on their condition, race time and liquid intake. They found hyponatremia was most serious in runners who gained substantial weight - 4 1/2 pounds to 11 pounds - from drinking lots of water along the route. Extremely thin runners also were at high risk. Runners who drank sports drinks, which contain very little salt, were not less likely to develop hyponatremia. Bonci and Almond said a good way to prevent problems is for athletes to weigh themselves before and after training sessions. If they gain significant weight, they should cut back on water intake until they find the right balance ... long before race day. The goal is simply to replace water lost to sweating. Hyponatremia can begin with confusion and lethargy and progress rapidly to twitching, seizures, stupor, coma and death. Severe cases are believed to have become more common with the growing popularity of endurance sports. In recent years, hyponatremia has killed several amateur runners.
Η υπερβολική κατανάλωση νερού δεν βοηθά τα νεφρά...
Το να πίνει κανείς νερό όταν διψάει αρκεί για να έχει καλή υγεία και τίποτα δεν δείχνει ότι η αύξηση της κατανάλωσης νερού ωφελεί τον οργανισμό, υποστηρίζει μία μελέτη που δημοσιεύεται στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Εταιρείας Νεφρολογίας.
Υπάρχει γενικώς έλλειψη αποδείξεων για τα οφέλη που μπορεί να έχουν τα όργανα όταν κάποιος πίνει νερό ακόμη και αν δεν διψάει, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης. Ο Νταν Νεγκοϊάνου και ο Στάνλεϊ Γκόλντφαρμπ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια τονίζουν ότι κανένα επιστημονικό συμπέρασμα δεν δικαιολογεί τη γενική σύσταση που ότι η κατανάλωση νερού θα πρέπει να φτάνει το 1,5 λιτρό ημερησίως.
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε διάφορες μελέτες που αναφέρουν ότι η κατανάλωση νερού βελτιώνει το φιλτράρισμα των τοξινών από τα νεφρά. Το ερώτημα είναι: μήπως καταναλώνοντας περισσότερο νερό αυξάνεται αυτή η φυσιολογική και σημαντική λειτουργία των νεφρών; Η απάντηση είναι όχι. Στην πραγματικότητα -- και αυτό προκαλεί έκπληξη -- μειώνεται η ικανότητα των νεφρών να λειτουργούν ως φίλτρο δήλωσε ο Γκόλντφαρμπ μιλώντας στο δημόσιο αμερικανικό ραδιόφωνο.
Το νερό συχνά παρουσιάζεται ως η συνταγή μιας επιτυχημένης δίαιτας. Οι δύο καθηγητές αναγνωρίζουν ότι η κατανάλωση περισσότερου νερού κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται χορτάτοι και επομένως περιορίζει την όρεξή τους. Όμως καμία κλινική δοκιμή δεν έχει αποδείξει πως το νερό βοηθά στη διατήρηση του βάρους.
Εξάλλου, μερικά ποτήρια νερού παραπάνω την ημέρα δεν βοηθούν στο να βελτιωθεί η όψη του δέρματος, ούτε μειώνουν τους πονοκεφάλους. http://www.tanea.gr//NewsArticle.aspx?enid=887906
ΔΙΚΤΥΑ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ !
Μια συνοικία στην πόλη κάποιας συγκεκριμένης χώρας έχει ένα ποιητικό όνομα: Ανθούπολη. Βέβαια η ονομασία απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. Κυριαρχεί το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω", τα ηλικιωμένα άτομα είναι ευάλωτα. Με την έλλειψη κοινωνικής προστασίας το ελάχιστο ατύχημα μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Ωστόσο τους τελευταίους μήνες η συνοικία έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο εργαστήριο. Εδώ αναδεικνύεται η "τράπεζα της αρετής", ένα πρότυπο που αρχίζει να εξαπλώνεται σε πολλές περιοχές τής ταλαιπωρημένης χώρας. Η αρχή του μοντέλου είναι απλή: πρόκειται για τη θεσμοθέτηση μιας ανταλλαγής κοινωνικών υπηρεσιών. Οι κάτοικοι ενθαρρύνονται να βοηθούν αλλήλους έναντι μιας μελλοντικής εξυπηρέτησης ισότιμης φύσης. Αυτή η ροή υπηρεσιών καταγράφεται σε ένα ατομικό βιβλιάριο, όπου μια στήλη τιτλοφορείται "αποθήκη" και καταγράφει την προσφερόμενη βοήθεια ενώ μια άλλη στήλη τιτλοφορείται "ανάληψη" και καταγράφει τη λαμβανόμενη βοήθεια. Το υπόλοιπο, πιστωτικό ή χρεωστικό, καταγράφεται στο τέλος τού χρόνου. Οι κανόνες είναι αρκετά αυστηροί. Δεν μπορεί κανείς να "καταθέτει" ή να "αποσύρει" οποιαδήποτε υπηρεσία. Ανάμεσα στις πιθανές "καταθέσεις" είναι υλικές παροχές, η τεχνική βοήθεια (επισκευές), η βοήθεια προσώπων (φύλακες) καθώς και εργασίες; γενικότερου συμφέροντος, όπως είναι η συντήρηση δημοσίων χώρων. Παρόμοια και εμείς μπορούμε σε κάθε γειτονιά, με αφετηρία τα σχολεία, να αναρτούμε καταλόγους εθελοντών αλληλοβοήθειας, να τους ενθαρρύνουμε και να τους επαινούμε δημόσια, έστω και με τα αρχικά τους, αν θέλουν να κρατούν την ανωνυμία τους.
Η ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ !
Ο καθένας μας έχει μία ιδέα, μία εσωτερική αίσθηση του πόσο ανθεκτικός είναι. Λέμε "το σώμα μου τραβάει" ή "το σώμα μου δεν τραβάει". Με την υπερπροβολή όμως τού ρόλου των γονιδίων σε βάρος τής σημασίας των αρμονικών κοινωνικών συνθηκών, ορισμένοι επιτήδειοι προκαλούν σύγχυση σχετικά με την αλληλεπίδραση κοινωνίας - γονιδίων (Ανρί Ατλάν, Το τέλος τής αυτοκρατορίας των γονιδίων). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας είναι η αντοχή (τόσο γενετική όσο και ασκημένη από τις συνήθειες της φιλικότητας, της ξεκούρασης, της άσκησης, τις οποίες μάς μετέφεραν οι προηγούμενες γενιές), που έχω να αντιμετωπίζω τις αντιξοότητες. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή τόσο πιο άνετα ξεπερνώ τις αντιξοότητες και τόσο μεγαλύτερη ευστάθεια έχω. Ας πάρουμε για παράδειγμα το ξενύχτι: Πώς αισθάνομαι την άλλη μέρα; Αισθάνομαι καλά ή είμαι ράκος; Αυτό εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία μου! Αισθάνομαι καλά αν αυτή είναι δυνατή. Αισθάνομαι χάλια αν αυτή είναι αδύναμη. Το ίδιο ισχύει για το πώς αισθάνομαι μετά από πολλή δουλειά, πολύ φαγητό, ταξίδι κ.ο.κ. Ο καθένας μπορεί να "βαθμολογήσει" τον εαυτό του όσο αφορά την ιδιοσυγκρασία με τα παρακάτω κριτήρια:
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΣ Αν αυτοβαθμολογηθώ σε κάθε κριτήριο και αθροίσω, θα προκύψει ένας αριθμός. Όσο πιο υψηλός είναι αυτός τόσο πιο δυνατή είναι η ιδιοσυγκρασία μου. Θα μπορούσαμε να κάνουμε την εξής κατάταξη: 16-20: πολύ δυνατή ιδιοσυγκρασία, 11-15: σχετικά δυνατή ιδιοσυγκρασία6-10: σχετικά αδύναμη ιδιοσυγκρασία, 0-5: πολύ αδύναμη ιδιοσυγκρασία. Η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας έχει σημασία για πολλά πράγματα πέρα από την αποτοξίνωση. Για παράδειγμα η ανάρρωση από εγχειρήσεις, από τραύματα, από βαριές αρρώστιες κλπ είναι ταχύτερη στις δυνατές ιδιοσυγκρασίες. Σε περίπτωση υπερφόρτωσης με φαγητό οι δυνατές ιδιοσυγκρασίες τείνουν να παχαίνουν. Μετά από πολυετή κατάχρηση μπορεί να αναπτύξουν συμπτώματα "υπερ-πληθώρας": Υπέρταση, αυξημένη χοληστερίνη, ουρικό οξύ, σάκχαρο, αυξημένο αιματοκρίτη, αυξημένο λεύκωμα στο αίμα, πρηξίματα στα πόδια και στο πρόσωπο, μεγάλη κοιλιά, "φουσκωμένο" θώρακα, δυσφορία στην αναπνοή κ. ά. Αντίθετα, οι αδύναμες ιδιοσυγκρασίες, όταν υπερφορτώνονται με φαγητό δεν τείνουν να παχαίνουν. Μπορεί η κοιλιά να φουσκώσει κάπως αλλά το υπόλοιπο σώμα παραμένει σχετικά αδύνατο. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν μετά από πολυετή κατάχρηση είναι συμπτώματα "αδυναμίας". Ατονίες, υπόταση, έλλειψη διάθεσης για δουλειά, εσωτερική ανησυχία, άσχημος ύπνος, απώλεια μυών, μυοσκελετικοί πόνοι, ατροφία και ρυτίδωση του δέρματος ιδιαίτερα στο πρόσωπο και ατροφία όλου του σώματος. Η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας είναι δώρο τής φύσης: Σε άλλους ανθρώπους η φύση δωρίζει δυνατή και σε άλλους αδύναμη ιδιοσυγκρασία. Αυτή η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας είναι χαρακτηριστική για τον καθένα και παραμένει βασικά σε όλη του τη ζωή. Βέβαια με την πάροδο της ηλικίας υφίσταται μία αργή, βαθμιαία φθορά που εξαρτάται από τις καταχρήσεις που κάνω: όσο πιο πολλές και πιο βαριές καταχρήσεις κάνω τόσο πιο πολύ και πιο γρήγορα τη φθείρω. Από την άλλη, όσο πιο δυνατή είναι η ιδιοσυγκρασία, τόσο πιο γρήγορος μπορεί να είναι ο ρυθμός τής αποτοξίνωσης. (Δρ Γ. Παπαγιαννόπουλος)
ΟΠΟΥ ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ !
(με βάση άρθρο στο "Κούριερ" τής Ουνέσκο) Το γλέντι με ομαδικό τραγούδι και χορό πηγάζει από γιορτινές στιγμές που αφήνουν πίσω την καθημερινότητα και πιάνουν το νήμα τής αιωνιότητας. Οι άνθρωποι υμνούν την ύπαρξή τους! Αυτό το γνωρίζουν καλά οι λαοί, που σε κάθε αξιοσημείωτο γεγονός, λυπηρό ή χαρούμενο, αρχίζουν αμέσως να τραγουδούν, να βαδίζουν (αργός χορός), να παρελαύνουν (διάφοροι ρυθμοί) ή να γλεντούν. Ακόμα και σήμερα η κορύφωση μιας γιορτής, στο χωριό όπως και στην πόλη, είναι το γλέντι. Οι γάμοι και τα βαφτίσια (όλοι θέλουν και συχνότατα) τελειώνουν πάντα με γλέντι. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις διοργανώνουν εκδηλώσεις με χορούς, οι συνεστιάσεις έχουν τους χορούς τους, οι νέοι χορεύουν στα πάρτι τους, οι άγαμοι ψάχνουν ταίρι χορεύοντας. Για μια κοινότητα το σημαντικό είναι να βρεθούν όλοι μαζί, να δουν ποιος έχει έρθει, ποιος και γιατί λείπει. Ο χορός τότε λειτουργεί σαν σκηνοθέτης και εξισορροπεί τον συσχετισμό των συχνά διάσπαρτων δυνάμεων που υπάρχουν στην ομάδα. Όταν γλεντά η κοινότητα λειτουργεί σαν ένα σώμα. Το κοινωνικό (=κοινό όλων, συλλογικό και όχι ανταγωνιστικό) σώμα έχει ανάγκες που πρέπει να αναγνωριστούν και να ικανοποιηθούν εγκαίρως. Το τραγούδι και ο χορός αποκαθιστούν τη ρευστότητα, την κυκλοφορία ανάμεσα στα μέλη. Οι γιορτές με το ξεφάντωμα, ελεγχόμενο ή μη, συντελούν σ΄ αυτό. Αποκαλύπτουν επίσης τη ζωτικότητα και τον ενθουσιασμό των αληθινών, φιλάλληλων ανθρώπων. Όσοι αισιόδοξοι δουλεύουν ομαδικά και αγόγγυστα, όπως κάποτε στο θέρο ή τον τρύγο, δε διανοούνται να αποχωριστούν χωρίς να στήσουν γλέντι, για να ευχαριστήσουν τη φύση και να υποσχεθούν ότι σύντομα θα ξανανταμώσουν όλοι μαζί. Ακόμα, παράλληλα με τις μικρές κοινωνικές ομάδες, χοροί σε εορτασμούς επετείων απελευθερωτικών γεγονότων οδηγούν σε οικουμενική χαρά! Με το γλέντι δεν επιδιώκουμε οπωσδήποτε να νικήσουμε τους νόμους τής βαρύτητας, αλλά να εναρμονιστούμε με το σύμπαν. Όσοι τραγουδούν ή και χορεύουν (καθώς άχορος = άχαρος = δυστυχισμένος) εκφράζουν πάντα περισσότερα από όσα απαιτεί η περίσταση που τους φέρνει κοντά. Με το γλέντι παίρνεις τον παλμό τού κόσμου και συντονίζεσαι μ΄ αυτόν. Γλέντι σημαίνει ν΄ ακούς τους άλλους, να αναγνωρίζεις πως υπάρχει κοινό έδαφος. Όλες οι πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες αλληλεγγύης βασίζονται στην αρχή αυτή. Ο χορός συνοδεύει την ιδιωτική, οικογενειακή ζωή και κοινωνική ζωή. Είναι ένα σταυροδρόμι συνάντησης και επικοινωνίας. Κάθε φορά που άντρες και γυναίκες βρίσκονται μαζί και γλεντούν, κρατάνε ζωντανή την αδάμαστη πλευρά τής ανθρώπινης φύσης, που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας. Με το γλέντι αρνούμαστε την παράλυση της συμβατικότητας και ξαναβρίσκουμε την ουσία τής δημοκρατίας: αρμονική ποικιλομορφία, δυνατότητα, ελευθερία κίνησης!
Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ
(δρ Θ. Ντόλαντζας, "Σύγχρονη κοινωνική αντίληψη" τ. 63-64) Η σύγχρονη ζωή είναι γεμάτη προβλήματα και υποχρεώσεις: πόνοι στο στήθος, πόνοι στην πλάτη, πόνοι στο στομάχι, δυσκοιλιότητα, ρεψίματα, ξινίλες, κούραση είναι συνηθισμένα συμπτώματα στο σύγχρονο άνθρωπο. Για την καταπολέμηση των αντικοινωνικών πιέσεων (αυταρχισμός, καταναλωτισμός κλπ) που δημιουργούν πάρα πολλές ασθένειες και συμπτώματα, έχουμε διάφορα "φάρμακα" όπως τα "χόμπι", ασκήσεις, υγιεινή διατροφή, περπάτημα και άλλα πολλά. Τελευταία γίνεται μεγάλη συζήτηση στον δυτικό κόσμο για τη θεραπεία με το γέλιο. Στη Βρετανία ιδρύθηκε η πρώτη κλινική γέλιου, όπου εφαρμόζεται η γελωτοθεραπεία. Το γέλιο διευκολύνει την αναπνοή, ρυθμίζει την καρδιακή λειτουργία, ελέγχει την πίεση του αίματος, ηρεμεί τους μυς, ανακουφίζει από τους πόνους. Όταν ένα χαμόγελο μετατρέπεται σε ξεκαρδιστικό γέλιο, οι μύες του προσώπου συσπώνται, με αποτέλεσμα να διεγείρονται τα υποκείμενα αγγεία του αίματος, που οδηγούν στον εγκέφαλο, και να αυξάνεται η ροή του αίματος προς αυτόν. Η "άσκηση" αυτή συμβάλλει στην αύξηση της παροχής αίματος στην περιοχή του εγκεφάλου και την τροφοδότηση αυτού με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Επίσης, η αύξηση της παραγωγής ενδορφινών και άλλων ορμονών προκαλεί ευφορία και ηρεμία. Το γέλιο είναι πολύ καλό αντίδοτο στις αντικοινωνικές πιέσεις. Όταν υποφέρουμε από αυτές, το συμπαθητικό τμήμα του αυτόνομου νευρικού συστήματος ενεργοποιείται. Εκκρίνεται αδρεναλίνη, αυξάνεται ο καρδιακός ρυθμός και η πίεση του αίματος, επιταχύνεται η αναπνοή και το αίμα κατευθύνεται προς τον εγκέφαλο, την καρδιά και τους μύες. Εκκρίνεται επίσης κορτιζόνη, η οποία κάνει πιο "παχύρρευστο" το αίμα, πράγμα που διευκολύνει την ανάπτυξη θρόμβων, ενώ αυξάνονται και τα επίπεδα οξέων στο στομάχι. Η πέψη, τέλος, επιβραδύνεται και το συκώτι αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Μόλις όμως ξεσπάσει ένας άνθρωπος σε γέλια, το σώμα ηρεμεί. Το γέλιο καταστέλλει τις ορμόνες κορτιζόνη και αδρεναλίνη, επιτρέποντας στον οργανισμό να ανακτήσει τη φυσιολογική κατάστασή του. Ένα γνήσιο, ξεκαρδιστικό γελιο από την κοιλιά μπορεί να γυμνάσει τους μύες και τα όργανα του κυρίως κορμού, όπως επίσης και να τονώσει τα νεύρα. Ένας άνθρωπος που γελάει από την κοιλιά για μια ώρα καταναλώνει 500 θερμίδες. Οι υπάρχουσες ιατρικές μελέτες έχουν δείξει ότι είναι δυνατόν να κινούνται όλοι σχεδόν οι μύες του σώματος την ώρα που γελάει ένας άνθρωπος, και αρκετοί από αυτούς θα οδηγήσουν στην παραγωγή αρκετών ενδορφινών, για μια υψηλής έντασης εσωτερική αεροβική δραστηριότητα. Από το Σεπτέμβριο του 1991, που ιδρύθηκε η Κλινική Γέλιου του γιατρού, ψυχολόγου και ψυχίατρου Χόλντεν, η πρώτη στη Βρετανία, περισσότεροι από 5000 γιατροί έχουν συμμετάσχει στα σεμινάρια και τις διαλέξεις που διοργανώνει, για να ενημερωθούν σχετικά με τους τρόπους γελωτοθεραπείας. Οι ασθενείς εξάλλου, που έχουν έως τώρα σταλεί στην κλινική, έπασχαν από παθολογικές καταστάσεις, όπως η υπέρταση και τα ψυχολογικά προβλήματα. Τα σεμινάρια του κ. Χόλντεν συνήθως αρχίζουν με μια άσκηση που λέγεται "προσποιητά χαμόγελα". Ο κ. Χόλντεν ζητάει από τους ασθενείς του να θυμηθούν την τελευταία φορά που πραγματικά ήταν εύθυμοι και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να ξαναζήσουν εκείνη τη στιγμή. "Η λογική είναι ότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να διακρίνει το πραγματικό από το προσποιητό χαμόγελο". Στις άλλες ασκήσεις συμπεριλαμβάνονται η "χαρούμενη αναπνοή", ένα είδος βαθιάς αναπνοής που προάγει την χαλάρωση, η "αναβίωση του παιδιού μέσα μας", κατά την οποία καλούνται οι ασκούμενοι να ανακαλύψουν και να αφήσουν να εκφραστούν τα παιδιά που κρύβουν μέσα τους, και ο "καγχασμός", κατά τον οποίο περνούν λίγα λεπτά μπροστά σε ένα καθρέφτη γελώντας με τον εαυτό τους. Μολονότι γνωρίζαμε ότι το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο, οι επιστήμονες άρχισαν πρόσφατα να κατανοούν τα σωματικά οφέλη που προσφέρει. Οι έως τώρα μελέτες έχουν αποκαλύψει, μεταξύ άλλων, ότι ενώ ο θυμός που δεν εκφράζεται διαταράσσει τη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος (όπως συμβαίνει και με τον ανεπαρκή ύπνο και τη βουλιμία), το γέλιο, η ευτυχία και η χαρά μπορεί να διεγείρουν τη λειτουργία του. Διάφοροι ερευνητές στην Ευρώπη και την Αμερική ανακάλυψαν ότι το γέλιο "πείθει" το ανοσοποιητικό σύστημα να δημιουργήσει κύτταρα, τα οποία συμβάλλουν στην καταπολέμηση των λοιμώξεων και μειώνει τα επίπεδα κορτιζόνης, αδρεναλίνης και αυξητικής ορμόνης στο σώμα. Αφού τα ευρήματα της ψυχονευροανοσολογίας αποδείχνουν αληθινό ότι το μυαλό να επηρεάζει σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα, το γέλιο μπορεί να αποδειχθεί ένας από τους σημαντικότερους τρόπους προστασίας από τον καρκίνο. Όπως εξηγεί ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς ειδικούς σε θέματα ψυχοσωματικής ιατρικής, ο Δρ Τζων Μότυλ, όταν ένα καταπιεστικό γεγονός καταγράφεται στον εγκέφαλο, ορισμένα νευρικά μονοπάτια υπερφορτίζονται. Ο εγκέφαλος έχει τότε δύο επιλογές: είτε θα στείλει μήνυμα στην κινητική περιοχή για να προκληθεί σωματική αντίδραση, είτε μεταφέρει το μήνυμα στην περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με το λόγο, για να εκφράσουμε λεκτικά τα αισθήματά μας. Αν δεν εμφανιστεί καμιά απ' αυτές τις επιλογές, η αντίδραση μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος μεταβιβάζεται στο ανοσοποιητικό. Αν αυτό συμβεί επανειλημμένα, μπορεί να οδηγήσει και σε καρκίνο. Αρκετοί γιατροί πιστεύουν πλέον ότι ο κύκλος αυτός μπορεί να διασπαστεί από ένα απλό γέλιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι περιμένουν την ευτυχία να τους χτυπήσει την πόρτα, αντί να την αναζητούν. Ένας από τους πιο σίγουρους δρόμους προς την ευτυχία είναι η αναζωογόνηση του παιδιού που ο καθένας μας κρύβει μέσα του. Ένα παιδί γελάει 150 φορές την ημέρα, ένας ενήλικας 6. Δεν σταματάμε να γελάμε επειδή μεγαλώνουμε, "μεγαλώνουμε" επειδή σταματάμε να γελάμε.
TO ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ TOY
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Εθίζεται να κατακρίνει. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Εθίζεται να καυγαδίζει. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία: Εθίζεται να είναι ντροπαλό. Αν ένα παιδί ζει. μέσα στη ντροπή: Εθίζεται να αισθάνεται ένοχο. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Χαίρεται να είναι υπομονετικό! Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ενθάρρυνση: Χαίρεται να μη φοβάται! Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη: Χαίρεται να είναι δίκαιο! Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Χαίρεται να δείχνει εμπιστοσύνη! Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία: Χαίρεται να έχει αυτοεκτίμηση! Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία, Χαίρεται να χαρίζει την αγάπη! (παραλλαγή σ΄ ένα ποίημα του Ρ. Ράσελ)
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Ένα χαμόγελο δε στοιχίζει τίποτα και είναι πολύτιμο! Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται, χωρίς να φτωχαίνει εκείνον που το δίνει! Δεν διαρκεί παρά μία στιγμή, αλλά η ανάμνησή του διαρκής! Κανενός δεν είναι τόσο πλούσιος, που να μην το έχει ανάγκη, και κανένας τόσο φτωχός που να μην του περισσεύει! Δημιουργεί ευτυχία ! Είναι ένα στήριγμα και μια ορατή ένδειξη φίλιας! Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στη λύπη, αναπτερώνει την αισιοδοξία στη ζωή! Είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη! Κι όμως δε δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται, γιατί είναι κάτι που έχει αξία, μονάχα τη στιγμή που δίνεται! Κι αν καμιά φορά συναντάτε κάποιον που δε σας χαρίζει το χαμόγελο που αξίζετε, σταθείτε γενναιόδωροι και δώστε του το δικό σας, γιατί κανείς δεν έχει τόση ανάγκη από το χαμόγελο, από εκείνον που δεν μπορεί να το δώσει στους άλλους.
ΤΟΞΙΚΗ ΔΥΣΒΙΩΣΗ : ΥΠΟΥΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
(ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ) Αν υποφέρετε από: πονοκεφάλους, ανησυχία, ακεφιά, παροξυσμικό εκνευρισμό, κατάθλιψη, κόπωση, κομμάρες, βουλιμία, βασανιστική επιθυμία για γλυκά-πολλά ζυμαρικά-οινοπνευματώδη-αναψυκτικά, δυσκοιλιότητα ή διάρροια, φουσκώματα στην κοιλιά, αιμορροΐδες, κακή μνήμη, έλλειψη συγκέντρωσης. αρθραλγίες, μυαλγίες - μουδιάσματα, χρόνιο βήχα, δύσπνοια, μπουκώματα - μύξες - ωτίτιδες, αλλεργίες, ακμή, εξανθήματα ή μυκητιάσεις στο δέρμα, υποτροπιάζουσες κολπίτιδες, μπορεί να υποφέρετε από δυσβίωση, δηλαδή ανάπτυξη παθογόνων μυκήτων στο έντερο και ιδιαίτερα της κάντιντα (candida), δηλ. μυκητισιακό σύνδρομο (καντιντίαση). Η κάντιντα είναι ένας ζυμομύκητας που ζει στο παχύ έντερο όλων μας σε πιθανή αρμονία με άλλα μικρόβια (πάνω από 400 είδη) τής φυσιολογικής χλωρίδας μας. Η φυσιολογική χλωρίδα παράγει μερικά βασικά αμινοξέα, βιταμίνη Κ, μερικές βιταμίνες τής ομάδας Β, και προστατευτικά για το βλεννογόνο προπιονικό και βουτυρικό οξύ. Αποτελείται από: 85% μη παθογόνα βακτηρίδια και 15% βακτηρίδια που μπορούν να εξελιχθούν σε παθογόνα. Με διατάραξη τής χλωρίδας παράγονται μεγάλες ποσότητες τοξικών ουσιών. Τη διατάραξη της χλωρίδας εκμεταλλεύεται η κάντιντα, πολλαπλασιάζεται και αλλάζει μορφή από μη επιθετική σε επιθετική, που μπορεί να παράγει πάνω από 70 είδη τοξινών. Τα αντισώματα που παράγει ο οργανισμός μας για την κάντιντα, κατά κακή μας τύχη, εκδηλώνουν διασταυρούμενη αντιδραστικότητα με μερικά κύτταρα θυρεοειδούς (και ωοθήκης στις γυναίκες), δηλαδή τούς επιτίθενται καταστρέφοντάς τα. Προκαλούν έτσι διαταραχή τής λειτουργίας αυτών τών ενδοκρινών αδένων και όλου τού οργανισμού με πληθώρα συμπτωμάτων. Τι προκαλεί αυτή τη διαταραχή με τις τόσο σοβαρές συνέπειες; 1. Ανεπαρκής ύπνος και ξεκούραση, αντικοινωνικές-ανθυγιεινές πιέσεις (στρες) και έλλειψη άσκησης, που αδυνατίζουν το ανοσοποιητικό, όπως και τα: 2. Λάθη διατροφής: βιαστικό μάσημα / κατάποση, το χλωριωμένο νερό, όλα τα είδη ζάχαρης - τεχνητών γλυκαντικών, ο καφές, το οινόπνευμα, οι πολλές ζωικές πρωτεΐνες και λίπη και η έλλειψη φυτικών ινών. 3. Χρήση αντιβιοτικών που παίρνουμε εμείς και τα ζώα (που τρώμε). 4. Χρήση κορτικοειδών, αντισυλληπτικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ασπιρίνη, βολταρέν, λοναρίντ, μπρουφέν), γέννες, εκτρώσεις, χειρουργεία, χημειοθεραπεία.
Με ποιο τρόπο και γιατί η κάντιντα προκαλεί τόσες ενοχλήσεις; 1. Παράγει πολλές τοξίνες που προσβάλλουν πολλά συστήματα ή όργανα. 2. Ερεθίζοντας το έντερο το κάνει πιο διαπεραστικό για τοξίνες και μόρια ατελούς πέψης που εισέρχονται στο αίμα και σχηματίζουν με τα αντισώματα του ορρού ανοσοσυμπλέγματα που γίνονται στόχος τού ανοσοποιητικού συστήματος. 3. Εκτοπίζει τα καλά μικρόβια που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία τού παχέως εντέρου, αναπτύσσοντας παθογόνα μικρόβια που οι τοξίνες τους συμβάλλουν σε αυτοάνοσες ασθένειες όπως του θυρεοειδούς (νόσος τού Χασιμότο), είδη αρθρίτιδας. εντεροκολλίτιδας, οζώδους ερυθήματος, σύνδρομο του Reiters, μερικά είδη μηνιγγίτιδας και μυασθένειας και πολλά άλλα συμπτώματα όπως ημικρανίες, επιθετικότητα, εκνευρισμό, κατάθλιψη, κομμάρες, υπνηλία, μυαλγίες κ.ά. 4.Τα αντισώματα που παράγει ο οργανισμός μας για να πολεμήσει την κάντιντα δείχνουν διασταυρούμενη αντιδραστικότητα με μερικά κύτταρα ωοθηκών και θυρεοειδούς προκαλώντας ζημιά αυτών, και αναστάτωση στην ορμονική ισορροπία. (Παρόμοια συμπτώματα μπορεί να δώσει η ύπαρξη στο έντερο μερικών πρωτόζωων).
Είναι συχνή ασθένεια. Πρώτη επιστημονική περιγραφή τής ασθένειας έγινε το 1975 από τον Οράιον Τρας (Truss) και μετά από τον Ουίλιαμ Κρουκ (Crook). Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που μια ασθένεια με τόσο πλούσια συμπτωματολογία διαγνώσκεται τόσο σπάνια και που πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της. Η υπερειδίκευση μας έκανε να μελετάμε χωριστά τα συμπτώματα από τα γαστροπεπτικά, χωριστά ψυχισμό, ταχυπαλμίες, σβησίματα, αστάθεια, πονοκεφάλους, κι αν κάποιος δεν ξέρει ότι η κάντιντα μπορεί να προκαλέσει τόσα συμπτώματα, δεν το ψάχνει. Η θεραπεία με την επίβλεψη γιατρού περιλαμβάνει: 1. Να τρώμε πάντα μόνο ήρεμοι και ξεκούραστοι, ποτέ πριν αλλά καλύτερα μετά από ύπνο (αφού όταν είμαστε κουρασμένοι είναι κουρασμένο και το πεπτικό' άλλωστε, αν δε μας λείπει ο πολύτιμος, αναζωογονητικός ύπνος, αρκεί μισή περίπου ώρα για να ξεκουραστούμε) και να μασάμε πολύ καλά και αργά την τροφή μας, ώστε η μπουκιά να γίνεται γουλιά και έτσι, πλήρως ρευστοποιημένη, να είναι ευκολοαπορρόφητη και όχι να σαπίζει στο έντερο (γι΄ αυτό δεν πρέπει να τρώμε πριν κοιμηθούμε, οπότε σταματάει και η πέψη), με πλήθος τις δυσάρεστες συνέπειες: τοξίνωση του σώματος, εχθρικότητα, βουλιμία, άγχος και λοιπές ασθένειες, δηλ. σταδιακή εκφύλιση. Ευεργετική, χαλαρωτική επίδραση στο συκώτι, το έντερο και το νευρικό σύστημα και μάλιστα πριν από το γεύμα, έχει το ηπατικό επίθεμα από μια θερμοφόρα με πολύ ζεστό νερό τυλιγμένη με ελαφρά βρεγμένη πετσέτα κάτω από το δεξιό μαστό για 20 λεπτά ή και όλη τη νύχτα. 2. Πίνουμε όσο το δυνατό λιγότερο μη χλωριωμένο νερό ανάμεσα στα γεύματα ή καλύτερα καθόλου, ώστε να ξεκουράζονται νεφρά - συκώτι. Η έντονη πείνα και δίψα είναι συμπτώματα εξάντλησης και δράσης τής κορτιζόλης. 3. Ά σ κ η σ η, π.χ περπάτημα, χορός, βοηθάνε να αποβάλουμε τοξίνες. Τα αποτελέσματα τής θεραπείας είναι σε πολλές περιπτώσεις θαυματουργά: ασθενείς που τους φεύγουν οι πονοκέφαλοι, δυσκοιλιότητα, φουσκώματα που είχανε από μικρά παιδιά, χρόνια εξανθήματα, να κόβουν ψυχοφάρμακα, να φεύγουν οι κομμάρες και να βελτιώνεται η έλλειψη ερωτ. επιθυμίας, να χάνουν βάρος, να υποχωρούν οι ενοχλήσεις δυσμηνόρροιας, κλπ. Η επιτυχία εξαρτάται από τη διάρκεια της ασθένειας και κυρίως από τη συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπεία, στην οποία δεν χρησιμοποιείται ούτε ένα φάρμακο. pdf: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ 1.500 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΤΩΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ- ΧΟΡΩΝ-ΓΛΕΝΤΙΩΝ-ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
(η έρευνα παρουσιάστηκε σε επιστημονικά συνέδρια και περιοδικά) -Από τότε που άρχισα να κοιμάμαι από τις 9 η ώρα, ξυπνάω εγώ το πρωί το ξυπνητήρι ! Το πρωί τώρα ξυπνάω ευχάριστα, είμαι ξεκούραστος και όλα στη μέρα μου ξεκινάνε καλά! -Το παιχνίδι με τους κλήρους μού αρέσει πολύ. Μ' αυτό κανείς δε μαλώνει. -Με το να βλέπω λίγη τηλεόραση έχω περισσότερο χρόνο να παίζω με τον αδερφό μου και τις φίλες μου, να διαβάζω ευχάριστα βιβλία, να πηγαίνω βόλτα με τους γονείς μου και να είμαι πιο χαρούμενη κι ευτυχισμένη. -Κοιμάμαι νωρίς, αντέχω πιο πολύ, τελειώνω πιο γρήγορα τα μαθήματα. -Έκανα όλες τις αλλαγές και ένιωσα πιο καλά. Έτσι έχω δύναμη για το σχολείο. -Όταν τραγουδάω στο πουλί μας, αρχίζει κι εκείνο να κελαηδάει. -Χτες το βράδυ δεν είδα καθόλου τηλεόραση και σήμερα ξύπνησα ευτυχισμένη, χωρίς να με ξυπνήσει η μαμά. -Έχω καταλήξει να τρώω σιγά-σιγά και τώρα δεν πεινάω πάλι μετά το φαγητό. Όταν παίζουμε και μαλώνουν, τους λέω να κάνουμε κλήρωση. -Όταν κοιμάμαι νωρίς δε νυστάζω το πρωί. -Έχω κάνει όλα τα πράγματα που πρέπει. Είμαι αγαπητή με τους φίλους και όλο γέλιο. -Τον ελεύθερο χρόνο προτιμώ να παίξω παρά να βλέπω τηλεόραση. -Όταν κάνουμε κλήρωση, δεν κάνουμε ζαβολιέές κι αισθάνομαι καλύτερα. -Στο χωριό μου κάναμε κλήρωση: πρώτα παίξααμε κρυφτό και μετά κυνηγητό. -Παλιά κοιμόμουνα αργά και το πρωί δεν ξυπνούσα με όρεξη. Ενώ τώρα πέφτω νωρίς, ξυπνάω νωρίς και με όρεξη. Καταλαβαίνω πιο πολλά στο μάθημα. Δοκίμασα την κλήρωση με τα αδέρφια μου και είδα μεγάλη διαφορά, δεν τσακωνόμαστε. -Όταν δεν έκανα τις οδηγίες, έκανα τα μαθήματά μου αργά, ξυπνούσα αργά, έτρωγα βιαστικά και είχα νεύρα. Σήμερα που κάναμε την κλήρωση δεν τσακωθήκαμε και ήταν η καλύτερη μέρα τής ζωής μου. -Πόσο ευχαριστήθηκα με την αλληλοβοήθεια! Βλέποντας τον αδερφό μου να μη βρίσκει το μολύβι του, του έδωσα το δικό μου και χάρηκε. Βοήθησα ένα παιδί που έπεσε κάτω στο διάλειμμα. Χάρηκα που ήμουν η νοσοκόμα του. -Η κλήρωση είναι σαν παιχνίδι και πολλές φορές παίζουμε μόνο την κλήρωση! Επίσης κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ τραγουδάω ένα τραγούδι και χαλαρώνω. Με όλα αυτά τώρα πια δεν έχω νεύρα. Με έχουν βοηθήσει πολύ και θα συνεχίσω να τα κάνω. -Μια φορά με τις φίλες μου είχαμε τσακωθείί ποια θα είναι πρώτη στη γραμμή. Στο τέλος είχε γίνει κουραστικό! Πιο πολύ χρόνο τρώγαμε στη γραμμή παρά να κάνουμε μια κλήρωση! Τι πιο δίκαιο! -Με τις αλλαγές που κάναμε άρχισα να βλέπω ωραία όνειρα. -Τραγουδούσα στη βεράντα και όταν σταμάτησα για λίγο, μία κυρία από το απέναντι σπίτι μου φώναξε: "συνέχισε καλό μου παιδί να μας κελαηδάς"![ύστερα από συζήτηση για τις βλάβες από τον εθισμό στο ξενύχτι και τις ωφέλειες του ύπνου από νωρίς:]
-Γι΄ αυτό το καλοκαίρι, στο γάμο τής ξαδέρφης μου, Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ 102 ετών ΧΟΡΕΥΕ ΣΑΝ ΕΙΚΟΣΑΡΗΣ, ενώ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΣΕΡΝΟΤΑΝΕ ! -Ήμουνα δυστυχισμένη και πολύ αγανακτισμένη! Έτρεχα για να προλάβω, τις δουλειές να μην τις θάβω! Κι όσο για τα μαθήματα, ξανά τρανά προβλήματα! Μα μια μέρα ξαφνικά, να τα καλά τα μυστικά: Ύπνος από τις εννιά, γεύματα ήρεμα, λιτά κι όλους να τους αγαπάμε, όλους να τους βοηθάμε! Να χαρίζουμε χαρά, να χαιρόμαστε διπλά! Με τραγούδι με χορό, η ζωή είν΄ όνειρο! Τα τήρησα κι εγώ αυτά και είμαι τώρα μια χαρά! -Η μουσική με το χορό έγινε μια κατοικία στη ζωή μας, μας κάνει να χαιρόμαστε. -Με τη μουσική νιώθεις σαν πουλάκι που φτερουγίζει στον ουρανό. Μάθαμε όργανα, τραγούδια, χορούς και να μην είμαστε εγωιστές. Δε με ενοχλεί που αντιγράφουμε τα τραγούδια από τις φωτοτυπίες ή από τον πίνακα. Τα θυμόμαστε καλύτερα. -Τώρα έχουμε συνεργασία και παίζουμε τραγουδώντας. -Το γλεντούσαμε πραγματικά με τη μουσική αυτή. Δε μου άρεσαν οι επιδιορθώσεις αν και ήταν για το καλό μας. -Μου αρέσει πολύ που τραγουδάμε και χορεύουμε αγαπημένοι όλοι μαζί. Μες στου Αιγαίου, Τηλλυρκώτισσα, Τα ματόκλαδά σου λάμπουν, Τιτί, Κοιμήσου μέρα όμορφη, Σου το 'πα μια και δυο και τρεις κ.ά.
-Αυτά τα παλιά τραγούδια και τα νανουρίσματα είναι υπέροχα. Θα ήθελα να είναι περισσότερες οι ώρες τής μουσικής και να είχαμε όλοι όργανα.
-Έγινα πιο ευγενική και με πιο μεγάλη όρεξη για μάθημα, παιχνίδι, διάβασμα, χωρίς να διαμαρτύρομαι. Προλαβαίνω να κάνω όλες μου τις δουλειές δίχως νευρικότητα και όταν η αδερφή μου ήθελε καυγά, δεν έδινα σημασία κι έτσι δε χάλαγε η μέρα μου. Επίσης κατάλαβα ότι όταν βοηθάς κάποιον, από ΄κει και πέρα σε εμπιστεύεται και σε βλέπει σαν ένα καλό φίλο. Βοηθώντας τη μαμά, μου δόθηκε η ευκαιρία να φροντίσω το μωρό και τώρα μου γελάει, ενώ παλιά δε μου γέλαγε, γιατί δεν με ήξερε. Και όλες μου οι δραστηριότητες γίνονται πιο ολοκληρωμένες και πιο σωστά.
-Τα παιχνίδια που κάνουμε κλήρωση είναι τέλεια. Παίζουμε με τις ώρες. Ελπίζω να το διδαχτούν όλοι.
-Όταν κοιμάμαι νωρίς ξυπνάω με καλή διάθεση και σκέφτομαι πιο λογικά. Όταν έχω καλή σχέση με τους φίλους μου η συνείδησή μου είναι ήσυχη. Έτσι πρέπει να βοηθιόμαστε για να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΠΕΝΘΟΥΝ Ρόμπερτ Στήβενσον
ΘΡΗΝΟΣ: ΠΩΣ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ Ο θρήνος πονά. Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι τα ακόλουθα βήματα μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμα για να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος το θρήνο που ακολουθεί μετά από μια απώλεια. Γι' αυτό και του λέμε: Δέξου την απώλεια και δέξου με ανεκτικότητα τις ελλείψεις που αντιλαμβάνεσαι στον εαυτό σου και στους άλλους: οξυθυμία - αποφυγή - έλλειψη συναισθημάτων εκ μέρους των άλλων - περιορισμένο εύρος προσοχής - έλλειψη ενέργειας. Δέξου τα συναισθήματά σου: φόβο, θυμό και ενοχή, είτε είναι πραγματικά είτε τα φαντάζεσαι. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα μας, αλλά ούτε και χρειάζεται να μας ελέγχουν αυτά όταν παραδεχτούμε ότι υπάρχουν. Αν μπορείς, μίλησε για την απώλεια - δείξε υπομονή με τις λαθεμένες διατυπώσεις, τόσο τις δικές σου όσο και των άλλων. Πρόσεχε τον εαυτό σου... να κοιμάσαι από νωρίς το βράδυ, να τρως λογικά, να ασκείσαι κι όποτε μπορείς να τραγουδάς. Συνέχισε τις ασχολίες σου -αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό. Ο θρήνος μπορεί να είναι κουραστικός και την ενέργειά σου θα τη χρειαστείς. Εξωτερίκευε το θρήνο σου με συμβολικό τρόπο, γράφοντας ημερολόγιο ή αποφασίζοντας να τον μοιραστείς με άλλους. Δέξου ό,τι έχεις κατανοήσει για το θάνατο. Κάποια στιγμή σταμάτα να ρωτάς "γιατί;". Χρησιμοποίησε σαν πηγή στήριξης το προσωπικό σου πνευματικό απόθεμα. Δείξε κατανόηση στην αρνητική αντιμετώπιση, χωρίς να την αγνοήσεις, είτε προέρχεται από σένα είτε από τους άλλους, όταν εκφράζεται με θυμό, χιούμορ, με αυτοτραυματισμό, άρνηση ή απάθεια. Ο χρόνος μπορεί να βοηθήσει στην επούλωση του πόνου που, όμως, δεν είναι κάτι που γίνεται αυτόματα - υπάρχουν φορές που χρειάζεται η βοήθεια από συμβούλους. Χρησιμοποίησε κάθε πηγή που έχεις στη διάθεση σου - βιβλία, τέχνη, δραστηριότητες. Δοκίμασε τα όλα. Άκου εκείνους που θέλουν να βοηθήσουν και μείνε κοντά σε όσους αγαπάς. θυμήσου, δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση. Οι ακόλουθες προτάσεις γράφτηκαν αρχικά από έφηβους μαθητές για τους δασκάλους μιας γειτονικής σχολικής περιφέρειας, μετά από μια σειρά τριών -άσχετων μεταξύ τους- θανάτων.
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ - ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
Τι θέλουμε εμείς, οι μαθητές σας; Μπορούμε να σας το πούμε: θέλουμε: Να μιλήσουμε για το θάνατο και να μας επιτρέψετε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση όποτε αισθανθούμε την ανάγκη. Να καταλάβετε ότι μπορεί να μη θέλουμε ή να μη χρειαζόμαστε όλοι να συμμετάσχουμε σε συζητήσεις και αναμνηστικές τελετές. Σας παρακαλούμε, φροντίστε να υπάρχει ένας άλλος χώρος για μας εκείνη τη στιγμή. Να μας προσφέρετε ένα ασφαλές μέρος και να μας επιτρέπετε να πηγαίνουμε εκεί όταν το χρειαζόμαστε. Να επιτρέψετε να υπάρξουν αλλαγές/συνέχεια στο περιβάλλον, και κάπου όπου θα μπορούν να εκφραστούν οι επιθυμίες τού μαθητή. Να αναγνωρίσετε ότι η βία μπορεί να είναι μια διέξοδος που θα επιλέξουν για να εκφράσουν το θυμό τους μερικοί μαθητές. Να δώσετε έμφαση στο γεγονός ότι η ζωή κάποια στιγμή συνεχίζεται όπως πριν, όμως αυτή η στιγμή μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα. Να μας προσφέρετε ένα σημείο επαφής ή κάποιο αριθμό τηλεφώνου, όπου θα μπορούμε να αποταθούμε όταν δεν είναι κανένας άλλος διαθέσιμος.
Αφού οι ανανούριστοι, άπληστοι ψευτογιατροί ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ την ελληνική ιατρική και τόσες άλλες παραδοσιακές φιλειρηνικές επιστήμες που είναι αλτρουϊστικές-ολιστικές-απελευθερωτικές, τις τελευταίες δεκαετίες, και με τη συμπαράσταση των κανίβαλων δημοσιοκάφρων, διέδωσαν την πυρετοφοβία τους σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, στα πλαίσια τής μανίας τους για απολυταρχία.
Ο πυρετός είναι σύμπτωμα που φοβίζει τους γονείς οι οποίοι συχνά καταφεύγουν σε λανθασμένες ενέργειες και εκτιμήσεις.
Ερωτήθηκαν 255 γονείς που επισκέφθηκαν τα εξωτερικά ιατρεία της Παιδιατρικής κλινικής, για την επικινδυνότητα του πυρετού, τον τρόπο θερμομέτρησης και αντιμετώπισης, το είδος, δόσεις και χρόνους επανάληψης των αντιπυρετικών, τη συνεργασία με τον γιατρό, τη χρήση αντιβιοτικών. Αποτελέσματα: 66% των γονέων θεωρούν επικίνδυνο τον πυρετό>38°0. 71% χορηγούν αντιπυρετικά στην πρώτη εμφάνιση του πυρετού. 26% διατηρούν στο σπίτι αντιβίωση και 5% δίνουν από μόνοι τους. http://utopia.duth.gr/~iandroul/synedrio6a.html
Πόσο δικαιολογημένος είναι ο φόβος για τον πυρετό;
Παρακάτω δίνονται ορισμένα στοιχεία που θα βοηθήσουν να απαντηθεί το ερώτημα αυτό.
1. Σήμερα έχει αποδειχθεί ότι ο πυρετός είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο σύμπτωμα. Έτσι γνωρίζουμε ότι πολλά μικρόβια και πολλοί ιοί ελαττώνουν σημαντικά το ρυθμό πολλαπλασιασμού τους σε υψηλές θερμοκρασίες (π.χ., 39° C). Ακόμη η υψηλή θερμοκρασία κινητοποιεί πληθώρα αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού, ώστε αυτός να μπορεί να "πολεμήσει" πιο αποτελεσματικά τα μικρόβια ή τους ιούς.
Επομένως ο πυρετός είναι σύμμαχος και όχι εχθρός. 2. Ο πυρετός δεν είναι αρρώστια, είναι σύμπτωμα (όπως, για παράδειγμα, ο βήχας) που οφείλεται σε πολλά αίτια. Το κυριότερο από αυτά(ιδίως για τα παιδιά) είναι οι διάφορες λοιμώξεις είτε από μικρόβια είτε από ιούς. Μπορεί, όμως, ο πυρετός να είναι εκδήλωση και άλλων παθήσεων, ακόμη και αντίδραση σε φάρμακα. Αν γνωρίζουμε, δηλαδή, ότι το παιδί κάνει πυρετό διότι έχει, π.χ., μία συνηθισμένη ίωση, ακόμη και ο υψηλός πυρετός δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Μερικοί γονείς λένε, «γνωρίζω κάποιο παιδί που έκανε υψηλό πυρετό και έμεινε παράλυτο». Η απάντηση είναι: "Το παιδί αυτό είχε κάποια πολύ σοβαρή νόσο (όπως εγκεφαλίτιδα) -π οποία έκανε και τον υψηλό πυρετό- και άφησε το παιδί παράλυτο. Δηλαδή, ήταν η νόσος που άφησε το φοβερό αυτό κατάλοιπο και όχι ο πυρετός.
Πώς αντιμετωπίζουμε τον πυρετό;
Αν ληφθεί υπόψη ότι ο πυρετός είναι ένα χρήσιμο όπλο που διαθέτει ο οργανισμός για να καταπολεμά τις λοιμώξεις, σωστό είναι να αφήσουμε το άτομο να έχει πυρετό. Αν ο πυρετός ξεπερνά τους 39,8° Ο ή το παιδί νιώσει δυσφορία, θα βοηθούσε ένα ολόσωμο μπάνιο (εφ' όσον το παιδί το δέχεται). Το νερό πρέπει να έχει θερμοκρασία γύρω στους 30° (το νερό της βρύσης έχει θερμοκρασία 18-20° C).
Το παιδί που έχει πυρετό δεν χρειάζεται υπερβολικό σκέπασμα και πρέπει να μην είναι βαριά ντυμένο. Επίσης η θερμοκρασία στο δωμάτιο πρέπει να είναι κανονική. Αντίθετα, στη φάση που "ανεβαίνει" ο πυρετός, το παιδί έχει ρίγος, "κρυώνει" και τότε φυσικά το σκεπάζουμε.
ΝΗΣΤΕΙΟΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ! http://www.bis.gr/nist "Από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα υπήρξαν και υπάρχουν, σε κάθε χώρα, σε ολόκληρο τον κόσμο, εξέχουσες φυσιογνωμίες στον ιατρικό χώρο, που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν την ολική είτε και τη μερική νηστεία ως κύρια θεραπευτική αγωγή για μεγάλο αριθμό σωματικών και ψυχικών νόσων, με εντυπωσιακά αποτελέσματα". Γράφει ο Καθηγητής Φυσιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Χατζημηνάς [προσαρμοσμένο] "Διατροφή και Υγεία" ή τι θα λέγατε για το "Διατροφή και νόσος" ή "Διατροφή και μη υγεία". Κι ακόμα παρακάτω: "Μη διατροφή και υγεία!" (κατά το "μη πόλεμος!"). Εδώ εξαντλείται, για την ώρα η γκάμα των δυνατών συνδυασμών των εννοιών "διατροφή" και "υγεία", αλλά για στάσου! Τι θα πει "μη διατροφή;" Προφανώς αυτό σημαίνει τη μη λήψη τροφής, ή ασιτία, ή ΝΗΣΤΕΙΑ. Και με το δεύτερο σκέλος τι γίνεται; Μπορούμε να έχουμε "Νηστεία και Υγεία"; Η έννοια της νηστείας δεν είναι και τόσο εύκολο να καθοριστεί. Αυτό γιατί με τη νηστεία μπορεί να εννοούμε την πλήρη αποχή, εκούσια είτε ακούσια, από κάθε τροφή για ορισμένο χρονικό διάστημα ακαθόριστης διάρκειας. Για παράδειγμα, από τις 21.00 ως τις 8.00 την άλλη μέρα (ενδεκάωρη), ή ως το μεσημέρι της άλλης μέρας (δεκαπεντάωρη), ή ως τις 21.00 (εικοσιτετράωρη) ή ακόμα και για δυο ή τρεις μέρες και για μια βδομάδα. Η πλήρης αποχή από τροφή, για χρονικά διαστήματα πέρα από το 24ωρο, με μόνη ενδεχόμενη πρόσληψη νερού, και ενδεχόμενα και λίγου αλατιού, χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. 1. Με τη διακοπή της λειτουργίας τής πέψης, αλλά και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος με τη νηστεία παύει να ασχολείται με το τι θα φάει και το τι θα πιει, έχ ει την ευκαιρία και την καθαρότητα του πνεύματος να ασχολείται με θέματα που έχουν ανώτερο πνευματικό περιεχόμενο και εγγίζουν τα ανώτατα επίπεδα της διανόησης. 2. Ως κύριο, είτε και επικουρικό θεραπευτικό μέσο, για την αντιμετώπιση πάρα πολλών νόσων και νοσηρών καταστάσεων. Έτσι, στα περίφημα "Ασκληπιεία," στην αρχαία Ελλάδα, οι ασθενείς υποβάλλονταν υποχρεωτικά σε τριήμερη τουλάχιστο νηστεία, η οποία συνοδευόταν και από διάφορες τελετουργίες, για την ψυχική και τη σωματική προετοιμασία του ασθενούς για την κύρια θεραπευτική αγωγή που θα ακολουθούσε. Η πρακτική αυτή στηρίζεται στη βασική παρατήρηση ότι σε όλα σχεδόν τα ζώα, παρατηρείται, εντελώς φυσιολογικά, μια πλήρης αποχή από τροφή σε περιπτώσεις νόσου, που σε μερικές περιπτώσεις διαρκεί για αρκετές μέρες. Εξάλλου, η ίδια τάση παρατηρείται και στον άνθρωπο που στις περισσότερες περιπτώσεις νόσου δεν έχει καμιά όρεξη για φαϊ, και μόνο με την επιμονή και με το ζόρι τον μπουκώνουμε με ό,τι νομίζουμε πως του κάνει καλό. Βέβαια δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, για ορισμένες καταστάσεις όπως είναι η παχυσαρκία και όλα τα συνακόλουθά της, π.χ. η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι διάφορες αρθρίτιδες, κλπ., η νηστεία, ολική είτε και μερική, αποτελεί ρεαλιστική και φυσιολογική αντιμετώπιση της κατάστασης, που ασφαλώς μπορεί να αποδώσει θεαματικά αποτελέσματα. Ποια είναι η Φυσιολογία της νηστείας; Παρακάτω θα προσπαθήσω να σας δώσω μια απλοποιημένη γενική εικόνα του τρόπου λειτουργίας του σώματος κατά την ολική νηστεία. Κατά την ολική νηστεία που διαρκεί πέρα από ένα 24ωρο, ο μεταβολισμός του σώματος μεταβάλλεται σε σημαντικό βαθμό, γιατί τρέπεται σχεδόν αποκλειστικά, στην άντληση ενέργειας από λιπαρά οξέα που προέρχονται από το λίπος των λιπαποθηκών, καθώς και από αμινοξέα που προέρχονται από τα λευκώματα των οργάνων του σώματος, και κατά κύριο λόγο από τους μυς. Κατά συνέπεια προκαλείται περιορισμός του ποσού του λίπους τού σώματος. Πόσο "φυσιολογική" είναι η κατάσταση της ολικής νηστείας; Η ολική νηστεία που διαρκεί μέχρι και λίγα 24ωρα, φαίνεται ότι αποτελεί κατάσταση που προβλέπεται από τον ενδογενή προγραμματισμό του οργανισμού των ζώων και του ανθρώπου. Μη ξεχνάμε ότι τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, - αλλά και στον πρωτόγονο άνθρωπο, πριν από την εγκατάστασή του σε μόνιμη κατοικία - η εξεύρεση τροφής αποτελεί (και ήταν) μια διαδικασία και μια περιπέτεια που επαναλαμβάνεται όχι και κατά απόλυτα τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι, ένα σαρκοβόρο ζώο, μετά από ένα επιτυχές κυνηγητό και το συνακόλουθο ικανοποιητικό γεύμα, μπορεί να χρειαστεί να παραμείνει νηστικό για μια περίοδο, ακόμα και αρκετών ημερών, εάν η τύχη δεν είναι και τόσο ευνοϊκή μαζί του. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα της νηστείας, κινητοποιούνται όλοι αυτοί οι μηχανισμοί που περιγράφονται παραπάνω, για τη διατήρησή του στη ζωή, και μάλιστα σε καλή φυσιολογική κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να διεκδικήσει και πάλι, με όλες του τις δυνάμεις, την τροφή του! Συμπέρασμα: Η παράλειψη ενός γεύματος ανά 24ωρο, εφόσον υπάρχει πρόβλημα έστω και ελαφράς παχυσαρκίας, αποτελεί ευεργετική τακτική, γιατί με αυτό τον τρόπο περιορίζεται η πρόσληψη υπέρμετρου ποσού θερμίδων. Πολύ περισσότερο αποτελεσματικό είναι το μέτρο της αποχής από την τροφή για ένα ολόκληρο 24ωρο κάθε τόσο, για παράδειγμα μια φορά την εβδομάδα. Αυτό γιατί με αυτό τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στον οργανισμό, εκτός από τον περιορισμό των προσλαμβανομένων θερμίδων, να πραγματοποιεί κάθε τόσο και μια γενική δοκιμή της κινητοποίησης ολόκληρου του αποθέματος του γλυκογόνου και ενός αρκετά σημαντικού μέρους από το απόθεμα του λίπους. Για τις περισσότερο μακρόχρονες όμως νηστείες, καλό είναι να επιχειρούνται μόνο υπό την επίβλεψη ενός ειδικού πάνω στο θέμα ιατρού.
ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΤΙΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ! (3 κεφάλαια από το βιβλίο τού γιατρού-βιοχημικού Γιάννη Παπαγιαννόπουλου ( http://www.bis.gr/nist):
Όλοι έχουμε παρατηρήσει μωρά, νηφάλιους ηλικιωμένους, αλλά και οικόσιτα, πώς αντιδρούν όταν αισθάνονται αδιαθεσία: προσπαθούν να ξεκουραστούν νηστικοί ώσπου να συνέλθουν. Αυτή είναι η αποσιωπημένη βάση τής θαυμαστής ελληνικής Ιπποκράτειας Iατρικής τού Χρυσού Αιώνα ("Περί διαίτης"), θεραπεία και για τα δολίως πολυδιαφημισμένα βουλιμικά μεθοκοπήματα των "ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε", θολωμένων κι εχθρικών στους λιτοδίαιτους, απλούς ανθρώπους. Η υγεία και η αρρώστια είναι κυρίως συλλογικές παρά εγωιστικές καταστάσεις, που εξαρτώνται από την αρμονική, λιτοδίαιτη και εύθυμη ή μη συνύπαρξη. Η νηστεία, δηλαδή η ξεκούραση με αποτοξινωτική, πρόσκαιρη αποχή από κάθε τροφή (νη-εσθίω = δεν τρώω/πίνω τίποτα), ως ενστικτώδης διαδικασία σε όλα τα θηλαστικά και ως θεραπευτική αγωγή στις φιλειρηνικές ανθρώπινες κοινωνίες, είναι από την αρχαιότητα η πιο διαδεδομένη πρακτική σ΄ όλη τη γη για την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση στις παρενέργειες της τοξικής κούρασης από την καταστροφική και εθιστική συσσώρευση κορτιζόλης: λαιμαργία, άγχος, κατάθλιψη, λοιμώξεις, φλεγμονές. Στο μεταξύ οι αντικοινωνικές πρακτικές αλαζόνων "ειδικών" έχουν πολλαπλασιάσει διεθνώς τις βλάβες με τα εξαντλητικά ωράρια, τα βιοκτόνα τους φυτο"φάρμακα"-χλώριο-αντι.βιο.τικά φαρμάκια, τα ραδιενεργά, τα μεταλλαγμένα, τις διοξίνες, τα "αναψυκτικά" και πλήθος εξαρτησιογόνα, που σκοτώνουν την υγιή χλωρίδα τού πεπτικού, καταστρέφουν το ανοσοποιητικό, προκαλούν τις αρρώστιες και επιδεινώνουν τις εντάσεις... Από την εμφάνιση των πολέμων λόγω υπερπληθυσμού στη Μέση Ανατολή πριν 6.000 χρόνια και την επέκτασή τους, με τον εθισμό των επιτιθέμενων (=βαρβάρων) και πολλών αμυνόμενων στο φόβο και το μίσος, όλοι οι ειρηνοποιοί, γνωστοί και άγνωστοι, για την αφοβική αρμονική συνύπαρξη, εφαρμόζουν και προτείνουν τη νηστεία για εξαγνισμό και ενδυνάμωση. Αυτή η, καταπολεμούμενη από άπληστους "εκλεκτούς", πανάρχαια παράδοση συνεχίζει να ακολουθείται ειρηνικά, χωρίς προπαγανδιστική και τηλεοπτική βία, από εκατομμύρια αντιστεκόμενους ανθρώπους σήμερα, σε πολλά μέρη, όπως στα ελληνικά Ασκληπιεία άλλοτε, σε ησυχαστήρια στην εξοχή ή κλινικές σε πόλεις. [Σημείωση: είναι εντελώς παραπλανητική η χρήση τής λέξης νηστεία από τους κερδομανείς τής κατανάλωσης οποιασδήποτε ποσότητας "νηστήσιμων" φαγητών. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κρούσματα δηλητηριάσεων και υπερφαγίας αυξάνονται ραγδαία όταν κάποιες μέρες το χρόνο κατακλύζονται οι άνθρωποι από την πολεμική πλύση εγκεφάλου για να καταβροχθίσουν "νηστήσιμα" δήθεν τρόφιμα. Η νηστεία είναι ο ειρηνικός συνδυασμός: ξεκούραση του πεπτικού με αφαγία]. Ο ανθρώπινος οργανισμός, όταν αφεθεί ήσυχος να χρησιμοποιήσει τους φυσικούς μηχανισμούς αυτοκαθαρισμού που διαθέτει, αποβάλλει κατακρατημένο βάρος, ενισχύει το ανοσοποιητικό του, σαρώνει διανοητική θολούρα, μικρόβια και τοξίνες, ενώ, ανάλογα με το φορτίο που έχει να αντιμετωπίσει και τη συμπαράσταση που βρίσκει, σταδιακά ξανανιώνει! Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΜΕ ΥΠΝΟ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ (ΑΠΟ ΤΙΣ 9-10μμ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΙΩΝΟΒΙΟΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΧΩΡΙΣ ΕΓΝΟΙΑ, ΕΥΔΙΑΘΕΤΟΙ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ!), ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΝΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΠΩΣΗΣ, έχει δε δυο φάσεις: Στην 1η φάση, της κάθαρσης, με την πλήρη αποχή από κάθε τροφή, στερεή και υγρή* για μια-δυο ημέρες**, η βαθμιαία όλο και πιο ορμητική και λυτρωτική αποβολή τοξινών από το αίμα κάνει τα ούρα πιο σκούρα, φέρνει κάποια πρόσκαιρη αναστάτωση με πιθανή δυσφορία, λαιμαργικές κρίσεις, λίγο πυρετό ή πονοκέφαλο, κόπωση όχι λόγω έλλειψης τροφής αλλά εξαιτίας του όγκου των αποβαλλόμενων τοξινών, υπνηλία κλπ., καθώς το σώμα (και πρώτα η κοιλιά) ξεπρήζεται, το ανοσοποιητικό μας σύστημα δυναμώνει, η αναπνοή ελαφραίνει, το λευκό των ματιών ξαναλάμπει και οι άσχημες σκέψεις φεύγουν μπροστά στην αποφασιστικότητά μας. [*Ο περιορισμός των υγρών δε συνίσταται από όσους αγνοούν κα περιφρονούν τη νηστεία, γιατί έχει μόνο ευεργετικά δωρεάν αποτελέσματα: η κοιλιά γίνεται επίπεδη-μεσάτη καθώς στραγγίζει το φουσκωμένο έντερο σε βάρος των υδροβόρων παθογόνων μικροβίων τύπου κάντιντα και προς όφελος της υγιούς χλωρίδας τού εντέρου, ενισχύεται άμεσα το ανοσοποιητικό, βελτιώνεται η αναπνοή - η καρδιακή λειτουργία - η πίεση, ξεκουράζονται τα νεφρά και το συκώτι, οι χυμοί τού σώματος (αίμα, σάλιο κλπ) από όξινοι αλκαλοποιούνται, υποχωρεί η λαιμαργία, ηρεμεί το νευρικό σύστημα και γινόμαστε αισιόδοξοι και γελαστοί! **Για αποτοξίνωση σε περίοδο εργασίας μπορούμε να τρώμε πάντα ξεκούραστοι και ήρεμοι φρούτα ή από ένα γιαούρτι με μυρωδικά και ξερό ψωμί για καλύτερο μάσημα, πρωί, αν έχουμε ξυπνήσει ευδιάθετοι πριν από την ανατολή, και μεσημέρι. Στις σημερινές αντίξοες συνθήκες, καλό είναι μια μέρα ξεκούρασης την εβδομάδα να αποτοξινωνόμαστε με πλήρη νηστεία ή έστω με ένα μόνο λιτό γεύμα].
Η αποτοξινωτική νηστεία έχει άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα κατά του άγχους, της κατάθλιψης, των ρευματισμών, των λοιμώξεων, των φλεγμονών, των αλλεργιών, των δερματοπαθειών, της αρθρίτιδας, του άσθματος, των πεπτικών προβλημάτων, της διάρροιας, της υπέρτασης, ορμονικών διαταραχών, την πρόληψη εντάσεων και ατυχημάτων, ως και καρκίνους 3ου σταδίου. Σε πολυήμερη αγωγή βοηθά ένας νηστειοθεραπευτής. Όσο περισσότερο αντέχουμε κάθε φορά αυτή τη μικρή, πολύτιμη δοκιμασία, τόσο πιο ανάλαφροι και αισιόδοξοι απολαμβάνουμε τη 2η φάση, της διαύγειας! Τότε που, απαλλαγμένοι από δηλητηριώδεις τοξίνες, νιώθουμε απέραντη αγάπη για όλους, εύθυμοι και δημιουργικοί για να συνεφέρουμε όσους περισσότερους μπορούμε από τη μοιρολατρεία της εξουθένωσης. Ξεκινάμε να τρεφόμαστε ομαλά μετά τη νηστεία πάντα αφού έχουμε ξεκουραστεί και νιώθουμε ακμαίοι και ευδιάθετοι με λιτό, καλομασημένο πρωινό, μετά την ανατολή, ή/και μεσημεριανό ως τις 2-3μμ οι ενήλικες, γιατί το από-γευμα γύρω στις 6μμ η πέψη των ενηλίκων αναστέλλεται ως την ανατολή. Όποτε δεν αισθανόμαστε ευδιάθετοι, προσπερνάμε τη λαιμαργία - παρενέργεια της αυξημένης κορτιζόλης, και γευματίζουμε το επόμενο πρωί ή μεσημέρι. Το τσιμπολόγημα, τα πολλά υγρά και το περιττό βραδινό είναι πολεμικές συνήθειες, καθώς θύτες και θύματα την ημέρα έτρεχαν για τους αντίθετους λόγους, και, δυστυχώς, έτρωγαν με αγωνία λαίμαργα "στο πόδι" και το βράδυ... Αλλά ο αιωνοβικός τρόπος ζωής δεν ξεχάστηκε:
ΥΠΝΟΣ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΟΞΕΚΟΥΡΑΣΗ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΔΙΑΘΕΣΙΑ !
Έχουμε προσέξει πότε ξυπνάμε ευδιάθετοι; Όταν έχουμε κοιμηθεί αρκετά, μετά από ευχάριστες δραστηριότητες, με ελαφρύ στομάχι. Τόσο απλό είναι να βάλουμε προτεραιότητα στη ζωή μας τις θαυματουργές αρχές των αιωνόβιων όλου τού κόσμου, για να απολαμβάνουμε, όσο είναι δυνατό, την καθημερινότητα απλά και να είμαστε παράδειγμα προς μίμηση στις νεότερες γενιές. Ζούμε χάρη στις παρακαταθήκες των φιλειρηνικών προγόνων μας. Αυτές μας χαρίζουν χαρά όταν με τη σειρά μας τις χαρίζουμε!
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ
Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι με Τυρρηνούς και με Λατίνους, κι άλλους ξένους. Το μόνο που τους έμενε προγονικό ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες με λύρες και με αυλούς, με αγώνες και στεφάνους. Κι είχαν συνήθειο προς το τέλος τής γιορτής τα παλαιά έθιμα να διηγούνται και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε, που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι. Και πάντα μελαγχολικά τελείων΄ η γιορτή τους. Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες Ιταλιώται ένα καιρό κι αυτοί. Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν, Να ζουν και να μιλούν βαρβαρικά βγαλμένοι - ω, συμφορά - απ΄ τον Ελληνισμό.
Η κατάχρηση της ανακριβούς και παραπλανητικής έκφρασης "αγγλικό / λατινικό (!) αλφάβητο", αντί της ακριβούς χαλκιδικό, (κατά το ψευδεπίγραφο "ελληνορωμαϊκός πολιτισμός": θύματα και θύτες ένα και το αυτό...), μας αναγκάζει να υπενθυμίσουμε ανάλογες περιπτώσεις στον καθημερινό λόγο: 1) Η λέξη "αμφιθέατρο" είναι εξωραϊσμός των περίκλειστων ρωμαϊκών και σημερινών αρένων, όπως του Κολοσσαίου των σφαγών, των γηπέδων εξουθενωτικών μονομαχιών και άλλων "σόου"-φοβικών θεαμάτων, αντί γιορτών. Τις σκεπαστές αίθουσες με κερκίδες μη κυκλικές και με ειρηνική χρήση, ας τις λέμε απλά θέατρα! 2) Όσοι τραγουδούν ελληνικά παραδοσιακά γνωρίζουν από πείρα ότι και τα θρηνώδη, λεγόμενα, τραγούδια είναι λυτρωτικά. Άλλωστε η αρχική λέξη για το χαρακτήρα τους προέρχεται από το αρχαίο μύρω = θρηνώ και είναι μυρολόϊ, και όχι βέβαια το άστοχο μοιρολόϊ, το οποίο αφορά μοιρολατρικές, φοβικές "μουσικές", ανατολίτικες και δυτικές... 3) Η πυραμίδα τού Ελληνικού στο Άργος, χρονολογημένη μαζί με άλλες από το Κ. Π. Ε. Δημόκριτος πριν από τις αιγυπτιακές, δείχνει ότι κατασκευάστηκε μόνο γι΄ αυτό που λέει το όνομά της στα αρχαία ελληνικά, εκείνα τα χρόνια: πυρός (= το σιτάρι και ο σπόρος του) + αμίς (δοχείο) = πυραμίς = σιταποθήκη. 4) Τέλος, για όσους συμφωνούν με την ανθρώπινη ιστορία και τον Αριστοτέλη ότι οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα - και άρα η αντικοινωνική, μοχθηρή, διχαστική συμπεριφορά είναι και απάνθρωπη - η λέξη κοινωνία αφορά φιλειρηνικές ανθρώπινες ομάδες με κοινά έθιμα αλληλεγγύης = ανθρωπιάς. Αντίθετα, πολεμομανείς ορδές μίσους και καταστροφής, ας αποκαλούνται απλά ορδές ή συρφετοί, ώστε να γίνεται και διάγνωση και υπόδειξη θεραπείας! Άλλωστε οι πόλεμοι είναι ένα εντελώς πρόσφατο γεγονός (δόλια αποσιωπημένο), από επιθετικούς, ανανούριστους ενήλικες που ξεκίνησε λόγω υπερπληθυσμού στην ερημούμενη Μέση Ανατολή, πριν από 10.000 χρόνια. Οδηγούν σε αδιέξοδο και, τώρα που τελειώνει και το πετρέλαιο και πιέζει η αστάθεια του περιβάλλοντος, με ξεκούραση, συχνές γιορτές, υπομονή και επιμονή, η ανθρωπότητα θα μπορέσει να θεραπεύσει τους εθισμένους στο μίσος και με χαμόγελο θα τραγουδά ξανά ειρηνικές εποχές! Καθόλου "σκοτεινός", λοιπόν, ο Ηράκλειτος, μάλλον πολύ διαφωτιστικός, γι΄αυτό λογοκριμένος: "πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους", και σε απόδοση σύμφωνη με τα σημερινά: "(το μίσος από το οποίο ξεκινά -όπως εννοούσαν αρχικά, ο επιθετικός) πόλεμος είναι η αιτία και ο κυρίαρχος των παρακάτω: άλλους έκανε να φαίνονται θεοί, άλλους αδύναμοι άνθρωποι, άλλους έκανε υποτακτικούς, άλλους ελεύθερους". Αριστοτέλη Πολιτικά, με προσαρμοσμένη απόδοση και στη δημοτική: "Η δ΄ εκ πλειόνων κωμών κοινωνία τέλειος πόλις, ήδη πάσης έχουσα πέρας τής αυταρκείας ως έπος ειπείν, γενομένη μεν ουν του ζην ένεκεν, ούσα δε του ευ ζην" = πόλη είναι η συνεργασία ανθρώπινων ομοτράπεζων ομάδων (δηλ. κοινωνιών, βλ. 1252β 15), η οποία, εν συντομία, κατορθώνει την αυτάρκεια, και η οποία πόλη συστάθηκε για την επιβίωση, υπάρχει δε πια για την ευτυχία. 1252β 28-31 "ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον, και ο άπολις δια φύσιν και ου δια τύχην ήτοι φαύλος εστιν ή κρείττων ή άνθρωπος ώσπερ και ο υφ΄ Ομήρου λοιδωρηθείς "αφρήτωρ, αθέμιστος, ανέστιος", - άμα γαρ φύσει τοιούτος και πολέμου επιθυμητής" = οι άνθρωποι είναι από τη φύση/εξέλιξή τους πολιτικά (= για συμβίωση σε συνεργαζόμενες ομάδες) όντα, και ο εκτός πόλης μονήρης, λόγω προσωπικής του στάσης κι όχι έκτακτα διωγμένος, είναι ή υπεράνθρωπος ή όπως και ο απ΄ τον Όμηρο λοιδωρημένος εκτός οικογένειας, δικαίου και εστίας/φιλόξενης φωτιάς- γιατί αν έχει καταντήσει έτσι αυτός είναι και πολεμομανής. 1253α 3-7
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΑΠ΄ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ !
" Κάλλιο λάχανο με αγάπη παρά ζάχαρη με γκρίνια "
" Όσοι τρώνε ξεκούραστοι σπάνια αρρωσταίνουν, ενώ όσοι δεν τρώνε ξεκούραστοι σπάνια είναι υγιείς " Ακόμα και μετά από την έναρξη, 10.000 χρόνια πριν, και τη διάδοση των πολέμων στην ειρηνική ως τότε ανθρωπότητα, και τον εθισμό που αυτοί επέφεραν σε ορισμένους στην κούραση και το μίσος, πολλοί πρόγονοί μας αντιστάθηκαν όχι μόνο στους αντικοινωνικούς, άτυχους ανανούριστους κατά το λαό, επιτιθέμενους, αλλά και στις όλο φόβο και βιασύνη συνήθειές τους. Ο δοκιμασμένος, προγονικός "αιωνοβικός" τρόπος ζωής, όπως δείχνουν οι παραδόσεις και η διεθνής έρευνα, δίνει μέγιστη σημασία στην ήρεμη ατμόσφαιρα τόσο κατά τη διάρκεια τής προετοιμασίας όσο και του ίδιου του γεύματος, για να είναι αυτό ευχάριστο, αναζωογονητικό και, τελικά, ωφέλιμο στη συνέχεια της αγαπημένης κοινότητας. Οι ήρεμα, λοιπόν, μεγαλωμένοι ενήλικες, από παιδιά ήδη, 1. γευματίζουν πάντα αφού έχουν ξεκουραστεί, ξαποστάσει (αφού όταν είμαστε κουρασμένοι είναι και το πεπτικό κουρασμένο, ενώ η απομάκρυνση της κορτιζόλης από το αίμα μας κάνει ευδιάθετους), 2. κατά προτίμηση με καλή παρέα, 3. μασούν αργά τη λιτή τροφή τους, κάνοντάς την ευπεπτότερη και το γεύμα ελαφρύ, 4. μιλούν σπάνια κατά τη διάρκεια του γεύματος, 5. ακολουθούν τον κανόνα: το πρωί πλήρες γεύμα (το αρχαίο άριστον), το μεσημέρι μικρότερο απ΄ το πρωινό και το βράδυ τίποτα, καθώς η πέψη στους ενήλικες σταματά σταδιακά μετά το από--γευμα και χρειάζονται άδειο στομάχι για να απολαύσουν ένα αποτοξινωτικό ύπνο από νωρίς, 9-10μμ το βράδυ (το νυχτερινό γεύμα είναι υπόλειμμα πολεμικών περιόδων, οπότε θύτες και θύματα, επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι, για τους αντίθετους λόγους, αφού εξουθενώνονταν όλη μέρα, έτρωγαν με άγχος το βράδυ) και 6. αφού έχουν γευματίσει ελαφριά, συνεχίζουν ανανεωμένοι τις δραστηριότητές τους, χωρίς δυσφορία, υπνηλία και άλλες παρενέργειες των βιαστικών γευμάτων, ιδιαίτερα επικίνδυνες στο οδήγημα π.χ. Ανάλογα, βέβαια, ήρεμα ασχολούνται σε περιβόλια και αλλού, με την καλλιέργεια και κάθε άλλη δραστηριότητα τροφοσυλλογής, καθώς και στην προετοιμασία των γευμάτων, τα οποία συνήθως είναι με αγαθά εποχής, χωρίς δυνατή φωτιά και λάδι κατά το μαγείρεμα. Ελπίζουμε ότι ο φάρος των αιωνόβιων, όπως συμβαίνει με πολλούς από τους απογόνους τους και με πολλά παιδιά, με τα οποία έχουμε συνεργαστεί τα τελευταία χρόνια, θα φωτίζει με τη βοήθειά σας, όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας στη Γη, ώστε να ξαναειρηνεύσουν και να απολαμβάνουν την απλή ζωή, τις χαρές και τα απαραίτητα γλέντια της, για να αφήσουν την πιο καλή κληρονομιά στις νέες γενιές: τη συνύπαρξη με επαρκή ξεκούραση, αλληλοβοήθεια και τραγούδι!
Περισσότερα:
ΚΟΡΤΙΖΟΛΗ, ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ, ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
Το άγχος βοηθάει μεν ν' αντιμετωπίσουμε έναν άμεσο κίνδυνο, αλλά εάν γίνει χρόνιο, μπορεί ν' απειλήσει τη φυσική και νοητική μας κατάσταση. Το "παράδοξο" αυτό εξηγούν στο βιβλίο τους "The End of Stress as We Know it" (Το τέλος τού στρες όπως το ξέρουμε, Εκδόσεις: "Joseph Henry Lasley"), που κυκλοφόρησε πρόσφατα στις ΗΠΑ, οι Bruce McEwen & Elizabeth Norton Lasley, εξετάζοντας πώς αλλάζει η βιοχημεία του εγκεφάλου μας τη στιγμή που έχουμε άγχος. Ο McEwen είναι επικεφαλής του εργαστηρίου Νευροενδοκρινολογίας στο Πανεπιστήμιο Rockfeller της Νέας Υόρκης -και είναι αυτός που πρώτος ανακάλυψε τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επηρεάζει τους αδένες και το ανοσοποιητικό σύστημα- και η Lasley είναι επιστημονική συγγραφέας, ειδικευμένη στις Νευροεπιστήμες. Οταν έχουμε άγχος οι ρυθμοί τής καρδιάς και της αναπνοής αυξάνουν, τα αγγεία συστέλλονται (για να περιορίσουν το χάσιμο αίματος σε περίπτωση τραυματισμού) και το ανοσοποιητικό σύστημα είναι έτοιμο για ν' απαντήσει. Ο εγκέφαλος τα διευθύνει όλα αυτά μέσω ενός καταιγισμού σημάτων που διοχετεύουν αδρεναλίνη και στη συνέχεια κορτιζόλη από τους αδένες αδρεναλίνης. Ολα αυτά, με τη σειρά τους, επιδρούν στον εγκέφαλο, έτσι ώστε ένα συγκινησιακό γεγονός ή μια αγχωτική κατάσταση να μετατρέπεται σε μνήμη (βοηθώντας μας έτσι να γνωρίζουμε τι θα κάνουμε την επόμενη φορά). Ο McEwen δίνει το παράδειγμα του σολομού, που μπορεί και κάνει αυτό το δύσκολο ταξίδι ενάντια στο ρεύμα χάρη στα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, που του δίνουν την επιπλέον ενέργεια που απαιτείται. Ταυτόχρονα όμως, αυτό έχει συνέπειες στο πεπτικό και ανοσοποιητικό του σύστημα. Πρόκειται για ακραίο βέβαια παράδειγμα, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο εγκέφαλος και τα περιφερειακά συστήματα αντιδρούν παρόμοια σε ανθρώπους και ψάρια. Ο McEwen δίνει μεγάλη έμφαση στη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε υψηλά επίπεδα άγχους και στη μείωση της νευρογένεσης. Και αυτό το αποδεικνύει από πειράματα που έγιναν τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους που πάσχουν από το σύνδρομο Cushing, στο οποίο ένας όγκος προκαλεί υψηλά επίπεδα κορτιζόλης. Επιπλέον, πρόσφατα αποδείχθηκε ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στο χρόνιο άγχος και στην απώλεια μνήμης καθώς και στη γήρανση. Σε πειράματα, όπου οι ερευνητές αφαίρεσαν τους αδένες αδρεναλίνης από ποντίκια, παρατήρησαν επιβράδυνση στην απώλεια μνήμης που προκαλεί η γήρανση. O συνδυασμός γενετικής και συνθηκών διαβίωσης (λίγος ύπνος, άσχημη διατροφή, ελάχιστη γυμναστική) μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα η κορτιζόλη να παραμείνει χρόνια σε υψηλά επίπεδα (δηλαδή χρόνιο άγχος), με αποτέλεσμα αυτό που στιγμιαία μας βοηθάει, μακροχρόνια να αποβαίνει καταστροφικό για το καρδιαγγειακό και ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και για τον εγκέφαλο. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 31/01/2003
ΜΗ ΦΟΒΟΥ!
Ο φόβος είναι δίκοπο μαχαίρι: είτε παραλύει σώμα και νου, είτε προκαλεί βίαιη αντίδραση εναντίον εκείνου που σε φόβισε αλλά κι εναντίον τού φοβισμένου εαυτού σου
ΤΟ ΚΑΙΡΙΟ είναι πως σταδιακά, από την έναρξη των πολέμων πριν από 10.000 χρόνια λόγω υπερπληθυσμού, κυριαρχεί στην ανθρωπότητα ο φόβος: Και αφού όλοι μας έχουμε κάποτε φοβηθεί κάποιον ή κάτι, ξέρουμε πως ο φόβος είναι δίκοπο μαχαίρι: Απ' τη μια, παραλύει σώμα και νου, θέληση και λογική... κάνει τον δυνατό αδύναμο, τον αδύναμο ολότελα ανήμπορο, και τόσο εκείνον όσο και τούτον, δειλούς, δουλικούς, δεισιδαίμονες, ακόμα και προδότες (αυτό δεν είναι το μέγα όπλο των τυράννων και ο στόχος των βασανιστών;) Τους κάνει ακόμα και γελοίους - κι όχι μόνο άτομα και άναρχες ομάδες αλλά και στρατά ολόκληρα. Ο Montaigne διηγείται πως "σε μιαν από τις μάχες του (ρωμαίου στρατηγού) Γερμανικού κατά των Τευτόνων, δυο μεγάλοι στρατοί πήραν από τρομάρα δύο αντίθετους δρόμους... ο ένας τρεπόταν σε φυγή από εκεί όπου ο άλλος έφευγε"!(1) Απ' την άλλην, όμως, ο φόβος μπορεί να εξωθήσει στην αντίθετη άκρη: μπορεί να προκαλέσει εθισμό στο μίσος εναντίον εκείνου που σε φόβισε αλλά και εναντίον του εαυτού σου επειδή φοβήθηκες, και να προκαλέσει τη βίαιη αντίδρασή σου. Και τότε, ο αδύναμος μεταμορφώνεται σε δυνατό, ο δυνατός σε ανελέητο. Κι αυτή η μανιασμένη αντίδραση μπορεί ν' αποδειχτεί σωτήρια άμυνα αλλά μπορεί ν' αποβεί και καταστροφική, μια και ο φόβος στομώνει ακόμα και τον φόβο για τις συνέπειές του. Έχει δίκιο, λοιπόν, ο Montaigne πάλι, που λέει: "Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ο φόβος"; Κι όλοι οι άλλοι που το επαναλάβανε, από τον Φράνσις Μπέικον ("Τίποτα δεν είναι φοβερό εκτός απ' τον ίδιο τον φόβο"(2) ως τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ ("Το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος"(3) ; Ναι, έχουν δίκιο - αλλά ως το σημείο όπου ο φόβος οδηγεί σε αδράνεια και δειλία, φανατισμούς και μισαλλοδοξίες, ρατσισμούς και γενοκτονίες. Αλλά - είπαμε - η αντίδραση στο φόβο μπορεί να είναι σωτήρια, αν στρέφεται εναντίον αυτών ακριβώς των ελκών που απειλούν την ίδια την υπόσταση των ανθρώπων ως έλλογων κοινωνικών και πολιτικών όντων. Εχει ειπωθεί πως "η επαγρύπνηση είναι το τίμημα της ελευθερίας"(4). Άμποτε αυτός ο αργοπορημένος έστω συναγερμός και αυτή η μεταχρονολογημένη επαγρύπνηση όχι μόνο να συνεχιστούν αλλά και ν' απλωθούν σ' όλη την Ευρώπη και να την απαλλάξουν από τους κάθε λογής φόβους. Κι ας μην πουν οι πονηροί πως η επέλαση των εκλεγμένων φοβικών αποτελεί "φωνή λαού", πως έγινε με δημοκρατικές διαδικασίες και έντιμες εκλογές. Οι Χίτλερ, Μουσσολίνι και Σία με απάτες και δόλο δεν υπεξαίρεσαν τη λαϊκή ψήφο και την εξουσία; Η Δημοκρατία είναι ανοιχτή σε όλους - ακόμα και στους δολοφόνους της. Το θέμα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς οι άλλοι για την περιφρούρησή της... 1. Δοκίμια, Βιβλίο Α/, κεφ. 18, "Περί του φόβου". Μετάφρ. Φιλ. Δρακονταειδή, Εστία, 1983. - 2. Για τις προόδους των επιστημών, 1623. - 3. Πρώτο προεδρικό του διάγγελμα, 4.3.1933. - 4. Η ρήση έχει πιστωθεί στον Τόμας Τζέφφερσον, στον επίσης αμερικανό πολιτικό Wendell Phillips και άλλους.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
Θ. Π. ΛΙΑΝΟΣ καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο πληθυσμός τ'ης Γης υπερέβη τα έξι δισεκατομμύρια. Το γεγονός αναφέρθηκε χωρίς πανηγυρισμούς και χωρίς έκφραση ανησυχιών και πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Ισως αυτό εκφράζει και την αμηχανία του κόσμου για τις συνέπειες της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι απόψεις για τις συνέπειες της αύξησης του πληθυσμού διέφεραν και διαφέρουν ακόμη. Ο Μάλθος πίστευε ότι η χωρίς περιορισμούς αύξηση του πληθυσμού θα είναι καταστροφική, ενώ ο Δαρβίνος πίστευε ότι είναι πηγή προόδου. Οι μοντέρνοι μαλθουσιανοί όπως ο Paul Elrlich πιστεύουν ότι όλα τα κακά τής ανθρωπότητας οφείλονται στον υπερπληθυσμό. Αντίθετα, σημερινοί θρησκευτικοί ηγέτες φαίνεται όχι μόνο να μην ανησυχούν αλλά να ευνοούν τις πολλές γεννήσεις. Η ουσία τού προβλήματος βρίσκεται όχι στο απόλυτο μέγεθος του πληθυσμού αλλά στη σχέση του με τους πόρους που διαθέτει ο μικρός πλανήτης μας για την ικανοποίηση των αναγκών των ανθρώπων. Η επιφάνεια της Γης και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι είναι από τη φύση δεδομένοι. Μπορεί να μην είναι γνωστό το ακριβές μέγεθος αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πόροι της Γης είναι περιορισμένοι. Είναι πιθανόν νέα εδάφη ως σήμερα ακαλλιέργητα, όπως π.χ. οι έρημοι, να τεθούν στη διάθεση των παραγωγών ή να ανακαλυφθούν νέα κοιτάσματα πετρελαίου ή ακόμη να βρεθεί τρόπος να χρησιμοποιηθεί η ηλιακή ενέργεια, έτσι ώστε να υπάρχει αφθονία ενέργειας. Εν τούτοις, η ανάγκη των ανθρώπων για τροφή και για χώρο θέτει απαραβίαστα όρια στην αύξηση του πληθυσμού. Υπάρχουν επιστήμονες που πιστεύουν ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει φθάσει σε αυτό το όριο και ότι οι συνέπειες είναι φανερές. Η φτώχεια σε όλο τον κόσμο, οι συνεχείς τοπικοί πόλεμοι, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι ασθένειες, οι μεταναστεύσεις μεγάλων ομάδων πληθυσμού κτλ., ακόμη και η κυκλοφοριακή συμφόρηση στις πόλεις οφείλονται στη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού. Η δυσαναλογία του πληθυσμού προς τα μέσα παραγωγής είναι τόσο μεγάλη που τα κοινωνικά κακά εμφανίζονται ως φυσιολογικά και αναγκαία. Η αύξηση του πληθυσμού δεν έχει κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα στις συνθήκες διαβίωσής μας. Αντίθετα, πιστεύω ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η μείωση του πληθυσμού, με έλεγχο των γεννήσεων κάτω από τα 3 παιδιά ανά ζευγάρι, θα είχε θετικά αποτελέσματα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο στις χώρες εκείνες στις οποίες ο πληθυσμός έχει υπερβεί το δισεκατομμύριο (Ινδία, Κίνα). Σε αυτές τις χώρες αλλά και σε πολλές άλλες η αύξηση του πληθυσμού ασκεί μεγάλη πίεση στα μέσα διατροφής και διαβίωσης. Ασφαλώς υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ανθρώπων που μπορεί να προέλθει από θεσμικές και οικονομικές αλλαγές. Εχω όμως την εντύπωση ότι οι τεράστιες δημογραφικές πιέσεις δυσχεραίνουν και ίσως αναιρούν αυτές τις αλλαγές. Είναι πολύ πιθανόν στο μέλλον, όταν οι πληθυσμιακές πιέσεις γίνουν ακόμη πιο έντονες, να εμφανισθούν αυθόρμητα ή να δημιουργηθούν βάσει σχεδίου μηχανισμοί σταθεροποίησης ή μείωσης του πληθυσμού. Πάντως, αν εμείς δεν κάνουμε αυτό που πρέπει με τρόπο συστηματικό και ανώδυνο, θα το κάνει η φύση με τρόπο βίαιο και επώδυνο. Συμβολική εικόνα από τη Βομβάη τής Ινδίας.
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Η λύση βρίσκεται στην αλλαγή οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής
Θ. Π. ΛΙΑΝΟΣ Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε πολλές άλλες χώρες, δύο συναφή προβλήματα απασχολούν τους επιστήμονες, τους πολιτικούς, τους αναλυτές και τους δημοσιογράφους. Τα δύο αυτά προβλήματα είναι η εξέλιξη του πληθυσμού και η εξέλιξη της μετανάστευσης. Στις περισσότερες χώρες, κυρίως στις υπανάπτυκτες, τα προβλήματα αυτά συνδέονται με τέτοιο τρόπο ώστε το δεύτερο είναι η λύση του πρώτου, δηλαδή το πρόβλημα είναι ο υπερπληθυσμός και η λύση του είναι η μετανάστευση (κυρίως λαθραία) προς άλλες χώρες. Σε πολλές αναπτυγμένες χώρες (όπως στην Ευρωπαϊκή Ενωση) το πρόβλημα είναι η γήρανση του πληθυσμού, δηλαδή η υπογεννητικότητα, και η λύση του είναι η μετανάστευση, νόμιμη ή παράνομη, από άλλες χώρες. Μια πρόσφατη μελέτη τού ΟΗΕ (βλ. "Οικονομικός Ταχυδρόμος", 8.6.2002, σελ. 26-27) υπολογίζει ότι η διατήρηση του ενεργού πληθυσμού της ΕΕ των 15 στα σημερινά επίπεδα απαιτεί την είσοδο 150 εκατομμυρίων μεταναστών ως το 2050. Για την Ελλάδα υπολογίζεται ότι θα είναι αναγκαία η είσοδος 90-100 χιλιάδων μεταναστών κάθε χρόνο. Οι αριθμοί αυτοί είναι τρομακτικοί, αλλά δεν χρειάζεται να τρομάζουμε. Πρόκειται περί σεναρίων που διατυπώνονται περισσότερο για να προκαλέσουν εντύπωση παρά επειδή υπάρχει περίπτωση πραγματοποίησής τους. Εν τούτοις, πολλοί παίρνουν στα σοβαρά αυτά τα σενάρια και μάλιστα προβαίνουν σε διατύπωση σχετικών προτάσεων πολιτικής. Είναι λοιπόν σκόπιμο να εξηγηθεί γιατί ούτε η λογική αυτών των σεναρίων είναι στέρεη ούτε έχουν εμπειρική βασιμότητα. Πρώτον, η μετανάστευση από τις φτωχές χώρες δεν πρόκειται να λύσει ούτε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των χωρών αυτών ούτε το πρόβλημα της υπανάπτυξής τους. Το αντίθετο μπορεί να συμβεί, δηλαδή να χειροτερεύσει η οικονομική τους κατάσταση γιατί με τη μετανάστευση χάνεται ένα μέρος του πλέον δραστήριου και ενεργητικού πληθυσμού. Δεύτερον, η μετανάστευση προς τις πλούσιες χώρες που παρουσιάζουν πληθυσμιακή στασιμότητα μπορεί να έχει μερικά πλεονεκτήματα, αλλά μακροχρόνια δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση. Για παράδειγμα, η απασχόληση μεταναστών μπορεί να βοηθά στη λύση του ασφαλιστικού προβλήματος (της Ελλάδας και άλλων χωρών της ΕΕ) αλλά η λύση αυτή είναι βραχυχρόνια και δεν είναι βέβαιον ότι είναι συνολικά επιθυμητή, δεδομένου ότι οι μετανάστες επιβαρύνουν το εκπαιδευτικό σύστημα, το σύστημα υγείας και γενικά την κεφαλαιακή υποδομή της χώρας. Τρίτον, οι προτάσεις αυτές δέχονται και στηρίζονται στην υπόθεση ότι η σταθεροποίηση του πληθυσμού σε μια χώρα ή παγκοσμίως είναι κακό πράγμα διότι δημιουργεί οικονομικά προβλήματα. Συνεπώς, η αύξηση του πληθυσμού είναι αναγκαία. Ομως μια τέτοια αντίληψη οδηγεί σε πολιτική αυτοκαταστροφής διότι το πραγματικό πρόβλημα του κόσμου έχει αρχίσει να είναι ο υπερπληθυσμός και η λύση των προβλημάτων με την περαιτέρω αύξηση του πληθυσμού απλούστατα τα μεταθέτει χρονικά και ταυτόχρονα τα κάνει πιο δισεπίλυτα. Ασφαλώς η γήρανση του πληθυσμού και η σταθεροποίηση του μεγέθους του δημιουργούν προβλήματα. Ομως τα προβλήματα αυτά είναι βραχυχρόνια και η λύση τους δεν βρίσκεται στην αύξηση του πληθυσμού αλλά στην αλλαγή της οικονομικής πολιτικής και των κοινωνικών θεσμών, π.χ., για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων η ΕΕ μελετά μεταβολές στα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση, στους όρους μερικής απασχόλησης, στη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας κτλ. Συμπέρασμα: οι πολιτικές αύξησης του πληθυσμού είτε με την αύξηση της γεννητικότητας είτε με αύξηση της μετανάστευσης είναι μακροχρόνια αυτοκαταστροφικές και τα προβλήματα που προκύπτουν από τη σταθεροποίηση του πληθυσμού πρέπει να λυθούν με πολιτικές θεσμικού χαρακτήρα.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Αν θέλουμε έναν ειρηνικό κόσμο, τότε πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά ώστε να συνηθίσουν στην κοινωνική υπευθυνότητα και να μάθουν να αντιμετωπίζουν με διαλεκτικό τρόπο τις αντικοινωνικές διαφωνίες και τις συγκρούσεις [και όχι να τα βάζουμε, όπως οι πολέμαρχοι, να εθίζονται να τσακώνονται καθημερινά με μονομαχίες, αντί για μη ανταγωνιστικά παιχνίδια, με κληρωτές συνθέσεις και αλλαγές παικτών μεταξύ τους] ΛΙΖΑ ΒΑΡΒΟΓΛΗ [προσαρμοσμένο] Με τον πρόσφατο πόλεμο και με τις τρομοκρατικές ενέργειες που συγκλόνισαν την παγκόσμια κοινή γνώμη, μια εύλογη απορία των παιδιών είναι "Μα γιατί να γίνεται πόλεμος;", η οποία ακολουθείται από την εξίσου εύλογη ερώτηση "Πώς θα μπορούσε να σταματήσει; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;". H απάντηση βρίσκεται στο πώς εκπαιδεύονται οι άνθρωποι από μικρή ηλικία για να αντιμετωπίζουν συγκρούσεις και διαφωνίες σε διαπροσωπικό και ομαδικό επίπεδο. Ο μικρόκοσμος του σχολείου μπορεί να αποτελέσει ένα forum όπου το παιδί μαθαίνει την κοινωνική υπευθυνότητα και την ειρηνική επίλυση διαφωνιών και συγκρούσεων. Πώς ξεσπάει η βία H βία ξεκινάει μέσα από την ίδια την οικογένεια, αλλά και στο σχολείο, όπου η έμφαση είναι στη ανταγωνιστική μάθηση για την αποκοινωνικοποίηση, σημαντικά ζητήματα, όπως η επίλυση συγκρούσεων και η συνεργασία, ως στάση ζωής, μένουν στο περιθώριο. * H βία είναι λειτουργία της αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε προσωπικούς και κοινωνικούς παράγοντες. H βίαιη συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του δράστη (ανάγκες, προσδοκίες, αυτοέλεγχος, γνώση, πεποιθήσεις και ικανότητες) και της κατάστασης (αντικοινωνικές νόρμες, ιστορικό σχέσεων, δομές καθηκόντων και ανταμοιβών, κουλτούρα, διαθεσιμότητα όπλων). * H σύγκρουση είναι φαινόμενο με εποικοδομητικό ή καταστροφικό αποτέλεσμα. H εμπλοκή σε συγκρούσεις μπορεί να προκαλεί άγχος, ενώ ο επιτυχημένος χειρισμός συγκρούσεων αποτελεί θετική εμπειρία, αφού προσφέρει την ευκαιρία στους εμπλεκομένους να μάθουν κάτι για τον εαυτό τους και τους άλλους, να κάνουν αλλαγές στο κατεστημένο, να αμφισβητήσουν επιθετικούς τρόπους σκέψης και να καλλιεργήσουν νέους τρόπους συσχετισμού και συνεργασίας. * Ο ανταγωνισμός και η συνεργασία ανάμεσα στα άτομα και στις ομάδες έχουν βαθύτερα διαφορετικά αποτελέσματα. Το σχολείο είναι δομημένο ώστε οι μαθητές να ανταγωνίζονται μεταξύ τους: για την προσοχή του δασκάλου, βαθμούς, κύρος, επιτυχία στα AEI. Ο ανταγωνισμός ενθαρρύνει τις προσπάθειες επαύξησης των διαφορών δύναμης των μαθητών, επιτείνει την ελλειμματική επικοινωνία, εντείνει την ευαισθησία σε αντίθετα συμφέροντα και μειώνει την προσοχή στις ομοιότητες. Αντίθετα, η συνεργασία επιφέρει μια ομοιότητα στις πεποιθήσεις και στις στάσεις, ετοιμότητα για προσφορά βοήθειας, άνοιγμα στην ουσιαστική επικοινωνία, στάσεις φιλίας και εμπιστοσύνης, ευαισθησία και έμφαση στα κοινά συμφέροντα καθώς και προσανατολισμό στην αύξηση της αμοιβαίας δύναμης. * Μια εποικοδομητική διαδικασία επίλυσης συγκρούσεων είναι παρόμοια με μια αποτελεσματική, συνεργατική διαδικασία επίλυσης προβλημάτων. Αν αντιληφθούμε τη δυνητική σύγκρουση ως ένα αμφοτεροβαρές πρόβλημα προς επίλυση, αυτό αυξάνει την πιθανότητα ικανοποιητικών αποτελεσμάτων για τις δύο πλευρές. * Ο ανταγωνισμός γεννά ανταγωνισμό, ενώ η συνεργασία γεννά συνεργασία. Μια προσέγγιση του τύπου κερδίζω-χάνω συνήθως επιτείνει τη σύγκρουση και αποσκληραίνει τις αντιθετικές θέσεις. H προσέγγιση του τύπου κερδίζω-κερδίζω ενθαρρύνει την εξερεύνηση των βαθύτερων αιτίων της σύγκρουσης και οδηγεί σε εποικοδομητικές λύσεις, δημιουργώντας θετικές προσδοκίες για μελλοντικές αλληλεπιδράσεις. Πρόληψη και συνεργασία Ο Peter Coleman και ο Morton Deutsche, καθηγητές του Διεθνούς Κέντρου για τη Συνεργασία και την Επίλυση Συγκρούσεων του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, προτείνουν ένα συστημικό μοντέλο αλλαγής στην κουλτούρα του σχολείου, σε τέσσερα επίπεδα: το πειθαρχικό, το εκπαιδευτικό, το παιδαγωγικό και το πολιτισμικό. Πρώτο επίπεδο * Το μαθητικό σύστημα επίλυσης συγκρούσεων: Το σύστημα της διαμεσολάβησης συμμαθητών Για τις δύσκολες συγκρούσεις τις οποίες δεν μπορούν να λύσουν μόνοι τους οι εμπλεκόμενοι, είναι χρήσιμη η ύπαρξη ενός εκπαιδευμένου σώματος συμμαθητών που θα ακούσουν και θα προτείνουν λύση. Αυτό συνήθως γίνεται αυθόρμητα, συχνά σε συνεργασία με τους δασκάλους. Ερευνητικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η επίσημη ύπαρξη του θεσμού σε σχολεία έχει θετικά αποτελέσματα για τους διαμεσολαβητές (μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, θετική στάση απέναντι στο σχολείο και στους άλλους). Τα θετικά αποτελέσματα επεκτείνονται και στο επίπεδο του σχολείου (μείωση των προβλημάτων συμπεριφοράς, των αποβολών και των τιμωριών). Δεύτερο επίπεδο * Εκπαιδευτικό: Εκπαίδευση στην επίλυση συγκρούσεων. Από νωρίς γίνονται άτυπες προσπάθειες να ενταχθεί η ιδέα τής επίλυσης των συγκρούσεων στη σχολική καθημερινότητα. Θέματα όπως κατανόηση των συγκρούσεων, επικοινωνία, χειρισμός θυμού, συνεργασία, θετική στάση, επίγνωση στερεότυπων και προκαταλήψεων, πολιτισμική διαφορετικότητα, επίλυση συγκρούσεων και ειρηνευτικές διαδικασίες θίγονται αλλά δεν διδάσκονται οργανωμένα. H εκπαίδευση δασκάλων και μαθητών με οργανωμένο πρόγραμμα βοηθά με απτά αποτελέσματα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι συζητήσεις μπορούν να δομηθούν πάνω στα υπάρχοντα μαθήματα ή να γίνουν βάσει των περιστατικών που προκύπτουν στη σχολική ζωή. Τρίτο επίπεδο * Παιδαγωγικό Για να εμπεδώσουν τις ικανότητες επίλυσης συγκρούσεων, οι μαθητές μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν μέσα στο υπάρχον πρόγραμμα μαθημάτων, μέσα από συνεργατική μάθηση και "ακαδημαϊκό διάλογο". Στη συνεργατική μάθηση οι μαθητές μοιράζονται κοινούς στόχους, πληροφορίες και υλικά, επιμερίζουν την εργασία και ανταμείβονται όλοι μαζί. Ο εποικοδομητικός "ακαδημαϊκός διάλογος" γίνεται σε οποιοδήποτε μάθημα, για να προαγάγει τη μάθηση και την επίλυση συγκρούσεων: (α) ο δάσκαλος ορίζει ομάδες με τέσσερις μαθητές η καθεμία, (β) χωρίζει την ομάδα σε δύο ζευγάρια και τους δίνει ένα θέμα προς συζήτηση, ζητώντας τους να πάρουν αντίθετες θέσεις, και (γ) ζητεί από κάθε ομάδα να βρει μια συναινετική λύση στο ζήτημα και να παρουσιάσει την αναφορά της. Οι ομάδες πρέπει να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη, ώστε όχι μόνο να συζητήσουν το θέμα αλλά και να επιλύσουν τη σύγκρουση με συνεργατικό τρόπο. Τέταρτο επίπεδο * Το σχολείο και η κουλτούρα τής κοινότητας H μετάβαση από την εξάσκηση της συνεργασίας και της επίλυσης συγκρούσεων μέσα στο σχολείο στην κοινότητα και στην υπόλοιπη ζωή του παιδιού είναι σημαντική ώστε το σχολικό πρόγραμμα να γίνει μάθημα ζωής και να διαμορφώσει κοινωνική συνείδηση και στάση απέναντι στα διαπροσωπικά και διαπολιτισμικά ζητήματα.
Τα βασικά στοιχεία ενός προγράμματος επίλυσης συγκρούσεων
* Γνώση του τύπου τής σύγκρουσης: καθαρά ανταγωνιστική (Αν κερδίσεις, χάνω. Αν κερδίσω, χάνεις), ανάμεικτη (Και οι δύο μπορεί να κερδίσουμε ή να χάσουμε, ή ένας να κερδίσει, ένας να χάσει) και η πλήρως συνεργατική (Είτε κερδίζουμε και οι δύο είτε χάνουμε και οι δύο). Ανάλογα με το είδος, χρειάζεται διαφορετική στρατηγική αντιμετώπισης. * Γνώση των αιτίων και των αποτελεσμάτων της βίας, καθώς και των εναλλακτικών στη βία. Οι μαθητές πρέπει να γνωρίζουν τι τους προκαλεί θυμό ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΣΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΞΕΝΥΧΤΙ - ΤΗΝ ΚΟΡΤΙΖΟΛΗ - ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ, τους σωστούς και λανθασμένους τρόπους έκφρασης θυμού και να μάθουν να ξεκουράζονται αρκετά, με πρώτο τον ύπνο από νωρίς το βράδυ, για να μπορούν να επιλύουν ξεκούραστοι τις συγκρούσεις ήρεμα. * Σεβασμός στον εαυτό και στα ειρηνικά συμφέροντά του αλλά και σεβασμός στον άλλον και στα ειρηνικά συμφέροντά του. * Αντιμετώπιση της σύγκρουσης και όχι αποφυγή της. Αν και η σύγκρουση μπορεί να προκαλεί άγχος, η αποφυγή της επίσης προκαλεί αρνητικά συναισθήματα και το πρόβλημα παραμένει. * Αποφυγή παρεξηγήσεων, προκαταλήψεων, στερεότυπων και ρατσισμού. Μαθητές και δάσκαλοι θα πρέπει να καταλάβουν και να δεχθούν τις πολιτισμικές διαφορές του άλλου αλλά και να περιμένουν τις πολιτισμικές παρεξηγήσεις, τις οποίες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν ως ευκαιρία μάθησης και όχι για απομόνωση του άλλου. * Καλή επικοινωνία. Ακούω ενεργά τον άλλον και εκθέτω τις απόψεις μου ξεκάθαρα. * Στάση σταθερότητας, δικαιοσύνης, φιλικότητας. H δρ Λίζα Βάρβογλη είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια.
EΦΕΣΤΙΟΙ 'Η ΑΝΕΣΤΙΟΙ "ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΕΣ";
[με βάση άρθρο Κ. Γεωργουσόπουλου] ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ (Κ. Καβάφη) Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι με Τυρρηνούς και με Λατίνους, κι άλλους ξένους. Το μόνο που τους έμενε προγονικό ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες με λύρες και με αυλούς, με αγώνες και στεφάνους. Κι είχαν συνήθειο προς το τέλος τής γιορτής τα παλαιά έθιμα να διηγούνται και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε, που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι. Και πάντα μελαγχολικά τελείων΄ η γιορτή τους. Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες Ιταλιώται ένα καιρό κι αυτοί. Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν, Να ζουν και να μιλούν βαρβαρικά βγαλμένοι - ω, συμφορά - απ΄ τον Ελληνισμό. "Στη γωνιά μας κόκκινο τ' αναμμένο τζάκι"... ασμάτια μιας παλαιότερης εποχής, ενός άλλου χρόνου ήθος, άλλα συναισθηματικά φορτία, άλλες προσλαμβάνουσες. Ακούγεται και τώρα σε χορωδίες παιδικές, σε ραδιοφωνικά σποτ και στις τυπικές χριστουγεννιάτικες γιορτές σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία. Μάλλον όμως δεν έχει αντίκρυσμα, δεν ακουμπάει πάνω στην οικειότητα μιας συνήθους καθημερινότητας των παιδιών. Βέβαια, σήμερα σε ορισμένα μεσοαστικά και κατά κανόνα σε μεγαλοαστικά σπίτια υπάρχει τζάκι, αλλά είναι κυρίως αρχιτεκτονικό τέχνασμα, στοιχείο ύφους και σπάνια ανάβει κι όταν ανάβει υπάρχουν κάτι περίεργα πλαστικά κάρβουνα, ακόμη και κούτσουρα με μπαταρία. Εξάλλου, το μεγαλοαστικό τζάκι δεν αποτελεί στοιχείο τής οικογενειακής συνάθροισης, δεν είναι εστία όπου μαγειρεύεται το φαγητό, βράζει το μπρίκι ή γλυκαίνει με τη ζεστασιά του την ομήγυρη. Τώρα είναι εκεί, μακριά, και η θέρμανση έρχεται από σώματα ηλεκτρικά, φυσικού αερίου ή θερμαινόμενου ύδατος. Κεντρική θέρμανση, κατευθυνόμενη από τον διαχειριστή, διαχεόμενη ομοιόμορφα στους ορόφους και στα διαμερίσματα. Έξωθεν θαλπωρή. Όχι, τα σημερινά τζάκια δεν έχουν καμιά σχέση με την παλαιά και αρχαία εστία. H πρώτη εστία είναι η πυρά στο κέντρο τού καταυλισμού ή στο κέντρο τής σπηλαίας κατοικίας. H οικογένεια, πολυμελής, συγκεντρωνόταν γύρω της κύκλω, απολάμβανε τη ζέστη, επιτηρούσε τη χύτρα όπου ετοιμαζόταν το φαγητό, πύρωνε τα διάφορα εργαλεία, κατέστρεφε ό,τι ήταν περιττό ή άχρηστο. H πυρά τής εστίας, αργότερα σε ό,τι εξελίχθηκε, ο βωμός, η κοινή τράπεζα, ακόμα και ο πόλος γύρω από τον οποίο κυκλικά και σπειροειδώς αναπτυσσόταν η πόλις, είναι η εγγύηση της κοινωνικότητας, η κύρωση του συντροφικού βίου. Γύρω από την εστία μοιράζεται η τροφή, τροχίζονται και συνταιριάζονται τα εργαλεία και τα πρόσωπα της κοινότητας συνομιλούν, απολογούνται, εξομολογούνται, λογοδοτούν. Όταν ο άνθρωπος φτιάχνει πλέον κατοικίες, η εστία και η πυρά μεταφέρονται στο κεντρικό δώμα ή στο αίθριον. Βωμός των εφέστιων προγόνων-θεών και συνάμα πόλος και πυρήνας (πυρήν, εκ του πυρός) της οικογενειακής συνάθροισης. Γύρω από τον βωμό, την εστία, το τζάκι, τη γάστρα, τον λάκκο με την πυρήνα των ελιοκούκουτσων, κινούνται οι πρώτοι κύκλιοι χοροί, τα ομαδικά τραγούδια και η υποτυπώδης πρώτη αγορά λαού. Στις εποχές που οι οικογένειες, τα σόγια, τα γένη ήταν πολυάνθρωπα, η κοινή τράπεζα που υποκατέστησε συμβολικά την πυρά έγινε ο τόπος όπου τα μέλη τής κοινότητας ανταλλάσσουν προϊόντα, μοιράζονται την τροφή, ανταλλάσσουν ιδέες και μοιράζονται εμπειρίες. O κύκλος, όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος, δεν έχει αρχή και τέλος. Όπου ορίζεται αρχή είναι και το τέλος τής περιφέρειας. Έτσι και η κυκλικά καθισμένη οικογένεια τιμά ισότιμα όλα τα μέλη της. Ο γιος απέναντι στον πατέρα, ο παππούς στον εγγονό, η νύφη στην πεθερά, ο γαμπρός στον πεθερό, οι γυναίκες απέναντι στους άντρες και οι άπειροι νεανίες απέναντι στους θυμόσοφους γέροντες. Εκεί η διήγηση των προσωπικών περιπετειών, η απολογία για αποτυχημένες επιχειρήσεις, τα σχέδια για το μέλλον, η κριτική των υπερβολών, η ανάπτυξη της προσωπικότητας μέσω των ιδιαίτερων ικανοτήτων καθενός, άλλος απολαυστικός αφηγητής, άλλη παραμυθού, άλλος παραδοξολόγος, άλλη καλλίφωνη και άλλος αποφθεγματικά γνωμικός. Όλη η προφορική δημιουργία τού ανθρώπου ευλογήθηκε από την αναμμένη φωτιά στο μαντρί, στο χαλκείο, στον ταρσανά, στο στρατόπεδο, στη φυλακή και στο κατώι ή στο ανώι των σπιτιών. Γύρω από τη γάστρα που ψήνεται το θρεπτικότατο κρέας ή το ψάρι , στον φούρνο που ψήνεται το καρβέλι, στο καζάνι που βράζει το γάλα, πήζεται το γιαούρτι ή στον κάδο όπου χτυπιέται το βούτυρο, στην αναμμένη πυρά στην αμμουδιά όπου βράζει η κακαβιά, στις αναμμένες φωτιές του Αϊ-Γιαννιού ή των αναστενάρηδων, όλες αυτές οι μεταμορφώσεις της εστίας είναι εγγυήσεις του ομαδικού βίου και του κυκλικού χρόνου. Τις γιορτάδες μέρες τού χειμώνα πράγματι, ως πριν από μισόν αιώνα, το αναμμένο τζάκι, κόκκινο στη γωνιά, ήταν ο ζωντανός μύθος τής οικογενειακής συνάθροισης. Τώρα έλειψε αυτή τουλάχιστον η χρήση. Τώρα βωμός τού μικροαστικού και κυρίως του μεγαλοαστικού σπιτιού είναι το τρέϊλερ του μπαρ, το ξενόφερτο στολισμένο ψυχρό δέντρο και η αναμμένη έγχρωμη στη γωνιά τηλεόραση. Έσπασε ο κύκλος. H περιορισμένη πλέον οικογένεια, αφού η μείζων έχει διασκορπιστεί και επιλέγει διαφορετικές εκδοχές διασκέδασης, κάθεται απέναντι από το κουτί και δεν διαλέγεται πια, δεν αφηγείται, δεν τραγουδά, δεν χορεύει και ασφαλώς, ούτε απολογείται ούτε καμαρώνει, δεν λογοδοτεί. Δεν υπάρχει ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας γύρω από την εστία δούναι και λαβείν. Κι όχι μόνον αυτό. "Απολαμβάνουν" σιωπηλά ό,τι βλέπει και ακούει σχεδόν όλη η οικουμένη. Ο προσωπικός λόγος χάθηκε, ο αυτοσχεδιασμός, η άσκηση ακόμη μέσω της ρητορικής του προικισμένου εξουσίας δραπέτευσε. Τώρα κυριαρχεί μια κοινή, κατευθυνόμενη και κοινόχρηστη δημόσια δημαγωγική ρητορική με την ψευδαίσθηση και ότι κάνοντας ζάπινγκ ασκείς ελευθερία εκλογής, ενώ, έστω τα πολλά κανάλια, άλλα διαλέγουν πριν από σένα γούστο, φαντασία, ενημέρωση, ψυχαγωγία. Μπροστά στο τηλεοπτικό κυκλώπειο μάτι είμαστε ανέστιοι, χωρίς πόλο, χωρίς έρμα, χωρίς κέντρο. Θυμίζω πως ο Κύκλωπας δεν ήταν μονόφθαλμος, όπως νομίζουν μερικοί. Δύο οφθαλμούς είχε, μόνο που συνυπήρχαν στον ίδιο κόλπο του μετώπου, έτσι ώστε να στερούνται την αμφιωπία, δηλαδή τη διασταύρωση του άξονα των δύο ξέχωρων οφθαλμών που εξασφαλίζει την αίσθηση του βάθους και της προοπτικής. Έτσι και η τηλεόραση, από τη μια εξορίζει τους ανθρώπους μιας οικογένειας ή ενός χωριού, μιας γειτονιάς από τον κοινό βίο και την κοινή τράπεζα, την κοινή εστία, και από την άλλη τροφοδοτεί τούς κατά παράταξη απέναντί της ανθρώπους με γνώση μονοδιάστατη. Πόσες ανθρώπινες ομάδες πια ζουν κοινή = κοινωνική ζωή, όπως σχεδόν παντού πριν από το αντικοινωνικό χαζοκούτι;. Όταν οι άνθρωποι είχεαν πού να εστιάσουν τους πόθους τους, πού να ακουμπήσουν τα όνειρά τους, από πού να πάρουν αμπάριζα για να ανοιχτούν στους ανοιχτούς ορίζοντες της δημιουργίας. Χωρίς εστία, χωρίς στη γωνιά τζάκι, χωρίς πυροστιά είναι ανέστιοι, φυγάδες και αλήτες. Έχουν γυρίσει την πλάτη στον ορίζοντα όπου άλλοτε το μάτι τού φυγάδα, του εξόριστου και του πρόσφυγα διέκρινε καπνόν αναθρώσκοντα από τη φιλόξενη εστία. Χρειάζεται συλλογική αντίσταση! ΘΑ ΞΑΝΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ;
ΣΑΛΟΝΙΑ ΟΠΩΣ ΑΛΩΝΙΑ
Ό,τι θα ακολουθήσει έχει να κάνει με ήθος, με ανθρώπινες σχέσεις, με ποιότητα ζωής και κυρίως με συναισθήματα Τα συναισθήματα δεν είναι σαν τα νομίσματα, παλαιάς και νέας κοπής. Δεν διαφέρει το πένθος, ο ενθουσιασμός, η οργή και η επιείκεια είτε κατοικείς σε παλάτια ή καλύβια είτε βρίσκεσαι σε εποχές συρράξεων ή ημέρες συγκομιδής και περισυλλογής. Ο πόνος είναι πόνος, η χαρά χαρά. Ίσως να διαφέρουν τα μέσα, οι μόδες, ίσως οι εντάσεις να είναι διαφορετικές, ίσως να επιστρατεύονται, ανάλογα με τις συνθήκες, άλλα κουράγια. Ο πόνος, το πένθος, η απελπισία μπροστά στον θάνατο αγαπημένων προσώπων δεν άλλαξε ως βίωμα, ως τραύμα, ως εγκαυστική. Απόδειξη οι θρήνοι, στον αντιπολεμικό (στη "μήνιν"= μανία των επιθετικών Αχαιών και Τρώων) Όμηρο, στους τραγικούς (πάλι αντιπολεμικά τα θέματά τους, καθώς οι εναπομείναντες "εκλεκτοί" πολεμομανείς συνομωτούσαν με τους Περσοφοίνικες και τους Καρχηδόνιους, για να τους παραδώσουν τους Έλληνες, όπως έγινε το 407 π.Χ. στη Σικελία και το 387 σε Μικρασία και Κύπρο...) στους ρομαντικούς, στους ρεαλιστές, στους συμβολιστές ακόμη και στους υπερρεαλιστές δημιουργούς. Θα έλεγα μάλιστα πως όσο οι συνθήκες του βίου περιορίζουν τις δυνατότητες να εκδηλωθεί, να εκφραστεί, να σκιστεί το συναίσθημα, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ένταση. Παλιότερα, κι όχι μόνο στην ύπαιθρο χώρα και στα μικρά μέρη, αλλά και στην πρωτεύουσα και έως πριν από λίγα χρόνια στις «επαρχίες» της Αθήνας, τον νεκρό μας τον ξενυχτούσαμε στο σπίτι, στο κεντρικό δωμάτιο, από εκεί τον κηδεύαμε και επιστρέφοντας από την ταφή επιστρέφαμε (ομηρικότατα) και στη ζωή δειπνώντας με κοινό δείπνο, όπου συγγενείς, γείτονες, φίλοι προσέφεραν σε έρανο τα φαγητά τους. Αυτός ο νεκρόδειπνος (έχει μνημειωθεί από τον Σικελιανό και τον Σινόπουλο) λεγόταν κατά περιοχή «Μακαριά» ή «Παρηγοριά». Τώρα ο νεκρός μας ξενυχτάει μόνος σ' ένα ψυγείο νεκροτομείου και η «παρηγοριά» έχει συρρικνωθεί σε τυποποιημένο καφέ, παξιμαδάκι, κονιάκ που προσφέρεται στο κυλικείο του νεκροταφείου και συνήθως οι πενθούντες διά του Τύπου δηλώνουν ότι δεν θα δεχτούν «συλλυπητηρίους επισκέψεις». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως μειώθηκε το πένθος, η απελπισία για την απουσία των προσφιλών; Όχι, αντίθετα, γίνονται σχεδόν αφόρητα και συνήθως καταλήγουν οι άνθρωποι στον ψυχίατρο, στην κατάθλιψη και στη μελαγχολία. Σ' αυτό οδήγησαν οι συνθήκες του βίου, η επιβληθείσα με πολέμους γενική εξουθένωση, η τυραννία του μεροκάματου, η στενότητα του χώρου (πώς θα κατεβεί το φέρετρο από τον 5ο όροφο μια και δεν χωράει στο ασανσέρ;!), το σκόρπιο σε μεγάλες αποστάσεις συγγενολόι αλλά και οι εργαζόμενοι σύνοικοι, που δεν γνωρίζουμε ούτε ποιοι είναι, που οι θρήνοι και η συρροή σε ώρες κοινής ησυχίας τούς ενοχλούν και συχνά καλούν την αστυνομία! Και τα γλέντια; Παλιότερα σε γιορτάδες μέρες ή σε επετείους και ονομαστικές εορτές, σε γάμους και βαφτίσια στις αυλές, στα τρίστρατα ή στα αλώνια στρώνονταν τραπέζια, βράζανε καζάνια, καλούσαν κομπανίες και κάθε μεγάλος ή μικρός χώρος γινόταν χοροστάσι, πανηγύρι, μέγα επικοινωνιακό γεγονός με απόλυτη συναισθηματική φόρτιση. Σπονδή στον Διόνυσο και ξόρκι του θανάτου. Πόσοι καταφέρνουν να κάνουν ένα γλέντι ανεκτό από τους σύστεγους στα στενά, τσιμεντένια κλουβιά όπου μετοικήσαμε; Προσπάθειες εξόδου γίνονται με τις συνεστιάσεις συμπατριωτών, συντεχνιών, συναδέλφων ή καλεσμένων φίλων σε οργανωμένους χώρους διασκεδάσεως. Ακραία μορφή εξομοίωσης γλεντιού, αυτά τα νέα εφευρήματα, τα διάφορα «Κτήματα» όπου προσομοιώνεται ο χώρος με χωριό, πανήγυρη, αυλή κ.λπ. Κι όμως, η λαχτάρα των ανθρώπων να απεκδυθούν από τις πιεστικές καθημερινές μέριμνες, από την καταθλιπτική τυραννία της εργασιακής επανάληψης, τους οδηγεί, έστω κατά τρόπο συναισθηματικής σκηνοθεσίας, να γλεντήσουν μέσα σε χώρους στενούς, αστικούς και να φαντασιωθούν τον αρχαίο τρόπο διονυσιακής εορτής. Μου συνέβη πρόσφατα. Βρεθήκαμε καλεσμένοι σε σύγχρονο μεγαλοαστικό διαμέρισμα σε υψηλό όροφο προαστίου της Αθήνας, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι, δικαστές, δικηγόροι, συνθέτες - τραγουδιστές, συγγραφείς και φοιτητές, ηλικιακό φάσμα με άνυσμα πενήντα χρόνια. Προέλευση Μωραΐτες, Ρουμελιώτες, Ηπειρώτες. Ο πυρήνας, οι τελευταίοι και οι οικοδεσπότες. H βραδιά ξεκίνησε τυπικά, ως συνήθως. Σκόρπιες παρέες στις διάφορες διαμορφωμένες γωνιές του ευρύχωρου σαλονιού. Οι τυπικές αναγνωριστικές συζητήσεις για να σπάσει ο πάγος, να βρεθούν κοινά ενδιαφέροντα, να αναζητηθούν ευθείς και πλάγιοι δεσμοί, μακρινοί γνώριμοι, φοιτητικές παρέες, συμπεθεριά συγγενών και τα γνωστά. Σ' ένα μικρό δωμάτιο, δίπλα στο σαλόνι, τρεις άγνωστοι και ξεμοναχιασμένοι άντρες έπιναν ουζάκι και τσιμπολογούσαν μεζεδάκια. Ώσπου ήρθαν τα φαγητά. Από έμπειρα χέρια νοικοκυράς, ηπειρώτικες γεύσεις, πίτες, κρέατα, τυριά, ορεκτικά και κόκκινο κρασί. Τα πηγαδάκια συγκεντρώθηκαν σε δύο εστίες, σε δύο κοινές τράπεζες. Το κρασί έρρευσε, λύθηκαν οι γλώσσες. Και τότε το θαύμα συντελέστηκε. Οι τρεις περίεργοι επισκέπτες του διπλανού δωματίου στρώθηκαν ανάμεσα στα δύο τραπέζια, άνοιξαν τους σάκους τους και αποκάλυψαν τον ρόλο τους. Ένα κλαρίνο, ένα ακορντεόν, ένα ντέφι. Κι άρχισε το γλέντι και άστραψε η μουσική. H ηπειρώτικη, στην πραγματικότητα η βορειοηπειρώτικη, κομπανία από το Αργυρόκαστρο μπήκε μέσα στο στενό τσιμεντένιο μεγαλοαστικό φρούριο και το ανατίναξε. Το σαλόνι σε λίγα λεπτά, όταν ο πρώτος «σκάρος» πλημμύρισε την ατμόσφαιρα, μετατράπηκε σε πλατύ αλώνι, σε χοροστάσι, σε εσωτερική αυλή μοναστηριού μέρα πανηγυριού. Τα αυστηρά έπιπλα μέσα στην αχλύ των μουσικών κλιμάκων έγιναν στασίδια, βραχάκια, θημωνιές, κρασοβάρελα, σούστες, χράμια, βελέντζες, κιλίμια. Κάπου είχες την ψευδαίσθηση ότι καμάρωνε ο αργαλειός, πιο πέρα το πιθάρι με τα παστά, οι κάδοι με τις τσακιστές ελιές, οι πολυέλαιοι μετατράπηκαν ξαφνικά σε πάτερα απ' όπου κρέμονταν μάτσα με χαμομήλια, ρίγανη, τσάι του βουνού και πιο πέρα αρμαθιές σκόρδα, κρεμμύδια, ξερά σύκα, λουκάνικα. Ναι, η μουσική ξυπνούσε στους αλλοτριωμένους λόγιους, επιστήμονες και στους εξόριστους στο άστυ συγγραφείς και συνθέτες το ρίγος του βυθού, τη ναρκωμένη μνήμη. Το κλαρίνο κεντούσε μουσικά σιρίτια με χρυσές κλωστές πάνω σε βελουδένιες ποδιές. Το ακορντεόν κελάηδιζε, γουργούριζε και άλλοτε παιζογελούσε και το ντέφι είχε βρει τους σφυγμούς στους καρπούς των χεριών της ομήγυρης και χτυπούσε με τον ρυθμό της καρδιάς μας. Στην Ήπειρο ακόμη και ο γάμος ξεκινάει με μυρολόι, λες και αυτός ο εδραίος λαός (οι αρχαίοι Σελλοί, οι εδραίοι, οι αυτόχθονες, από όπου και η Ελλάς αργότερα) έκανε γλέντι, τραγούδι και χορό την ηρακλείτεια διαλεκτική, όπου ζωή και θάνατος, πένθος και χαρά, ύπνος και ξύπνιο, γηρατειά και νιάτα, μέρα και νύχτα είναι το ίδιο, το ένα περιέχεται μέσα στο άλλο, παλίντονος αρμονία. Από τις αρτηρίες στον ρυθμό Οι τρεις δεξιοτέχνες χειριζόμενοι τους δρόμους τους μουσικούς μεθοδικά, συστηματικά, με την αρχαία σοφία που κουβαλάνε γνωρίζουν πως σιγά-σιγά μπαίνοντας στις αρτηρίες, ακολουθώντας τις παλινδρομήσεις του αίματος, φτάνουν στην καρδιά και επιταχύνουν τους παλμούς της και οι παλμοί κινητοποιούν τον εγκέφαλο στέλνει μηνύματα στα πόδια και τα πόδια μπαίνουν στον ρυθμό και ο ρυθμός οδηγεί τα βήματα στον χορό. Έτσι όλοι οι πριν από λίγο συγκρατημένοι, ευπρεπείς, σοβαροφανείς συνδαιτυμόνες πετάνε τα σακάκια, τις γραβάτες και με τα πουκάμισα έξω από το παντελόνι και οι γυναίκες χωρίς τα ψηλοτάκουνα, χεραγκαλιά, τελούν τους βαθύρριζους αργούς στην αρχή κύκλιους χορούς πρώτα της Ηπείρου και ο δεξιοτέχνης του ντεφιού τραγουδά και το κλαρίνο χτίζει ξερολιθιές πυρσογιαννίτικες με τις νότες και το ακορντεόν, άλλοτε ειρωνεύεται και άλλοτε χαριεντίζεται ενώνοντας Ανατολή και Δύση, Βαλκάνια και Τυρρηνικό Πέλαγος. Το παν οργά και ο Διόνυσος στο κέντρο του χορού μαίνεται. Για λίγες ώρες το μεγαλοαστικό σαλόνι έγινε αλώνι, ορχήστρα σατυρικού δράματος, πασχαλινό αναστάσιμο τσιμπούσι. Ω, έπεσαν και παραγγελιές και οι μουσικοί, ενώ είχαν προς το ξημέρωμα μαζέψει τα όργανά τους, επέστρεψαν γιατί η βαθιά χαρμολύπη κάποιου γλεντιστή επεθύμησε (πριν ξαναφορέσει το προσωπείο του επαγγέλματος σε λίγες ώρες) ένα βαρύ μυρολόι. Έτσι όπως το ένιωσε το όλον πράγμα ο Μακρυγιάννης, που τραγουδώντας ένα βαρύ θλιβερό τραγούδι είπε πως «είχε κέφια»! με βάση ομώνυμο άρθρο Κ. Γεωργουσόπουλου ΤΑ ΝΕΑ , 12/03/2005 ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !
ΠΡΩΤΑ ΑΠ΄ ΟΛΑ Η ΠΑΡΕΑ, ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΩΡΑΙΑ !
ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ !
ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ - ΞΕΦΑΝΤΩΣΗ : ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ !
ΧΑΡΑ Σ΄ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΛΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΓΛΕΝΤΙ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ, ΧΟΡΟ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!
Ευρετήριο ασθενειών ξεκουρασοθεραπευόμενων (βλ. παραπάνω "Νηστειοξεκούραση") δηλαδή με συνδυασμό ήρεμης διατροφής, σύντομης ξεκούρασης ΠΡΙΝ από το μεσημεριανό γεύμα, ύπνου νωρίς το βράδυ.
Αντί άλλης εισαγωγής, διαβάστε πρώτα πώς η συνεχής κούραση ή άλλα λάθη διατροφικά κλπ αυξάνουν τις φλεγμονές:
Κούραση, φλεγμονές, ξεκούραση
Μια ερμηνεία για τη φλεγμονή
Μια νέα ερμηνεία, από τον Garry Smith, εξηγεί εκείνο που οι ολιστικοί γιατροί δηλώνουν εδώ και πολύ καιρό. Ίσως όμως αυτοί δεν κατανόησαν το λόγο για τον οποίο οι παρατηρήσεις τους τους οδήγησαν να το υποστηρίζουν. Όλως τυχαίως η ερμηνεία τού Garry Smith προκαλεί μεγάλη σύγχυση στο "επιστημονικό" ιερατείο. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι η ερμηνεία του θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια θεραπεία για πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Για την υπογράφουσα, αυτή η ερμηνεία εξηγεί τον λόγο για τον οποίο η διαδικασία των εμβολιασμών είναι συναφώς συζητήσιμη. Ο Garry Smith συγκέντρωσε στοιχεία πάνω στη φλεγμονή στο πλαίσιο των σπουδών του όταν έπεσε πάνω σε μια ερμηνεία σε τέτοιο βαθμό εξαιρετική που να μπορεί να παρουσιάζει συνάφειες για τις θεραπείες σχεδόν κάθε φλεγμονώδους ασθένειας – μεταξύ των οποίων η νόσος του Alzheimer, η νόσος τού Parkinson, η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η ερμηνεία τού Garry Smith θέτει υπό συζήτηση την άποψη κατά την οποία όταν ένα άτομο νοσεί, η φλεγμονή που παρουσιάζεται γύρω από την περιοχή της φλεγμονής συμβάλλει στη θεραπεία. Ο Garry υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα η φλεγμονή απαγορεύει στον οργανισμό να αναγνωρίσει μια ξένη ουσία και σαν αποτέλεσμα δρα σαν κρυψώνα για τους παράγοντες εισβολείς. Η φλεγμονή παρουσιάζεται όταν κύτταρα σε κίνδυνο παράγουν δέκτες επονομαζόμενους At1 (γνωστοί σαν δέκτες αγγειοτενσίνης ΙΙ, τύπου 1). Ο Garry λέει ότι ενώ ο At1 έχει έναν δέκτη εξισορροπητή, τον At2, ο οποίος υποτίθεται ότι διακόπτει την φλεγμονή, αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις ασθενειών δεν συμβαίνει. Συμπληρώνει ο Garry: «Ο καρκίνος περιγράφτηκε σαν η πληγή που δεν θεραπεύεται ποτέ. Όλοι οι ακμάζοντες καρκίνοι περιβάλλονται από φλεγμονή. Είναι κοινή άποψη ότι αυτό είναι η αντίδραση του οργανισμού που προσπαθεί να πολεμήσει τον καρκίνο, αλλά τα πράγματα δεν τίθενται υπό αυτούς τους όρους». «Η φλεγμονή δεν χαρακτηρίζει τον οργανισμό που προσπαθεί να πολεμήσει την μόλυνση. Στην πράξη, πρόκειται για τους ιούς ή βακτήρια που προκαλούν με καθοριστικό τρόπο την φλεγμονή με σκοπό να κρυφτούν από το ανοσοποιητικό σύστημα» (14). Αν ο Garry έχει δίκιο, η διαδικασία της φλεγμονής που προκαλείται κατά κάποιο τρόπο από τα εμβόλια, δεν είναι, όπως υποτίθεται μέχρι τώρα, ένα σύμπτωμα αναγκαστικά θετικό. Αντίθετα, θα μπορούσε να είναι ένα σύμπτωμα του γεγονότος ότι το ιικό ή βακτηριακό συστατικό ή ακόμη και το υπόστρωμα (το οποίο περιέχοντας ξένες πρωτεΐνες μεταφράζεται από το ανοσοποιητικό σύστημα σαν εισβολέας) που είναι παρόν στο εμβόλιο, προσπαθεί κυρίως να κρυφτεί. Αν ο Garry είναι σωστός στην πεποίθησή του ότι η φλεγμονική απάντηση δεν είναι προστατευτική, αλλά ένα σύμπτωμα που η εισβολή προκαλεί κρυφά, τότε τα εμβόλια δεν είναι σαφώς οι φίλοι που νομίζαμε. Είναι αντίθετα δολοφόνοι συγκαλυμμένοι που δουλεύουν για τον εχθρό, ενώ οι γιατροί και οι κτηνίατροι λειτουργούν ασυναίσθητα σαν συνεργαζόμενοι. Ακόμη χειρότερα, εμείς οι γονείς και οι κάτοχοι ζώων πληρώνουμε τους παραπάνω για να προδώσουν ασυνείδητα τους αγαπημένους μας. Δυναμικά τα εμβόλια είναι η κρυφή βόμβα του ιατρικού κόσμου. Χρησιμοποιούνται για να εκτοξεύουν τους εισβολείς μέσα στα τείχη του κάστρου, όπου μπορούν να εκτελέσουν την καταστροφή τους χωρίς κανείς από εμάς να το αντιληφθεί. Έτσι, αντί να υποβληθούμε στη δοκιμασία ιικών ασθενειών όπως η γρίπη, η ιλαρά, η παρωτίτιδα, η ανεμοβλογιά (και στην περίπτωση σκύλων parrovirus και κόρυζα), επιτρέπουμε στους ιούς να νικήσουν ούτως ή άλλως αλλά μαζί και με την εμφάνιση καρκίνου, λευχαιμίας και άλλων φλεγμονικών ή αυτοάνοσων ασθενειών.
